Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Γύρω στο 1995-΄96 , στην εφημερίδα το «Βήμα της Κυριακής» υπήρχε ένα άρθρο το περιεχόμενο του οποίου αποδείχθηκε ότι εγκαινίαζε μια εποχή χωρίς επιστροφή… Το θέμα που έθιγε ήταν σκανδαλώδες για τους θεσμούς όπως τους γνωρίζαμε μέχρι τότε: ο OTE, είχε πωλήσει τα προσωπικά δεδομένα των συνδρομητών του σε ιδιώτες για εμπορικούς και διαφημιστικούς σκοπούς. Την εποχή εκείνη, ο συγκεκριμένος οργανισμός ήταν αυτός που κατείχε τα περισσότερα προσωπικά στοιχεία πολιτών (έστω ακόμα περιορισμένα ) τόσο από αριθμητικής όσο και από ποιοτικής πλευράς.
Στη συνέχεια, υπήρξαν και μιμητές, καθώς το επόμενο διάστημα πληροφορηθήκαμε -πάλι από τις εφημερίδες -για παρόμοια τακτική πώλησης προσωπικών δεδομένων από μαιευτικές κλινικές: το χαρακτηριστικό παράδειγμα που χρησιμοποιούσαν, όταν ήθελαν να στηλιτεύσουν το νέο φαινόμενο, ήταν η περίπτωση μιας γυναίκας που είχε χάσει το μωρό της στη γέννα και λίγο αργότερα κατέφθασαν στο σπίτι της με το ταχυδρομείο συγχαρητήρια και ευχές για το νεογέννητο μαζί με διαφημιστικά φυλλάδια για μωρουδιακά ρούχα, γάλατα και αξεσουάρ…
Δεν άργησαν να εισβάλλουν στη χώρα μας και νέα τραπεζικά ήθη από μια πρωτοπόρο (!) τράπεζα η οποία διέθετε ένα λεπτομερές ηλεκτρονικό σύστημα, με εξωτικό μάλιστα όνομα, καταγραφής προσωπικών στοιχείων και δεδομένων των πελατών της που ουδόλως ήταν αναγκαία για τις συναλλαγές μαζί τους και μάλιστα, πολλά, δεν ήταν καν απαραίτητα για τη διασφάλιση των συμφερόντων του ιδρύματος… Υπήρχαν παραπάνω από μια ηλεκτρονικές σελίδες για να συμπληρωθούν, ώστε να δημιουργηθεί ένα πλήρες προφίλ του πελάτη (για στατιστικούς σκοπούς επαναλάμβαναν ακούραστα οι υπάλληλοι όταν οι πελάτες δυσανασχετούσαν) αλλά τουλάχιστον τότε δεν απαιτούσαν από αυτόν να τα παραχωρήσει ΟΛΑ , πράγμα το οποίο απαιτούν σήμερα και μάλιστα δικαιωματικά… Στην τελευταία σελίδα προβλεπόταν συμπλήρωση πεδίου που αφορούσε τα χόμπι, τις συνήθειες, τις προτιμήσεις, τις διακοπές του… Λίγο αργότερα πληροφορηθήκαμε -επίσης από τις εφημερίδες –ότι ΚΑΙ οι τράπεζες πωλούν στοιχεία των πελατών τους σε διαφημιστικές και εμπορικές εταιρείες. Δεν άνοιξε ρουθούνι καθ’ ότι όλα τα παραπάνω είχαν ήδη κατοχυρωθεί νομικά, πράγμα που δεν είχε γίνει άμεσα αντιληπτό . Είχαμε πλέον δρομολογηθεί τεχνηέντως σε νέα τροχιά, σε μια στροφή της οποίας προσωπικά στοιχεία πολλοί από μας θα αποκαλύπταμε οικειοθελώς -και με χαρά μάλιστα- στα social media…
Είναι απίστευτο με πόση ευκολία αρκετοί από εμάς προβάλλουν φωτογραφίες , πλαισιωμένες με άφθονες πληροφορίες ,από την καθημερινή μας ζωή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το παράξενο είναι ότι στο συγκεκριμένο σπορ έχουν παρασυρθεί και επιδίδονται άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας από τους οποίους θα περίμενε κανείς περισσότερη αυτοσυγκράτηση και σοβαρότητα. Ακόμα χειρότερα, αρκετοί δεν διστάζουν να προβάλλουν φωτογραφίες των μικρών παιδιών τους ή εγγονιών τους με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται σε μια εποχή που η διαστροφή κοντεύει να εξελιχθεί σε… μόδα.
Η τάση να επιδεικνύεις συστηματικά την καθημερινότητα αλλά και τις ξεχωριστές σου στιγμές χρήζει ….μελέτης επειδή έχει πλέον ξεφύγει από τα πλαίσια της διασκέδασης και έχει φθάσει σε σημείο γελοιότητας, όμως ουδείς δείχνει να θορυβείται…
Η παρακμή σε όλο της το μεγαλείο γίνεται ολοφάνερη αν παρακολουθήσει κανείς τη μανία πολλών νέων να προβάλλουν καθημερινά στα social media τις δραστηριότητές τους -ακόμα και πολύ προσωπικές στιγμές με την προσμονή αυτές να γίνουν αποδεκτές από τους «φίλους» και φίλους τους. Το κυνήγι της αποδοχής και του μιμητισμού δείχνει το τεράστιο υπαρξιακό κενό που ούτως ή άλλως είναι χαρακτηριστικό της εποχής μας, αλλά λίγοι τολμούν να το θίξουν και ακόμα λιγότεροι να αντισταθούν στο επικίνδυνο ρεύμα τής έως ευτελισμού, ματαιοδοξίας, αυτοπροβολής , επίδειξης και επαιτείας της αποδοχής…
