Γράφει η Ευγενία Γάλλου
Από την Τρίτη (28/6) που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των βαθμολογιών των μαθητών που συμμετείχαν στις πανελλήνιες εξετάσεις αυτό που κυριάρχησε στα ΜΜΕ και το διαδίκτυο ήταν η ιστορία του νεαρού Ιρανού που μας απέδειξε περίτρανα πως ένα παιδί έξυπνο που διαβάζει μπορεί, ανεξάρτητα από την καταγωγή και την κοινωνική και οικονομική του κατάσταση, με τη βοήθεια των καθηγητών του αλλά και της οικογένειάς του να πετύχει στο πανεπιστήμιο. Κάτι πολύ πιο αξιοθαύμαστο αποτέλεσε το πώς κατάφερε να μάθει σε τόσο ικανοποιητικό επίπεδο μια άγνωστη γλώσσα (την ελληνική) σε συνθήκες τηλεκπαίδευσης για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα-ειδικά την προηγούμενη σχολική χρονιά!
Το γεγονός αυτό αποτελεί κατά την ταπεινή μας άποψη και επιτυχία της χώρας μας καθώς όπως αποδείχτηκε δεν απέκλεισε αυτό το παιδί, τού πρόσφερε στήριξη και εφόδια. Μην ξεχνάμε πως οι δικοί του ζούσαν στην πατρίδα τους στο αυταρχικό και θεοκρατικό καθεστώς του Ιράν, κάτι που δεν ισχύει στην Ελλάδα, μ’ όλα της τα προβλήματα, που παρόλα αυτά είναι σαφώς δημοκρατικότερη, ανεκτικότερη από πολλές άλλες χώρες και η παιδεία της ανώτερη.
Η επιτυχία του νεαρού πρόσφυγα προσφέρεται λοιπόν ως μάθημα ήθους, ομαλής ένταξης, αποδοχής και σεβασμού της ελληνικής πολιτείας και κοινωνίας και βέβαια, σκληρής προσπάθειας από μέρους του και αγάπης και στήριξης από τους διδάσκοντες, που ευχαρίστως βοήθησαν ένα τέτοιο παιδί.
Μπράβο σε αυτό το παιδί αλλά και σε άλλα που σε δύσκολες συνθήκες «ατσαλώνονται» και αριστεύουν!