Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Ακούγαμε για Αμερική, Ρωσία, Κίνα, με τους τεράστιους στρατούς και τα υπερσύγχρονα όπλα, και στο μυαλό αμέσως περνούσε η σκέψη ότι είναι παντοδύναμες και καμία χώρα δεν μπορεί να σταθεί σ’ αυτές εμπόδιο.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος με την Ουκρανία, είπα μέσα μου “αυτός ο πόλεμος θα μείνει στην ιστορία ως ο πόλεμος των 48 ωρών!” Πόσο λάθος έκανα. Υπολόγισα μόνο την υπεροχή στα όπλα, παραλείποντας κάτι πολύ σημαντικό: την ψυχική δύναμη που αποκτά αυτός ο οποίος υπερασπίζεται την χώρα του και την οικογένειά του.
Πρόκειται για μια δύναμη που μετατρέπει τον καθένα σε έναν ήρωα, ένα υπερ-όπλο που δεν έχει συγκεκριμένες προδιαγραφές και εμβέλεια δράσης, αλλά μπορεί να αντισταθεί σε δυνάμεις δυσανάλογες. Κάθε επιτιθέμενος πρέπει να ξέρει ότι δεν μετράνε μόνο τα όπλα και οι αριθμοί -και εμείς ως Έλληνες το έχουμε αποδείξει αμέτρητες φορές στα χιλιάδες χρόνια Ιστορίας μας. Δεν είναι ένας πόλεμος που θεωρώ ότι μπορεί να τον κερδίσει η Ουκρανία, όμως σίγουρα δεν είναι και τόσο εύκολο όσο νόμιζε ο Πούτιν ή ακόμα και εγώ. Πιστεύω επιπλέον ότι αν ήξερε πως θα κρατούσε τόσες μέρες και θα επέφερε τέτοιες κυρώσεις, θα έψαχνε να βρει άλλη λύση. Τελικά, δεν ήταν ένας περίπατος…