Γράφει ο Σταύρος Γ. Μιχαηλίδης, Υποναύαρχος (ε.α) Λ.Σ.
Αφορμή για την σημερινή παρέμβαση η σύμβαση που υπέγραψε ο Δήμος με εταιρεία ναυαγοσωστών για φύλαξη τεσσάρων ‘’πολυσύχναστων’’ παραλιών της Χίου ήτοι: Αφανούς Ναύτη-Καρφά-Αγίας Φωτεινής και Κώμης. Θα μας κοστίσει 328.473,2 ευρώ.
Η πρόσληψη ναυαγοσωστών είναι υποχρεωτική σε πολυσύχναστες παραλίες και αποτελεί συμμόρφωση σε συγκεκριμένη νομοθετική πρόνοια η δαπάνη της οποίας επιβαρύνει τον Δήμο δηλαδή όλους μας.
Ο χαρακτηρισμός ‘’πολυσύχναστης παραλίας’’ δίνεται από μια ολιγομελή επιτροπή από εκπροσώπους τοπικών υπηρεσιών με κριτήρια παλαιάς ‘’χρήσης’’, δηλαδή με εκτίμηση αριθμού λουομένων των προηγούμενων ετών. Έτσι δεν αποκλείεται ο Καρφάς φέτος π.χ. να είναι ‘’άδειος’’ και βουλιάζει ο Μέγας Λιμιώνας ή τα Λημνιάάρα η παρουσία ναυαγοσωστών να μην είναι απαραίτητη στην χαρακτηρισμένη παραλία και να είναι στην ‘’αχαρακτήριστη’’.
Αυτή η υπερβολική κατά την εκτίμησή μου κοινωνική επιβάρυνση σε σχέση και σύγκριση με άλλες εξαιρετικά επείγουσες τοπικές μας ανάγκες όπως λόγου χάρη η κάλυψη των αναγκών του ΕΚΑΒ με οδηγούς και τραυματιοφορείς, η πρόσληψη νοσηλευτικού προσωπικού, η φροντίδα ηλικιωμένων, ανήμπορων κλπ θα μπορούσε αν υπήρχε αποφασιστικότητα και οργάνωση να αντιμετωπισθεί εκ των ένδον και να εξοικονομηθούν πολλά χρήματα γι’ αυτές τις ανάγκες.
Απ’ ότι γνωρίζω το τοπικό παράρτημα του Ερυθρού Σταυρού είχε προσπαθήσει πριν δυο-τρία χρόνια ναεκπαιδεύσει διασώστες και ναυαγοσώστες. Δεν επιτεύχθηκε όμως η πρωτοβουλία λόγω μειωμένης εκδήλωσης ενδιαφέροντος. Στην Χίο, επίσης, υφίσταταιμε εξαιρετικό εξοπλισμό εκπαιδευμένη Εθελοντική Ομάδα Διάσωσης Φουσκωτών.
Τόπος θαλασσινός η Χίος με περγαμηνές και στα ναυτικά αθλήματα, με πλειάδα υγειονομικών, με δεκάδες απόστρατους λιμενικούς, νεότατους συνταξιούχους ναυτικούς καπεταναίους και μηχανικούς θα μπορούσε να έχει εκπαιδεύσει δεκάδες εθελοντές ώστε σημαντικά χρηματικά ποσά όπως αυτό που σχολιάζω να κάλυπτανάλλες επείγουσες κοινωνικές μας ανάγκες για τις οποίες υπάρχει απόλυτη αδιαφορία.
Για παράδειγμα αναφέρω την απόλυτη αδιαφορία κράτους και τοπικής αυτοδιοίκησης για τους οίκους ευγηρίας της Χίου (Γηροκομείο Ζωρζή Μιχαλινού και Καρδαμύλων). Ούτε ένα ευρώ δεν δίνεται από το ευρύτερο δημόσιο για την φροντίδα των ηλικιωμένων του τόπου μας.
Η δαπάνη ‘’φύλαξης’’ τεσσάρων μόλις παραλιών μας για ένα τετράμηνο (330 χιλιάδες ευρώ) είναι περίπου ο προϋπολογισμός του ενός γηροκομείου μας. Τιτάνιο αγώνα δίνουν οι διοικήσεις τους για να καλύψουν τις δαπάνες λειτουργίας τους.
Και δεν είναι μόνο οι οίκοι ευγηρίας. Πολλά και δυσεπίλυτα είναι τα κοινωνικά προβλήματα του τόπου μας που χρονίζουν ένεκα οικονομικής δυσπραγίας και μπροστά μας όπως διαφαίνεται είναι τα πιο δύσκολα.
Η τοπική αυτοδιοίκηση οφείλει να βγει δυναμικά μπροστά για την δημιουργία προϋποθέσεων οργάνωσηςεθελοντικών ομάδων και σε αυτήν την περίπτωση.
