Το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε απροσδόκητες παρατηρήσεις ενός πλανήτη του οποίου η ατμόσφαιρα δημιουργήθηκε από μια μεγάλη έκρηξη ενός άστρου. Πρόκειται για μια δραματική αλλαγή σε σχέση με την τελευταία φορά που το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble κατέγραψε εικόνες από το εν λόγω πλανητικό σύστημα και δεν βρήκε τίποτα το ασυνήθιστο.
Ο νεαρός πλανήτης σε τροχιά γύρω από έναν ερυθρό νάνο αλλάζει την τροχιά του με απρόβλεπτους τρόπους κατά τη διάρκεια της κίνησης γύρω από το άστρο του. Πρόκειται για τον εξωπλανήτη AU Microscopii b, που απέχει 32 έτη φωτός από τη Γη και βρίσκεται τόσο κοντά στο μητρικό του άστρο ώστε να εκτίθεται συνεχώς σε μια πλημμύρα ενέργειας που παράγεται από το άστρο και εξατμίζει το υδρογόνο στην ατμόσφαιρα του πλανήτη.
Όταν το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble παρατήρησε την τροχιά του εξωπλανήτη, η οποία διαρκεί 8,46 ημέρες, όλα έμοιαζαν φυσιολογικά. Στη συνέχεια, το τηλεσκόπιο πέρασε ξανά από το σύστημα, ενάμιση χρόνο αργότερα. Οι αστρονόμοι είδαν με έκπληξη ότι ο AU Mic b, ο πλησιέστερος πλανήτης στο άστρο, δέχεται το μεγαλύτερο βάρος της ακτινοβολίας του άστρου, η οποία εξατμίζει την ατμόσφαιρα υδρογόνου του πλανήτη. Υπάρχουν τουλάχιστον δύο γνωστοί εξωπλανήτες στο σύστημα, ενώ μπορεί να ανακαλυφτούν και άλλοι.
Οι εκρήξεις προκαλούνται από έντονα μαγνητικά πεδία που συμπλέκονται μεταξύ τους. Καθώς η εμπλοκή εντείνεται, τα μαγνητικά πεδία διαχωρίζονται και επανασυνδέονται, απελευθερώνοντας 100 έως 1000 φορές περισσότερη ενέργεια από την έκρηξη του Ήλιου. Στην περίπτωση των ερυθρών νάνων, απελευθερώνεται 100 έως 1000 φορές περισσότερη ενέργεια από ό,τι κατά την έκρηξη του Ήλιου. Πρόκειται για ένα «πυροτέχνημα» τεράστιων ανέμων, λάμψεων και ακτίνων Χ που πλήττουν κάθε πλανήτη που βρίσκεται σε τροχιά γύρω από το άστρο. Αυτό δημιουργεί ένα τρομακτικό αστρικό περιβάλλον που επηρεάζει την ατμόσφαιρα του πλανήτη. Κάτω από αυτές τις σκληρές συνθήκες, οι πλανήτες που σχηματίζονται τα πρώτα 100 εκατομμύρια χρόνια μετά το σχηματισμό ενός άστρου θα υποστούν τη μεγαλύτερη ατμοσφαιρική διαφυγή.
Ως αποτέλεσμα, ο πλανήτης θα μπορούσε να στερηθεί εντελώς την ατμόσφαιρα. «Θέλουμε να μάθουμε ποιοι πλανήτες μπορούν να επιβιώσουν σε ένα τέτοιο περιβάλλον. Πώς θα μοιάζουν οι πλανήτες όταν τα αστέρια ηρεμήσουν; Και υπάρχει περίπτωση αυτοί οι πλανήτες να κατοικηθούν τελικά ή απλώς θα καούν; Θα χάσουν τελικά το μεγαλύτερο μέρος της ατμόσφαιρας τους και οι επιζώντες πυρήνες τους θα μετατραπούν σε υπερ-Γη;» «Δεν υπάρχουν τέτοιοι πλανήτες στο ηλιακό μας σύστημα, οπότε δεν ξέρουμε πώς θα μοιάζουν τελικά», λέει η Κίλι Ρόκλιφ του Πανεπιστημίου του Ντάρμουθ στις ΗΠΑ, επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Δεδομένου ότι πολλοί ερυθροί νάνοι είναι γνωστό ότι φιλοξενούν πλανήτες, οι αστρονόμοι προσπαθούν να προσδιορίσουν κατά πόσον οι πλανήτες που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ερυθρούς νάνους έχουν τη δυνατότητα να διατηρήσουν ατμόσφαιρα μπροστά σε μια τέτοια ακτινοβολία και κατά πόσον μπορούν να φιλοξενήσουν ζωή.
