Γράφει ο Γιάννης Ν. Παληός
Η 1η Μάη κατοχυρώθηκε ως απεργία από τους αγώνες και τις θυσίες εκατομμυρίων εργατών σε όλον τον κόσμο, στον αγώνα της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Αποτελεί κορυφαία στιγμή στην πάλη της εργατικής τάξης και σηματοδοτεί και την ανειρήνευτη πάλη της ενάντια στους εκμεταλλευτές της.
Ας θυμηθούμε, ορισμένους από αυτούς τους εμβληματικούς αγώνες:
Την Πρωτομαγιά με την εξέγερση των εργατών του Σικάγου, της μητέρας των μαχών της εργατικής τάξης το 1886, τότε που τα εργατικά συνδικάτα ύψωσαν το ανάστημά τους διεκδικώντας ωράριο στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Το βασικό αίτημά τους συνοψίζεται στις 8 ώρες δουλειάς, 8 ώρες ελεύθερο χρόνο, 8 ώρες ύπνο. Στην Πρωτομαγιά στην Ελλάδα τον Μάη 1936, που χαρακτηρίστηκε ως ματωμένη, όταν καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης αποφασίζουν να κατέβουν σε απεργία για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Η Πρωτομαγιά του 1944 ήταν η ημέρα που επιλέχθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές για την εκτέλεση στην Καισαριανή 200 φυλακισμένων κομμουνιστών, εξόριστων από την εποχή του Μεταξά.
Σήμερα, ως αποτέλεσμα της υπερδεκαετούς κρίσης, των μνημονίων και των κομμάτων που ευθύνονται για την κοινωνική καταστροφή και κυβέρνησαν τη χώρα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ) επιβάλλοντας μαζί με διάφορα άλλα πολιτικά ρεύματα μία νέα απειλή αρπαγής του περιορισμένου λαϊκού εισοδήματος προς το όφελος των ισχυρών. Την ώρα που πλειστηριάζεται η πρώτη κατοικία και τα νοικοκυριά περνάνε τη μεγαλύτερη κρίση ενεργειακής φτώχειας από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, το κόστος διατροφής έχει φτάσει σε τέτοια επίπεδα, που οι ίδιες οι έρευνές τους δείχνουν περιορισμό στην αγορά ακόμα και του ψωμιού. Ζούμε δηλαδή έναν ανελέητο πόλεμο
«Πόλεμος στον πόλεμο λοιπόν!»
Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα της φετινής Πρωτομαγιάς. Και ταυτόχρονα:
-Πόλεμος στην υποταγή.
-Πόλεμος στον συμβιβασμό.
-Πόλεμος ενάντια σε όλους αυτούς που βομβαρδίζουν λαούς και δικαιώματα
-Πόλεμος ενάντια σε όλους αυτούς που αφαιρούν ζωές και κατακτήσεις.
-Πόλεμος ενάντια σε όλους αυτούς που ισοπεδώνουν ωμά, βάρβαρα, όλα όσα έχει οικοδομήσει ο κόσμος της δουλειάς με τον μόχθο, τον ιδρώτα και το αίμα του.
-Πόλεμος ενάντια σε όλους αυτούς που επιβάλλουν τον νόμο της ζούγκλας παντού.
-Πόλεμος ενάντια σε όσους βομβαρδίζουν την ψυχή και το μυαλό μας θέλοντας να μας κάνουν σαν και αυτούς. Να μας πείσουν ότι μπορούμε να ανταλλάσσουμε το δράμα και τη δολοφονία λαών, την εξόντωση και την γενοκτονία μιας χώρας, με τη δική μας ασφάλεια, κάτω από την μπότα της ΕΕ και μέσα στη δρακοφωλιά του ΝΑΤΟ. Ότι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχα χωρίς το κλάμα των παιδιών στα καταφύγια να διαταράσσει στο ελάχιστο την απάθειά μας, αφού εκείνο που μετρά είναι πρώτα το εμείς!
-Πόλεμος, αντίσταση και πάλη ενάντια σε όσους, χτίζουν γύρω μας έναν εργασιακό μεσαίωνα, καταργούν το οχτάωρο, σαρώνουν την κοινωνική ασφάλιση, μετατρέπουν σε κενό γράμμα τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, εργασίας, βάζουν στο γύψο της ΕΕ δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες.
Ο πόλεμος σήμερα στην Ουκρανία και στην Παλαιστίνη αλλά και οι εντάσεις στην περιοχή μας φέρνουν σε πρώτο πλάνο τη βαρβαρότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος. Η εδώ και τώρα απεμπλοκή της χώρας μας από οποιαδήποτε μορφή συμμετοχής στις πολεμικές επεμβάσεις είναι αίτημα που πρέπει να δυναμώσει από κάθε εργατική συνδικαλιστική οργάνωση και κάθε άνθρωπο.
Τα διδάγματα από την Ιστορία του εργατικού κινήματος στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρα από ποτέ. Ό,τι κέρδισε η εργατική τάξη, το κέρδισε με σκληρούς αγώνες, σε σύγκρουση με το κεφάλαιο και την εξουσία του, ανατρέποντας συσχετισμούς που μπορεί να φάνταζαν ανυπέρβλητοι.
Τιμάμε όλους τους αλύγιστους τους εργάτες όλου του κόσμου, όσους θυσιάστηκαν για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
