Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Άνθρωπος, ζώο παμφάγο, σε κάποιες περιπτώσεις και ανθρωποφάγο.
Τέτοιες περιπτώσεις συναντάμε μεταξύ φυλών στη Σουμάτρα, ακόμα στις επαρχίες Παπούα της Νέας Γουινέας, αλλά και πρόσφατα εδώ στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην ελληνική τηλεόραση που με τόσο ζήλο αρκετοί έχουν επιδοθεί να «κατασπαράξουν» τον πατέρα Αντώνιο καθώς και ό,τι καλό έχει κάνει μέχρι τώρα.
Μιλώντας με απλούς πολίτες, αλλά και ακούγοντας τις μαρτυρίες πρώην φιλοξενούμενων –τροφίμων των δομών, καθώς και πρώην εργαζομένων, βλέπω μια αλήθεια τελείως διαφορετική από αυτή που παρουσιάζεται. Κάποιοι πάλι κρίνουν τα χρήματα που είχαν μαζευτεί ως πολλά και γιατί -διερωτώνται-να υπάρχουν τόσα χρήματα. «Μηδενί δίκην δικάσης, πριν αμφοίν μύθον ακούσης», λέει ένα αρχαίο γνωμικό, που σημαίνει «μην καταδικάσεις κανέναν πριν ακούσεις την ιστορία και από τους δύο».
Η «Κιβωτός» δεν ξεκίνησε έχοντας πολλαπλές δομές αλλά σιγά σιγά, με κόπο και μαζεύοντας χρήματα, η μια έγιναν δύο κ.ο.κ. Γνωρίζει κανείς για ποιο λόγο είχαν συγκεντρωθεί τα χρήματα; Αν υπήρχε σχεδιασμός για ακόμα μια νέα δομή για παιδιά, πιο σύγχρονη, πιο λειτουργική ή για δομές που αυτήν την στιγμή τις νοικιάζουν με σκοπό να αποκτηθούν και να μείνουν στην «Κιβωτό» το σκέφτηκε κανείς;
Είναι κρίμα μετά από τόσα που έχει προσφέρει ο εν λόγω ιερέας να μπορεί κάθε τηλε-δικαστής να τον «σταυρώνει» έτσι. Απλά λυπάμαι…
