Του Μιχάλη Κανάριου
Την παραμονή της Πρωτοχρονιάς τα Καλαμωτουσάκια γύριζαν τα σπίτια και έψαλλαν τα κάλαντα του νέου χρόνου:
«Εις αυτό το νέο έτος, Βασιλείου εορτή,
ήλθα να σας χαιρετίσω με την πρέπουσα ευχή.
Σήμερα π’ αρχίζει ο χρόνος κι είν’ η μέρα διαλεχτή
κι ο Βασίλειος ο Μέγας πάντοτε συνδρομητής.
Όλους να σας προστατεύει όλους να σας βοηθεί
κι έτη πάμπολλα να ζείτε υγιή και ευτυχή.
Κι ο Βασίλειος ο Μέγας Καισαρείας θαυμαστός
την ευχή να δίνει πάντα σ’ όλους σας φαμελικώς.
Κι άλλα έτερα σας πρέπουν αστρουλάκια της αυγής
και γαρύφαλλα της γλάστρας και λουλούδια της ηγής.
Κι άλλα έτερα σας πρέπουν μα δεν ξέρω να τα πω.
Σας αφήνω καληνύχτα και του χρόνου με καλό.»
Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς ελάχιστοι πήγαιναν για ύπνο, μας πληροφορεί το site www.kalamoti.net.gr. Τα καφενεία παρέμεναν ανοικτά και οι περισσότεροι πάροικοι του χωριού δοκίμαζαν την τύχη τους στην τράπουλα. Οι αχερώνες γίνονταν τα στέκια των νέων που εκείνο το βράδυ χαρτόπαιζαν ελεύθερα, χωρίς τον έλεγχο και τις παρατηρήσεις των γονιών τους. Μια λάμπα πετρελαίου, ένα μπουκάλι ρακί, κάποιες δρούπες ή αμύγδαλα, μια τράπουλα, και η παρέα ήταν έτοιμη να υποδεχτεί τον καινούργιο χρόνο.
Τη μέρα της Πρωτοχρονιάς, μετά τη Θεία Λειτουργία, όλα τα σπίτια άνοιγαν σ’ όλους τους χωριανούς ανεξαίρετα, για να περάσουν να κεραστούν, να χαιρετίσουν και να ευχηθούν για τον καινούργιο χρόνο. Οι λεύτεροι, παρέες- παρέες, επισκέπτονταν τα σπίτια των ανύπαντρων κοριτσιών, έψαλλαν τα κάλαντα, κερνιόνταν και αντάλλασσαν ευχές.
Τα παιδιά -με μέρος των χρημάτων που είχαν μαζέψει από τα κάλαντα-, αλλά και πολλοί νέοι, έβγαιναν έξω από το χωριό και πάνω στον υγρό, λείο, χωματένιο δρόμο έπαιζαν τις αμάδες, παλιά, και το ήττα μεταγενέστερα, στοιχηματίζοντας με τους φίλους τους και δοκιμάζοντας το γούρι του νέου χρόνου.
