Γράφει η Ελευθερία Λυκοπάντη
Τα γεγονότα:
22 Δεκεμβρίου 2020 υποβολή στο Ομήρειο αιτήματος επιχορήγησης του 5ου Φεστιβάλ ΜΟΥΣΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ με συνημμένο το πρόγραμμα και τον οικονομικό προϋπολογισμό:
- 9 ημέρες εκδηλώσεων
- 10 συναυλίες
- 4 εκδηλώσεις αφιερωμένες στα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821, υπό την αιγίδα της Επιτροπής “Ελλάδα 2021” και του Γαλλικού Ινστιτούτου Ελλάδος
- Πειραματική παράσταση με θέμα το κοινωνικό φαινόμενο της Μοναξιάς, με κύρια στοιχεία το Λόγο, τη Μουσική, τα Εικαστικά και το Χορό
- 152 μουσικοί και καλλιτέχνες από τη Χίο, την Ελλάδα και το εξωτερικό
- 4 ημέρες μουσικών μαθημάτων/masterclasses σε 12 τομείς
- 3 διαλέξεις/παρουσιάσεις με θέμα το έργο του μεγάλου σύγχρονου Ούγγρου συνθέτη Ligeti
- 3 συναντήσεις με σολίστες για συζήτηση και ανάλυση έργων που ερμηνεύουν (Berio, Απέργης, Σισιλιάνος, Ξενάκης, Mache)
- 7μερο μουσικό εργαστήρι για παιδιά 5-12 χρόνων
- 5μερο καλλιτεχνικό εργαστήρι Sand Art με τη διάσημη Γερμανίδα Εικαστικό Ruthild Tillmann για παιδιά και ενήλικες
- 2 συναυλίες στα Γηροκομεία Καρδαμύλων και Χίου – Μουσικό Πάρκο και Συναυλία Νέων από Χίο (Μουσικό Σχολείο, Ωδεία, Φιλαρμονική)
- Έκθεση Εικαστικών
Το ίδιο αίτημα κατατέθηκε και στο αρμόδιο Τμήμα του Δήμου Χίου.
Ποτέ κανείς δεν απάντησε, παρά την επανάληψη του αιτήματος.
Ο λόγος; Έχω γλώσσα πιο μεγάλη από το μπόι μου. Επειδή πάντα λέω αυτό που θεωρώ αλήθεια και επειδή πάντα, από την εποχή της Χορωδίας Χίου, το χέρι μου έμπαινε στην τσέπη όχι για να εισπράξει, αλλά για να υποστηρίξει αυτό που πίστευε ως αποστολή, δεν αισθάνθηκα ποτέ την υποχρέωση να κάμψω την οσφύ απέναντι σε κανένα. Η λεβεντιά, σε άλλες εποχές, σήμερα πληρώνεται ανάποδα.
Σκεφτείτε όμως την εντύπωση που θα κάνει όπου πάει το δελτίο τύπου και η αφίσα μας, όταν από μια τόσο μεγάλη διοργάνωση, και μοναδική στο είδος της πανελλαδικά, λείπουν τα λογότυπα του Ομήρειου και του Δήμου Χίου.
