Γράφει η Ευγενία Γάλλου
Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παιδικής Εργασίας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 12 Ιουνίου. Καθιερώθηκε από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, με στόχο την καταπολέμηση της παιδικής εργασίας και πιο συγκεκριμένα τον περιορισμό της παράνομης διακίνησης παιδιών.
Μια μικρή με χαμηλωμένο το βλέμμα και κάρβουνο φορτωμένο στο κεφάλι της, δουλεύει στο ανθρακωρυχείο της Τζαρία στην Ινδία (Πηγή φωτογραφίας: Getty Images).
Η παιδική εργασία αυξήθηκε σε ανησυχητικό βαθμό με την κρίση του κορωνοϊού, όπως καταγράφει η Unicef, επιφέροντας δραματικές επιπτώσεις. Μάλιστα με την κορύφωση της πανδημίας «ένα στα δέκα παιδιά παγκοσμίως βρέθηκαν παγιδευμένα σε συνθήκες αναγκαστικής εργασίας, με την υποσαχάρια Αφρική να πλήττεται περισσότερο».
Η κατάσταση φαίνεται να επιδεινώνεται και οι αρμόδιες υπηρεσίες προειδοποιούν για την άμεση λήψη μέτρων στην κάμψη τού αριθμού των οικογενειών που ωθούνται στη φτώχεια, «διαφορετικά τα επόμενα δύο χρόνια η ανθρωπότητα θα μετρά ακόμη 50 εκατομμύρια παιδιά σε εργασία»
Η επικεφαλής της Unicef, Χενριέτα Φορ, δήλωσε πως «η κρίση της Covid-19 επιδείνωσε την κατάσταση. Τώρα, ήδη εν μέσω του δεύτερου έτους παγκόσμιων lockdown, κλεισίματος σχολείων, οικονομικής επισφάλειας και συρρίκνωσης εθνικών προϋπολογισμών, πολλές οικογένειες είναι αναγκασμένες να κάνουν σπαρακτικές επιλογές».
Σύμφωνα με την έκθεση, αν επιβεβαιωθούν οι προβλέψεις για αύξηση της φτώχειας εξαιτίας της πανδημίας, ακόμη εννέα εκατομμύρια παιδιά θα εξωθηθούν στην παιδική εργασία έως το τέλος του 2022.
Η έκθεση, που δημοσιεύεται κάθε τέσσερα χρόνια, καταδεικνύει πως τα παιδιά ηλικίας μεταξύ 5 και 11 χρόνων, αποτελούν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού ανηλίκων που εξωθούνται στην εργασία*.
Η κατάσταση στην Ελλάδα**
Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση (Δημοτικό, Γυμνάσιο), ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα. Η παιδική εργασία παρατηρείται περισσότερο στην ύπαιθρο χωρίς να υστερούν και τα μεγάλα αστικά κέντρα, ιδιαίτερα στις υποβαθμισμένες, εργατικές συνοικίες. Τα παιδιά κατασκευάζουν παιχνίδια εργάζονται σε βιοτεχνίες, στα νησιά το καλοκαίρι και σε οικογενειακού χαρακτήρα επιχειρήσεις.
Η παιδική εργασία συνδέεται με την μαθητική διαρροή. Σύμφωνα με την έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου το 1997, 7 στους 10 μαθητές εγκαταλείπουν το σχολείο και βρίσκουν διέξοδο σε βοηθητικές εργασίες. Η ίδια έρευνα αποκαλύπτει ότι ενώ οι διαρροές (στην υποχρεωτική εκπαίδευση) έχουν μειωθεί στο 10% περίπου από την περασμένη δεκαετία, το πρόβλημα παραμένει οξύ σε ορεινούς νομούς της κεντρικής – δυτικής ηπειρωτικής Ελλάδας, στα νησιά, στη Θράκη, την Κεντρική Μακεδονία και ορισμένες περιοχές της Πελοποννήσου, όπου τα παιδιά εγκαταλείπουν την εκπαίδευση για να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα ή να εργαστούν στον τουριστικό ή αγροτικό τομέα.
Όσον αφορά δε, τους λόγους, που τους οδηγούν στην εργασία είναι η φτώχεια, οι άνισες εκπαιδευτικές δυνατότητες κατά γεωγραφική περιοχή, αρκετές φορές το αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον καθώς και η προκατάληψη απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες (πρόσφυγες και τσιγγάνοι), οι οποίοι λόγω των πρόσφατων πολιτικών ανακατατάξεων έχουν αυξηθεί στην Ελλάδα. Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, εντείνει την εμφάνιση φαινομένων κοινωνικής παθογένειας μέσα στα οποία εντάσσεται και η παιδική εκμετάλλευση.
———
*Με πληροφορίες από Guardian
** Πηγή: https://schoolpress.sch.gr
