Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Παρακολουθήσαμε τη σειρά ντοκιμαντέρ «Steal, germs and guns» πριν από πολλά χρόνια και ομολογούμε ότι βρήκαμε το περιεχόμενό της εξαιρετικά ενδιαφέρον και πειστικό. Παρόλα αυτά, ο δημιουργός της θέτει ο ίδιος, προς τιμήν του, τα συμπεράσματά του προς περαιτέρω επιστημονική διερεύνηση… Οι σοβαροί επιστήμονες δεν είναι δογματικοί αλλά είναι ανοιχτοί σε διαφορετικές απόψεις αλλά και στην αμφισβήτηση. Το ερώτημα του ιθαγενούς Yali, το οποίο αποτέλεσε και το έναυσμα για το βιβλίο- ντοκιμαντέρ, δεν αφορούσε μόνο την ύπαρξη ή μη , φυσικών πόρων στις διάφορες περιοχές της γης αλλά και το γεγονός ότι οι κάτοικοι ορισμένων από αυτές είναι «έχοντες», ενώ οι κάτοικοι άλλων περιοχών είναι «μη έχοντες». Καθώς συνεχίζεται η έρευνα διαπιστώνομε ότι οι πιο φτωχοί (οι μη έχοντες) είναι αυτοί που κατοικούν σε χώρες με άφθονο φυσικό πλούτο ο οποίος υφαρπάχθηκε και εξακολουθεί να υφαρπάζεται παντοιοτρόπως από αυτούς που τις κατακτούν με τα όπλα, το ατσάλι και τα μικρόβια.
Αργότερα παρακολουθήσαμε σειρά εκπομπών ιστορικού περιεχομένου, ανάμεσα στις οποίες ήταν και το «1821». Μεταξύ των καλεσμένων βρισκόταν και ο κ. Θάνος Βερέμης ο οποίος αναφέρθηκε στη σύγκρουση συμφερόντων και την ασυμφωνία μεταξύ των πληθυσμών των διάφορων περιοχών της Ελλάδας, κυρίως δια των εκπροσώπων τους, κατά τη διάρκεια των απελευθερωτικών αγώνων της πατρίδας μας. Σε αυτό συμφώνησαν και οι υπόλοιποι ιστορικοί που συμμετείχαν στην εκπομπή. Αν μη τι άλλο, τις σχετικές διαμάχες αποκαλύπτουν και οι ιστορικές πηγές από την εποχή εκείνη. Κατέστησαν ολοφάνερες οι διαφορές στις ανάγκες και στα συμφέροντα των κατοίκων της χώρας μας και μάλιστα με τρόπο απόλυτα κατανοητό για τον μέσο πολίτη. Επισημάνθηκε αρκετές φορές ο κατακερματισμός της ελληνικής κοινωνίας, τον οποίο εμείς συνδυάσαμε εύκολα, αλλά πάντα με επιφύλαξη, με τον κατακερματισμό του ανάγλυφου των εδαφών της.
Την ίδια περίπου εποχή είχαμε την τύχη να συναντήσομε μεταφρασμένα αποσπάσματα από το βιβλίο του Joshia Ober «Democracy and knowledge innovation and learning in classical Athens», μερικά από τα οποία παραθέσαμε στο προηγούμενο άρθρο μας. Ο συγκεκριμένος επιστήμονας υποστηρίζει το θεσμό της συμμετοχικής δημοκρατίας έναντι της αντιπροσωπευτικής και τη θέση του αναλύει ο καθηγητής του ΑΠΘ κ. Ν. Κυριαζής δίνοντας παραδείγματα από σύγχρονες χώρες στις οποίες εφαρμόζεται σε περιπτώσεις κατά τις οποίες κρίνεται ότι πρέπει να διερευνηθεί η βούληση των πολιτών.
Μάλιστα πρόκειται για χώρες που διαθέτουν μεγάλες ομαλές εκτάσεις οι οποίες, όπου είναι αναγκαίο, μπορούν να υποστηρίξουν τις…αδικημένες στον χάρτη. Με λίγα λόγια έχουν επαρκές έδαφος και χώρο, πράγμα το οποίο ελαχιστοποιεί τη σύγκρουση αναγκών.
Διάφορες φωνές ακούγονται ανά την υφήλιο ότι η αντιπροσωπευτική δημοκρατία έχει χρεοκοπήσει παρόλο που η δημοκρατία αυτή καθεαυτή αξιολογείται ως η ασφαλέστερη ή -αν θέλετε- η πλέον αποτελεσματική και εγγυημένη μορφή διακυβέρνησης για την ελευθερία και τα συμφέροντα των πολιτών, υπό την έννοια ότι ελαχιστοποιεί τους κινδύνους εκτροπής.
Πολύ πρόσφατα παρακολουθήσαμε σειρά εκπομπών από γνωστό δίαυλο κατά τη διάρκεια των οποίων μεταξύ άλλων οι καθηγητές πανεπιστημίου οι οποίοι συμμετείχαν, διευκρίνισαν ότι το δημοψήφισμα ως διέξοδος, στα πλαίσια της συμμετοχικής δημοκρατίας, ενδείκνυται να πραγματοποιείται επί τεχνικών θεμάτων και προς Θεού όχι επί πολιτειακών, επειδή τέτοιου είδους πρακτικές στο παρελθόν κατέληξαν να προκαλέσουν πλήγματα στην ελευθερία και προκάλεσαν συμφορές τοπικής ή παγκόσμιας εμβέλειας (χώρες λατινικής Αμερικής, χιτλερική Γερμανία). Οι ίδιοι οι συμμετέχοντες στην εκπομπή χαρακτήρισαν την αντιπροσωπευτική δημοκρατία εκλεπτυσμένο θεσμό αλλά φρόντισαν να επισημάνουν ότι η ίδια η δημοκρατία είναι μια συνεχής δοκιμασία, ένας συνεχής αγώνας για την επιβίωσή της καθώς και για τη δική μας…
