Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Όπου υπάρχει η θέληση υπάρχει και ο τρόπος. Ποιο είναι το ζητούμενο σε ένα πληθωριστικό περιβάλλον; Να συγκρατηθούν οι τιμές και να μην ανεβαίνουν ανεξέλεγκτα!
Αυτό ακριβώς πέτυχε το υπουργείο Ανάπτυξης με υπουργό τον Άδωνι Γεωργιάδη. Όρισε κάποια βασικά προϊόντα που χρειάζεται ένα νοικοκυριό και σε αυτά επέβαλε μια μειωμένη τιμή· οπότε αυτά τα προϊόντα έχουν αισθητά χαμηλότερη τιμή και η πλειοψηφία των καταναλωτών τα επιλέγει μιας και η τιμή είναι συμφέρουσα· μέχρι εδώ καλά.
Όταν όμως η τιμή στο προϊόν “Α” έχει μειωθεί και οι πωλήσεις στα προϊόντα “Β” και “Γ” δεν είναι τόσο ικανοποιητικές, οι αλυσίδες των σούπερ μάρκετ “υποχρεώνονται”- όχι πια από το υπουργείο αλλά από τις πωλήσεις- να χαμηλώσουν τις τιμές και στα υπόλοιπα προϊόντα!
Αυτό φυσικά έχει ως αποτέλεσμα ο μεν καταναλωτής να έχει όφελος, ο δε πληθωρισμός να συγκρατηθεί έστω και λίγο. Το «καλάθι του νοικοκυριού» είναι μια στρατηγική εντελώς πρωτότυπη, που δεν έχει εφαρμοστεί αλλού, και κατάφερε τόσο άμεσα να φέρει τέτοια μετρήσιμα αποτελέσματα.
Πάντα λέω ότι η πολιτική είναι εφαρμοσμένη τέχνη και την μετράμε με βάση τα αποτελέσματα.