Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Αυτή ήταν η απάντηση που έλαβε μια μητέρα από όργανο της αστυνομίας σε κάποια ελληνική επαρχία, όταν κατέφυγε ανήσυχη για να δηλώσει ότι έχει χάσει από καιρό τα ίχνη της κόρης της…
Το κορίτσι παντρεύτηκε έναν κύριο και έκτοτε χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διένεξη διέκοψε κάθε επαφή με την οικογένειά της. Κάθε φορά που η μητέρα της ή κάποιος άλλος από την οικογένειά της επιδίωκε να έρθει σε επαφή μαζί της για τη διεκπεραίωση κάποιας υπόθεσης, εμφανιζόταν με εξουσιοδότηση ο σύζυγος, ενώ εκείνη ήταν άφαντη. Για τον λόγο αυτό η μητέρα της μετά από πολύ καιρό πήγε στην αστυνομία να δηλώσει ότι έχει λόγους να ανησυχεί για τη ασφάλεια και τη ζωή της. Εισέπραξε την παραπάνω απάντηση από το όργανο της τάξης ο οποίος εννοούσε βέβαια ότι αν την είχε σκοτώσει σύζυγος ή αν τη σκοτώσει στο μέλλον αυτό θα… μαθευτεί. Τόσο απλά! Δεν είναι η πρώτη φορά που αστυνομικοί αποπέμπουν γυναίκες ή συγγενείς τους που καταφεύγουν στην αστυνομία για να δηλώσουν ενδοοικογενειακή βία-ακόμα και εξαφάνιση.. Οι δικοί της έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι βρίσκεται έρμαιο στα χέρια του δυνάστη της. (Τώρα θα έρθουν οι ειδικοί και οι «ειδικοί» να θέσουν το ερώτημα: Γιατί δεν φεύγει αν είναι έτσι τα πράγματα; Γιατί μένει μαζί του ακόμα…;)
Το παρόν περιστατικό πληροφορήθηκα Κυριακή πρωί, λίγη ώρα μετά από συνέντευξη μιας επί χρόνια διπλά κακοποιημένης γυναίκας (από τον σύζυγό της από τη μια ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ από την άλλη) η οποία εμφανίστηκε στην τηλεόραση μαζί με τη δικηγόρο της. Ο «κύριος» αυτός κακοποιούσε επίσης και το παιδί τους. Αυτό που με έβαλε σε σκέψεις είναι ότι όταν ο δημοσιογράφος τη ρώτησε αν αισθάνεται ασφαλής τώρα που η δίκη τελεσφόρησε και δικαιώθηκε μετά από τόσα χρόνια εκείνη απάντησε «ΟΧΙ» .
Η αλήθεια είναι ότι έχει δοθεί μεγάλη έκταση στα ΜΜΕ όσον αφορά το θέμα της ενδοοικογενειακής βίας και αυτό προς τιμήν τους, ανεξάρτητα από το ότι το θέμα «πουλάει». Αξιόλογοι και σοβαροί επιστήμονες από τους σχετικούς κλάδους καταθέτουν τις προτάσεις και τις ερμηνείες τους μήπως και σωθούν οι μυριάδες γυναίκες -θύματα. Για να πραγματοποιηθούν όμως από την Πολιτεία όλα όσα χρειάζονται (δομές, μονάδες φιλοξενίας, θέσεις εργασίας, σύμβουλοι, δικηγόροι, ψυχολόγοι) και για να γλυτώσουν την κακοποίηση αλλά και τη ζωή τους απαιτούνται χρήματα.
Αναρωτήθηκα αν ποτέ περισσέψουν τη στιγμή μάλιστα που παράλληλα με την επιδείνωση του φαινομένου κακοποιήσεων και γυναικοκτονιών το κράτος – τους τελευταίους μήνες τουλάχιστον -επιδοτεί τις εταιρείες παροχής ενέργειας – μέσω των καταναλωτών- ώστε αυτές απερίσπαστες να εξακολουθήσουν να επιδίδονται στον τζόγο του χρηματιστηρίου-καζίνο (λέμε τώρα).
Πολλοί είπαν ότι η κακοποίηση των γυναικών και μάλιστα σε τέτοια έκταση υπήρχε από πάντα απλώς τώρα ανοίγουν τα στόματα αφενός, και αφετέρου έχουν αλλάξει τα ήθη και τα έθιμα που ήθελαν τη γυναίκα να γεννιέται για να τεκνοποιεί, να υπηρετεί και να υπομένει. Εξέλειψε και η θρησκευτικότητα, βλέπετε, στις νεώτερες γενιές με αποτέλεσμα να μην εισακούονται και οι ιερείς οι οποίοι κηρύττουν ότι η θρησκεία επιβάλλει «η γυνή να φοβείται τον άνδρα» πράγμα το οποίο- ω! τι σύμπτωση- επικαλούνται και οι άλλες μεγάλες θρησκείες τις οποίες προπαγάνδισαν και επέβαλαν στην ανθρωπότητα εκπρόσωποι του ανδρικού φύλου…
Ο πόλεμος που εξελίσσεται στις μέρες μας, καθώς και όλοι οι άλλοι που προηγήθηκαν από καταβολής κόσμου, με οδήγησε στη σκέψη ότι ο πρωταρχικός πόλεμος στην ανθρωπότητα είναι αυτός ανάμεσα στα δυο φύλα. αλλά αυτό δεν είναι «politically correct» να το λέμε. Θυμήθηκα τις Αμαζόνες που χρησιμοποιούσαν τους άνδρες για τεκνοποίηση αλλά και για τις σεξουαλικές τους ανάγκες, ενώ στη συνέχεια είτε τους σκότωναν είτε τους κρατούσαν σκλάβους. Θυμήθηκα την αείμνηστη δασκάλα μου των γαλλικών που μου έλεγε ότι της είχε πει η γιαγιά της πως ο γάμος είναι ένα πανέρι γεμάτο με φίδια και ένα μόνο νερόφιδο. Η γυναίκα που παντρεύεται είναι σαν να βάζει το χέρι της μέσα και θα είναι τυχερή αν πιάσει το νερόφιδο. Ο νόμος των πιθανοτήτων σε όλο του το μεγαλείο. Ο θεσμός του γάμου καταρρέει αλλά ούτε και αυτό είναι «correct» να το λέμε ή μάλλον να το εξηγούμε. Εν τω μεταξύ στον δυτικό κόσμο ολοένα και λιγότερες γυναίκες αρνούνται να τεκνοποιήσουν επειδή τις αποτρέπουν όχι μόνο οι ρυθμοί της ζωής αλλά και η δέσμευση τού να έχεις παιδί και ταυτόχρονα να πρέπει απαραιτήτως να εργασθείς επειδή δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η μοίρα και ο…καλός σου. Αλλά κυρίως επειδή ο ένας μισθός σπανίως είναι αρκετός για να ικανοποιηθούν πραγματικές ή φανταστικές ανάγκες…
Όλα αυτά τα φαινομενικά ασύνδετα σκεφτόμουν όλο το πρωί της Κυριακής μαζί με μια ατάκα που συνάντησα τις προάλλες σε μια κατά τα άλλα μέτρια αστυνομική ταινία: «Οι άνδρες φοβούνται την απόρριψη από τις γυναίκες και οι γυναίκες μήπως τις σκοτώσουν οι άνδρες». Βιολογία…Δαρβίνος…
