Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Δεν ξέρω αν όλα αυτά που ακούγονται είναι αλήθεια ή ψέματα. Όμως αυτό που ξέρω είναι ότι η «ανθρωποφαγία» έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το τεκμήριο της αθωότητας έχει «πάει περίπατο» για άλλη μια φορά.
Εφόσον δεν έχει αποδειχθεί τίποτα, αν ξαφνικά, αν (υποθετικά μιλάμε ) βγει αυτός που κατηγορεί τον πατέρα Αντώνιο και ομολογήσει ότι έχει πει ψέματα γιατί (ας πούμε για παράδειγμα) του είχε ζητήσει δανεικά και δεν τα έλαβε και είπε «παπά, θα σε καταστρέψω…» – πάντα υποθετικά μιλάω- τι θα κάνουμε; «Συγνώμη, πάτερ, γράψε… λάθος;» Μιλάμε για έναν άνθρωπο που κατά τα φαινόμενα έχει αφιερώσει την ζωή του να σώζει ανθρώπινες παιδικές ψυχές.
Εύχομαι πραγματικά όλο αυτό να είναι κάποιο λάθος και επίσης πριν σιγουρευτούμε για κάτι ας μην «δικάζουμε» και «καταδικάζουμε» κανέναν, όχι μόνο τον εν λόγω ιερέα αλλά κανέναν. Η εικόνα που εγώ προσωπικά έχω αποκομίσει από την «Κιβωτό», από διάφορες επισκέψεις που έχει τύχει να κάνω πάνω στην δομή στο Αίπος, είναι ότι έβλεπα πρόσωπα λαμπερά και χαρούμενα γιατί μέσα στην ατυχία τους βρέθηκε ο πατέρας Αντώνιος να τους δώσει μια δεύτερη ευκαιρία.