Του Παύλου Καλογεράκη
Η καθ΄ όλα αξιοπρεπής και ιδιαιτέρως υπεύθυνη στη δουλειά της, συνάδελφος Φιλόλογος, μπήκε στο Γραφείο μου κλαίγοντας και σχεδόν άσπρη στο πρόσωπο. Πάνε πολλά χρόνια τώρα!. Μόλις είχε μιλήσει με την μητέρα μιας μαθήτριας, αφού την είχε καλέσει στο σχολείο για ενημέρωση.
Η 14-χρονη μαθήτρια, αρκετά καλή και επιμελής, θα έλεγε κανείς, έδειχνε το τελευταίο καιρό σημεία αδιαφορίας για τα μαθήματα. Η Φιλόλογος καθηγήτριά της, όπως μου είχε πει μέρες πριν, την είχε δει να συναντάται με κάποιον πολύ μεγαλύτερό της στο στενό στα πλάγια του σχολείου τα πρωινά, αλλά και μετά το σχολείο. Κάποια φορά την είδε να καπνίζει. Όταν μου το ανέφερε η καθηγήτρια, τής είπα το προφανές, να τηλεφωνήσει στη μητέρα της και να την ενημερώσει σχετικά. Και όταν ήλθε η μητέρα και ενημερώθηκε, θεωρώντας ίσως ότι προσβάλλεται η οικογένειά της, η αντίδρασή της προς την καθηγήτρια ήταν: «εσείς να κοιτάτε τη δουλειά σας…»!!
Μας διαφεύγει της προσοχής ή μπορεί να είναι και σημεία των καιρών, ότι βασικό και πρώτιστο καθήκον του εκπαιδευτικού είναι η έγνοια και η φροντίδα για την σωστή κοινωνικοποίηση της νεανικής ψυχής και στήριξη της διαδικασίας δημιουργίας καλού χαρακτήρα μιας άρτιας προσωπικότητας. Ιδίως στις μικρότερες ηλικίες. Οι γνώσεις και όλα τα άλλα έρχονται μετά!
Η απαξίωση των αξιών στα πλαίσια της καταναλωτικής κοινωνίας της ευδαιμονίας και της επίδειξης, θεωρώντας ότι έτσι σπάνε κάποια αόρατα- σφιχτοδεμένα δεσμά, αργά ή γρήγορα θα στραφούν κατά του ίδιου του ατόμου που τις απαξιώνει,. Ο λογαριασμός πάντα έρχεται μετά!
Οι γονείς, στις επισκέψεις τους στο σχολείο, να ρωτούν πρώτα για συμπεριφορές και χαρακτήρα του παιδιού τους και μετά για τα 10-άρια ή τα 20-άρια. Εάν μένουμε μόνο στην βαθμοθηρία, τότε μοιραία και ο εκπαιδευτικός θα παραιτηθεί από την θεμελιώδη αποστολή του, που είναι να νουθετεί και να διδάσκει τα νιάτα και να ενημερώνει τους γονείς. Άλλως, θα απεμπολήσει το ομορφότερο καθήκον του δασκάλου που είναι λειτούργημα στα πλαίσια της σχολικής ζωής.
