Connect with us

Hi, what are you looking for?

ΑΠΟΨΕΙΣ

Ο Νοέμβρης στην ποίηση του Λειβαδίτη-Αποφθέγματά του

Γράφει η Ευγενία Γάλλου

Ήρθε κι  ο μήνας  που κουβαλά στις πλάτες του τον χειμώνα, που αφήνει οριστικά πίσω του το καλοκαίρι και μας μελαγχολεί. 

Ας δούμε τι έγραψε γι’ αυτόν ένας σημαντικός Έλληνας  ποιητής, ο Τ. Λειβαδίτης που έφυγε από την ζωή στις 30 Οκτωβρίου 1988- στα 66 του χρόνια.

 « Άνεμος του Νοεμβρίου»

Τώρα όμως βράδιασε.
Ας κλείσουμε την πόρτα
κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες
γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών.

Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοι είμαστε;
Γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Καιρό τώρα δε χτύπησε κανείς
την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος
έχει αιώνες να φανεί.

Α, πόσα γράμματα,
πόσα ποιήματα που τα πήρε
ο άνεμος του Νοεμβρίου.

Κι αν έχασα τη ζωή μου
την έχασα για πράγματα
ασήμαντα:

μια λέξη ή ένα κλειδί,
ένα χθες ή ένα αύριο

όμως οι νύχτες μου
έχουν πάντα
ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι.

Πόσοι φίλοι που έφυγαν
χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση,
πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση

κι η μουσική σκέφτομαι
είναι η θλίψη εκείνων
που δεν πρόφτασαν
ν’ αγαπήσουν.

Ώσπου στο τέλος
δε μένει παρά
μια θολή ανάμνηση
απ’ το παρελθόν
(πότε ζήσαμε;)

(«Τα Χειρόγραφα του Φθινοπώρου», Εκδόσεις Κέδρος, 2003)

Βιογραφικό

Ο Αναστάσιος-Παντελεήμων Λειβαδίτης (20 Απριλίου 1922 – 30 Οκτωβρίου 1988) ήταν σημαντικός Έλληνας ποιητής. Γεννήθηκε και πέθανε στην Αθήνα, έχοντας καταγωγή από την Κοντοβάζαινα.. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, όμως τον κέρδισε η λογοτεχνία και συγκεκριμένα η ποίηση.

Ανέπτυξε έντονη πολιτική δραστηριότητα στο χώρο της αριστεράς με συνέπεια να εξοριστεί από το 1947 έως το 1951. Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε στην Αθήνα 30 Οκτωβρίου 1988, στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο από ανεύρυσμα κοιλιακής αορτής. Μετά το θάνατό του εκδόθηκαν χειρόγραφα ανέκδοτα ποιήματά του με τον τίτλο «Χειρόγραφα του Φθινοπώρου».

Ας δούμε μερικές από τις μεγαλύτερες φράσεις του:

  • Γιατί απλά κάποιοι άνθρωποι είναι τόσο πολύ ξεχωριστοί, που αξίζει να ζεις, μόνο και μόνο για να τους συναντήσεις, κάποτε…
  • Κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.
  • Ώ απέραντη νοσταλγία για κάτι που ποτέ δεν ζήσαμε κι όμως αυτό υπήρξε όλη η ζωή μας…
  • Δεν ξέρω πώς, δεν ξέρω πού, δεν ξέρω πότε, όμως τα βράδια κάποιος κλαίει πίσω από την πόρτα.
  • Ένα σπίτι για να γεννηθείς, ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις, ένας στίχος για να κρυφτείς ένας κόσμος για να πεθάνεις.
  • Εκείνον τον καιρό έψαχνα να βρω κάτι που είχα χάσει (αν το βρω, ίσως σωθώ — ίσως σωθεί κι η ανθρωπότητα).
  • Κι αν νικηθήκαμε δεν ήταν απ’ την τύχη ή τις αντιξοότητες, αλλά απ’ αυτό το πάθος για κάτι πιο μακρινό.
  • Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο.
  • Οι άνθρωποι βιάζονται: έγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί – πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους.
  • Καλότυχοι εκείνοι που δε γνώρισαν τον εαυτό τους ανδρείοι εκείνοι που αποσιώπησαν την αθωότητά τους μα ευλογημένοι αυτοί που τα δώσανε όλα κι ύστερα κοίταξαν έν’ άστρο σαν τη μόνη ανταπόδοση.
  • Αφού έζησα όλο το μαρτύριο της ελπίδας, έφτασα στο πιο απάνθρωπο έγκλημα: να πιστέψω στους ανθρώπους.
  • Και κάθε βράδυ κοιμάσαι μ’ έναν θησαυρό: αυτήν την πολυσήμαντη αυριανή σου μέρα.
  • Η αμαρτία μας: ότι θελήσαμε πολλά, το έγκλημά μας: πράξαμε τόσα λίγα.
  • Γι’ αυτό σου λέω πρέπει να βρεις έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, όχι να περιμένεις την πράξη – είναι τότε αργά.
  • Ο ουρανίσκος μας είναι ένα κοιμητήρι όπου σαπίζουν χιλιάδες ανείπωτα λόγια.
  • Το ρόλο μας τον διαλέξαμε οι ίδιοι εμείς – την πρώτη μέρα που διστάσαμε να πάρουμε μια απόφαση ή που σταθήκαμε εύκολοι σε μιαν αναβολή. Όλα όσα αρνηθήκαμε – αυτό είναι το πεπρωμένο μας.
  • Κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.
  • Ποτέ δε φανταζόμουν ότι τόσες πολλές μέρες κάνουν μια τόσο λίγη ζωή.
  • Η σιωπή κάνει τον κόσμο πιο μεγάλο, η θλίψη πιο δίκαιο.
  • Ο κόσμος μόνο όταν τον μοιράζεσαι υπάρχει…
  • Η ελπίδα που κάνει ακόμα πιο αβέβαιο τον κόσμο.
  • Και όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε ήδη νεκροί.
  • “Αύριο”, λες, και μέσα σ’ αυτήν τη μικρή αναβολή παραμονεύει ολόκληρο το πελώριο ποτέ.
  • Κι η ειλικρίνεια αρχίζει πάντα εκεί, που τέλειωσαν όλοι οι άλλοι τρόποι να σωθείς.
  • Κι ο έρωτας είναι η τρέλα μας μπροστά στο ανέφικτο να γνωρίσει ο ένας τον άλλον.
  • Να’ σαι τόσο πρόσκαιρος, και να κάνεις όνειρα τόσο αιώνια!

Πηγή: https://dromospoihshs.gr

 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ

Ο Δήμος Χίου διοργανώνει την 6η Γιορτή Υιοθεσίας σε χριστουγεννιάτικο κλίμα το Σάββατο 11 το πρωί στην Κεντρική Πλατεία Χίου. Τα αδεσποτάκια του Δήμου...

ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Φέρεται εἰς γνώση τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ὃτι  τήν Πέμπτην 12ην Δεκεμβρίου 2024, ἡ Ἐκκλησία μας  ἑορτάζει τήν ἱεράν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν ΣΠΥΡΙΔΩΝΟΣ τοῦ Θαυματουργοῦ, κατά τήν...

ΧΙΟΣ

Ο Παγχιακός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Αξιωματικών Εμπορικού Ναυτικού θα ήθελε να συγχαρεί μέλος του Διοικητικού που παρευρέθηκε στα βραβεία Lloyd’s Greek Shipping Awards, την Παρασκευή...

ΒΟΡΕΙΟ ΑΙΓΑΙΟ

Πραγματοποιήθηκε η 3η  ετήσια Συνάντηση του Συλλόγου Αποφοίτων του Πανεπιστήμιου Αιγαίου σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο Αιγαίου το Σάββατο 7 Δεκεμβρίου στο ΕΒΕΑ στην...

Advertisement