Γράφει ο Νίκος Κ. Χαβιάρας δ.Φ.
Στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας είχαμε αναφερθεί στην ταραχώδη και σύντομη ζωή του Γιάννη Γκούρα. Έχει ενδιαφέρον να παραθέσουμε σήμερα ένα περιστατικό που σχετίζεται με εκείνον και με τον Καραϊσκάκη. Είναι γνωστό ότι ο «Γιος της Καλογριάς»υπήρξε ετοιμόλογος, χωρατατζής και συχνά αθυρόστομος, γι’ αυτό και έχουν διασωθεί αρκετά «ανέκδοτα» με εκείνον «πρωταγωνιστή».
Ο Καραϊσκάκης αναγνώριζε την ανδρεία του Γκούρα, αν και δεν μπορούσε να του συγχωρήσει το ρόλο του στη δολοφονία του Οδυσσέα Ανδρούτσου. Οι δύο τους ήταν αναγκασμένοι να συνεργασθούν το 1826, οπότε οΓκούρας ήταν αρχηγός των πολιορκημένων Ελλήνων στην Ακρόπολη (μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Κιουταχή), ενώ ο Καραϊσκάκης ήταν αρχηγός του ελληνικού στρατού που είχε στρατοπεδεύσει στην Ελευσίνα και προσπαθούσε για τη λύση της τουρκικήςπολιορκίας. Οι δύο πολέμαρχοι, λοιπόν, αντάλλασσαν μηνύματα. Επειδή ο Γκούρας ήταν εντελώς αγράμματος, την κατάσταση των πολιορκημένων και ό,τι άλλο χρειαζόταν περιέγραφε στον Καραϊσκάκη ο γραμματικός του Γκούρα Κωνσταντίνος Παπαθανασόπουλος από τη Γορτυνία. Αυτός χρησιμοποιούσε χαρτιά στα οποία ο Γκούρας είχε βάλει -με δυσκολία- την υπογραφή του εκ των προτέρων, καθώς τον εμπιστευόταν τυφλά. Από την άλλη, ο Καραϊσκάκης αντιπαθούσε τον Παπαθανασόπουλο, θεωρώντας τον δολοπλόκο. Μάλιστα, του είχε δώσει το παρατσούκλι «Μετερνίχος» (από τον Αυστριακό καγκελάριο Μέτερνιχ, κύριο εκπρόσωπο της Ιεράς Συμμαχίας). Για τα μηνύματα από την Ακρόπολη χρησιμοποιούσαν κώδικα, ωστόσο η υπογραφή του Γκούρα ήταν μια ένδειξη γνησιότητας. Ο κομιστής του μηνύματος των πολιορκημένων έμενε στο στρατόπεδο των Ελλήνων και η απάντηση τουΚαραϊσκάκη στελνόταν με εκγυμνασμένο περιστέρι.
Όταν ο Γκούρας σκοτώθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1826, ταραγμένος ο «Μετερνίχος» χρησιμοποίησε ένα από τα υπογεγραμμένα από τον Γκούρα χαρτιά για να ενημερώσει τον Καραϊσκάκη για το θάνατο του φρούραρχου. Αφού ο απεσταλμένος από την Ακρόπολη έφθασε στο στρατόπεδο του Καραϊσκάκη, εκείνος παρατήρησε την υπογραφή του Γκούρα στο μήνυμα (και το έδωσε για αποκρυπτογράφηση), αλλά και ότι ο κομιστής του μηνύματος έκλαιγε. Συμπεραίνοντας ότι το παλικάρι -που είχε εντολή να μην κοινοποιήσει το θάνατο του Γκούρα- είχε αφήσει την κοπέλα του μέσα στην Ακρόπολη και θέλοντας να το παρηγορήσει, του είπε το αμίμητο: «Θα’ χεις καμιά π….νίτσα στο Κάστρο, έγνοια σ’ και θα μπούμε γλήγουρα, δεν θα στην πάρ’ κανένας». Αφού το μήνυμα αποκρυπτογραφήθηκε και κάποιος γραμματικός του ψιθύρισε στον Καραϊσκάκη ότι ο Γκούρας σκοτώθηκε, ο «Γιος της Καλογριάς»μονολόγησε: «Πού να ’ξερα ’γω ο έρμος πως ο Μετερνίχος έμαθε τον Γκούρα τόσα γράμματα, να γράφει και πεθαμένος!»…
