Γράφει η Ευγενία Γάλλου
«Δεν ήμουν η συγγραφέας που μάζεψε πληροφορίες από ιστορικά γεγονότα που είχαν γράψει άλλοι, αλλά τα έζησα στο πετσί μου…»
Η Διδώ Σωτηρίου, η πολυβραβευμένη λογοτέχνης ,που έγραψε μόνο όσα έζησε, γεννήθηκε στις 18 Φεβρουαρίου 1909 στο Αϊδίνι της Μικράς Ασίας.
Θεωρείται ως η κατεξοχήν συγγραφέας που κατέγραψε με τρόπο μοναδικό τις μεγάλες ιστορικές περιπέτειες των Ελλήνων του 20ού αιώνα…
Σύντομο βιογραφικό
Η Διδώ Παπά γεννήθηκε το 1909, στο Αϊδίνιο της Μικράς Ασίας, από γονείς εύπορους. Τόσο το μέρος που μεγάλωσε, μια πολυπληθής πόλη που κατά καιρούς έβγαλε μεγάλα ονόματα του πνεύματος, όσο και η οικονομική άνεση της οικογένειάς της, τής χάρισαν ερεθίσματα και εικόνες που σηματοδότησαν αργότερα το δημοσιογραφικό και συγγραφικό της έργο.
Το 1919, η Διδώ με την οικογένειά της μετακόμισαν στη Σμύρνη. Στο κτήριο που έμειναν στεγαζόταν πρωτύτερα το Προξενείο της Αιγύπτου. Η δεκάχρονη «ερευνήτρια» και πάλι βρέθηκε στο στοιχείο της. Ένα σωρό από παρατημένα έγγραφα και αρχεία αποτέλεσαν το αντικείμενο της μελέτης της.
Τα πάντα ανατράπηκαν το 1922, όταν εξαιτίας της Καταστροφής κατέφτασαν στο Πειραιά. Από την ευμάρεια, η οικογένεια Παππά γνώρισε τη προσφυγιά, τις αρρώστιες, τη πείνα και τον κοινωνικό ρατσισμό. Και πάλι, το νεαρό κορίτσι γοητεύτηκε από τη διαφορετική παράδοση, την πολυπολιτισμικότητα και όλες τις ακρότητες που επικρατούσαν γύρω της. Οικονομικά ωστόσο, ανήλθαν και πάλι στην επιφάνεια με αποτέλεσμα η Διδώ να τελειώσει το σχολείο και να φύγει στο Παρίσι για σπουδές.
Παντρεύτηκε τον Πλάτωνα Σωτηρίου, αδελφό της μητέρας τής Άλκης Ζέη, για την οποία η Διδώ Σωτηρίου υπήρξε πρότυπο. Αδελφή της ήταν η, επίσης δημοσιογράφος και συγγραφέας, Έλλη Παππά, σύζυγος του Νίκου Μπελογιάννη.
Η Διδώ Σωτηρίου συμμετείχε ενεργά στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες της χώρας μέσα από τις τάξεις της αριστεράς. Αν και σπούδασε γαλλική φιλολογία, δεν εργάστηκε ποτέ ως καθηγήτρια, γιατί αφοσιώθηκε στη δημοσιογραφία και στη λογοτεχνία.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1959 με την έκδοση του μυθιστορήματος «Οι νεκροί περιμένουν». Στο έργο της διαφαίνεται έντονη η παρουσία του αυτοβιογραφικού στοιχείου και η συναισθηματική συμμετοχή της συγγραφέως στις περιπέτειες των ηρώων της. Το έργο διακρίνεται, ακόμη, για τον ρεαλισμό, την απλότητα και τη δραματική του αφήγηση.
Η συγγραφέας αντλεί τη θεματολογία της από τη Μικρασιατική Καταστροφή, την περίοδο του Εμφυλίου και τη μετεμφυλιακή περίοδο στις ελληνικής Ιστορίας. Με τα «Ματωμένα χώματα» η Σωτηρίου εγκαινίασε την πορεία της προς μια γραφή που συνδυάζει τη μυθιστορηματική τεχνική με μια προοπτική εξέτασης των θεμάτων της από ιστορική σκοπιά.
Έργα στις μεταφράστηκαν σε ξένες γλώσσες, η ίδια τιμήθηκε με πολλά βραβεία και προς τιμήν της οδοί, σχολεία και βιβλιοθήκες φέρουν το όνομά της.
Εργογραφία
Ι. Πεζογραφία
- Οι νεκροί περιμένουν. Αθήνα, Κέδρος, 1959.
- Ματωμένα χώματα. Αθήνα, Κέδρος, 1962.
- Εντολή. Αθήνα, Κέδρος, 1976.
- Κατεδαφιζόμεθα. Αθήνα, Κέδρος, 1982.
- Ηλέκτρα (μυθιστορηματική βιογραφία της Ηλέκτρας Αποστόλου). Αθήνα, 1961.
- Μέσα στις φλόγες. Αθήνα, Κέδρος, 1978.
- Επισκέπτες. Αθήνα, Κέδρος, 1979.
- Σύμπτωση. Αθήνα, Πυρσός, 1939.
ΙΙ. Δοκίμιο
- Η μικρασιατική καταστροφή και η στρατηγική του ιμπεριαλισμού στην Ανατολική Μεσόγειο. Αθήνα, Κέδρος, 1975 (δοκίμιο).
Πηγή: http://users.sch.gr/ipap/Ellinikos_Politismos
