Γράφει ο Γιάννης Ν. Παληός
Δύσκολη η αποδοχή της απώλειας ανθρώπων, που δέθηκες. Ακόμη πιο δύσκολη, όταν για χρόνια ταυτίζεσαι μαζί τους, μοιράζεσαι ώρες και στιγμές, ένα μεγάλο μέρος της ζωής σου, τις σκέψεις σου, την καθημερινότητα, τα μικρά και τα μεγάλα…
Έφυγες νωρίς. Πολύ νωρίς. Και άφησες ένα τεράστιο κενό.
Έφυγες χωρίς να προλάβουμε να σου πούμε: ”Αντίο φίλε”. Έφυγες χωρίς να προλάβουμε να σου πούμε ότι μας έλειψε το χαμόγελό σου, το χιούμορ σου, η ανθρωπιά σου, οι συμβουλές σου. Έφυγες χωρίς να προλάβουμε να σου πούμε πόσα σου οφείλουμε. Απίστευτος ο θάνατος μοιάζει.
Ο Πέτρος μας ήταν μία από τις πιο εμβληματικές φυσιογνωμίες στην ιστορία του Χιώτικου εθελοντισμού. Ενέπνευσε εκατοντάδες Χιώτες για τη δασοπυρόσβεση και τον εθελοντισμό στη Χίο χάρη στη δίψα του για γνώση, τη μεταδοτικότητα, την ομαδικότητα και την ανιδιοτέλειά του.
Έφυγε πρόωρα από κοντά μας, έπειτα από μια άνιση μάχη με την επάρατη νόσο, βυθίζοντας στο πένθος την Χιακή κοινωνία και φυσικά σύσσωμη την ομάδα της Όμικρον.
Όσοι γνώρισαν αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο μόνο καλά λόγια έχουν να πουν. Στο άκουσμα της λέξης ”ανθρωπιά”, πάντα θα μας έρχεται στον νου ο Πέτρος.
