Γράφει ο Μιχάλης Κανάριος, Εκδότης «Μαστιχοχωρούσικων Νέων»
Ένας υπέροχος άνθρωπος, ένας αγαπημένος φίλος, ο Γιάννης Ιωάννου, «έφυγε» για πάντα σε ηλικία 78 ετών. Το άκουσμα του θανάτου του με συγκλόνισε κυριολεκτικά και μόνο η βαθιά μου πίστη στον Μεγαλοδύναμο σφίγγει δυνατά την καρδιά μου για να δεχθεί το θέλημά Του.
Η φιλία μας ξεκίνησε το 1971 στην στρατιωτική μου θητεία, όταν μου παρέδωσε την διοίκηση του 4ου λόχου στην Άντισσα του Τ.Ε. Καλλονής Λέσβου. Στην μακρόχρονη φιλία μας ομολογουμένως ποτέ δεν πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη ότι θα υπάρξει η ημέρα που στην τηλεφωνική μου επικοινωνία με το σπίτι του, θα μάθω για τον θάνατό του. Δεν θέλω να το πιστέψω και να το δεχθώ. Και όμως, ο καθορισμός της μοίρας μας και κυρίως φυσικά ο θάνατος είναι πάνω από την ανθρώπινη δύναμη και έξω από την ανθρώπινη επιθυμία. Μετά την λήξη της στρατιωτικής του θητείας, που υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπολοχαγός, διορίσθηκε στην Εμπορική Τράπεζα που υπηρέτησε με ευσυνειδησία έως την συνταξιοδότηση του.
Η ανθρωπιά του, το ανήσυχο πνεύμα του και η ευγένεια της ψυχής του, του επέτρεψαν να ακολουθήσει τον σωστό δρόμο για τον άνθρωπο, προσφέροντας στην κοινωνία του χωριού του την τεράστια δράση του στα πολιτιστικά δρώμενα. Διετέλεσε Πρόεδρος στον Πολιτιστικό Σύλλογο Γαλατσώνας Εύβοιας και Πρόεδρος στη ποδοσφαιρική ομάδα του χωριού. Τιμήθηκε από τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου και Νηπιαγωγείου Αγίου, για την προσφορά του στην ανέγερση, οργάνωση του Λαογραφικού Μουσείου Αγίου. Ήταν εθελοντής αιμοδότης αποδεικνύοντας την αγάπη και τον σεβασμό που είχε για τον συνάνθρωπο.
Η πραγματική πηγή ευτυχίας του Γιάννη ήταν η οικογένειά του. Αφήνει πίσω την αγαπημένη του σύζυγό του Κική, τα παιδιά του Κωνσταντίνα και Δημήτρη, καθώς και την αγαπημένη του εγγονή που δεν πρόλαβε να την σφίξει στην αγκαλιά του, γιατί γεννήθηκε τέσσερις ημέρες μετά τον θάνατό του.
Τα τελευταία χρόνια αντιμετώπισε με γενναιότητα το πρόβλημα υγείας που του προέκυψε. Δίπλα του στάθηκε ήρωας η σύζυγος του Κική, σηκώνοντας το πρόβλημα υγείας του συζύγου της.
Καλό σου ταξίδι, φίλε μου, και δεν χρειάζεται να σου πω ότι θα σε θυμάμαι πάντα και όσο ζω. Το ξέρεις αυτό.
