Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Υπέκυψα δυο φορές στις σειρήνες των διαδικτυακών διαφημίσεων και εξαπατήθηκα και τις δυο πανηγυρικά. Η πρώτη, αφορούσε ένα προϊόν – συσκευή περιποίησης προσώπου ( τα δυο τεμάχια σε προσφορά των 27 ευρώ ) το οποίο παρήγγειλα και επέλεξα να πληρώσω με αντικαταβολή. Γνωρίζομε όλοι ότι είναι πολύ επικίνδυνος οποιοσδήποτε άλλος τρόπος πληρωμής επειδή εύκολα υποκλέπτονται τα οικονομικά και προσωπικά στοιχεία μας (εκτός αν πρόκειται για πολύ σοβαρή και καταξιωμένη επιχείρηση ) και ότι δεν δίνομε σε καμία περίπτωση αριθμούς λογαριασμών και πιστωτικών ή χρεωστικών καρτών. Όταν άνοιξα τα πακετάκια διαπίστωσα με έκπληξη ότι από το καθένα έλειπαν δυο μικρά εξαρτήματα, απαραίτητα για να λειτουργήσει το προϊόν που είχα αγοράσει . Αλλά ήταν πλέον αργά και σκέφτηκα ότι οποιαδήποτε διαδικασία κατά του αποστολέα θα κόστιζε σίγουρα σε χρήμα και χρόνο πολύ περισσότερο από τα 27 ευρώ που είχα χάσει…
Μετά από αρκετούς μήνες, δηλαδή πρόσφατα, υπέκυψα για δεύτερη φορά και παρήγγειλα μια κολώνια. Δεν ήταν τόσο το δέλεαρ της τιμής όσο το ότι είχε εξαφανιστεί από το προσκήνιο για πολλές δεκαετίες και την είχα νοσταλγήσει. Η πληρωμή έγινε επίσης με αντικαταβολή 47,50 ευρώ, Άνοιξα το πολυπόθητο πακετάκι και την δοκίμασα. Με έπιασε τρόμος. Μύριζε… πετρέλαιο. Σάστισα και δεν ήξερα τι να κάνω. Κοίταξα πάλι το κουτί και είδα ότι έγραφε «not for sale». Πρώτη μου ενέργεια ήταν να καταφύγω στην εταιρεία ταχυμεταφορών και να διαμαρτυρηθώ ζητώντας να την επιστρέψω και να πάρω τα χρήματά μου πίσω. Μου είπαν ότι δεν γίνεται κάτι τέτοιο οπότε τους ζήτησα να μου πουν το όνομα του αποστολέα, δηλαδή του πελάτη τους, επειδή πάνω στο πακέτο δεν ήταν καθόλου ευδιάκριτο, μάλλον ήταν κωδικοποιημένο για ευνόητους λόγους. Το αρνήθηκαν επίσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο θεσμός της προστασίας προσωπικών δεδομένων προστατεύει τον… θύτη και όχι τα θύματά του… Με έδιωξαν με αγένεια ίσως επειδή ήταν προχωρημένη η ώρα και εγώ ήμουν εκνευρισμένη με το πάθημά μου. Με την κολώνια στα χέρια πήγα στην αστυνομία και ζήτησα την υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος για να καταγγείλω την απάτη. Μού είπαν ότι στη Χίο ΔΕΝ υπάρχει τέτοια υπηρεσία… Ζήτησα από τους αστυνομικούς να τη μυρίσουν. Η αντίδρασή τους ήταν η αναμενόμενη.
Συζήτησα μαζί τους αρκετή ώρα και έμαθα τα εξής καταπληκτικά: Η απάτη κάνει θραύση στο διαδίκτυο και στον τόπο μας. Οι κωδικοί πάνω στο περιτύλιγμα ήταν κωδικοί… Βουλγαρίας μου είπαν, αφού έψαξαν στον υπολογιστή της υπηρεσίας, τη στιγμή που η διαφήμιση ήταν ελληνικότατη και παρουσίαζε παλιές νοσταλγικές μάρκες από αρώματα και κολώνιες… Ο αξιωματικός υπηρεσίας μου είπε ότι αν κάνω επίσημη καταγγελία θα την παρουσιάσει στον εισαγγελέα και θα αναγκαστεί τότε η εταιρεία ταχυμεταφορών με εντολή του, να αποκαλύψει τον πελάτη της, προμηθευτή του …προϊόντος, ώστε να μπορέσω να κινηθώ νομικά. Το κακό είναι ότι δεν θυμόμουν το προφίλ από το οποίο παρήγγειλα την κολώνια (μέγα σφάλμα ) και που καμία σχέση δεν είχε με τα ασαφή στοιχεία του αποστολέα πάνω στο πακέτο, οπότε ο αστυνομικός μού ζήτησε να προσπαθήσω να το θυμηθώ, να το εντοπίσω, να το φωτογραφήσω και να του δείξω στη συνέχεια τη φωτογραφία για να καταγγείλει τον διαφημιζόμενο απατεώνα στα κεντρικά του facebook, που βρίσκονται στην Ιρλανδία ώστε αυτός να αποπεμφθεί από το σύστημα! Τρέχα γύρευε δηλαδή! Κατά τη διάρκεια της συζήτησης οι αστυνομικοί μού είπαν ότι ειδικά τις κολώνιες (που καμία σχέση δεν έχουν με… κολώνιες, όπως είπαν ) τις αγοράζουν κάποιοι σωρηδόν από αλλοδαπούς με τρία ευρώ, δημιουργούν μια ιστοσελίδα ή ένα προφίλ και τις προωθούν στα θύματά τους σε δήθεν εκπτωτικές τιμές σε σχέση με τις τιμές των καταστημάτων. Εντόπισα το προφίλ στο facebook και το φωτογράφησα. Εντόπισα επίσης και φωτογράφησα ακόμα δυο, με παρόμοιους ύποπτους τρόπους προβολής και πώλησης . αλλά δεν σταμάτησα εκεί… Διάβασα και τα σχόλια των θυμάτων. Ήταν πολλά, και τα θύματα και τα δυσμενή σχόλια περί εξαπάτησης. Επειδή ήταν παραμονές Πάσχα δεν πήγα στην αστυνομία να δείξω τις φωτογραφίες. Δεν είχα το κουράγιο να μπω σε περιπέτειες. Ας πρόσεχες, είπα στον εαυτό μου, να μην είσαι αφελής. Να βλέπεις παντού την απάτη. Έτσι πρέπει να μάθεις πλέον να ζεις… Δεν μπόρεσα όμως να καταλάβω πού ενέχεται η Βουλγαρία σε ελληνική διαφήμιση στο fb . Μεταξύ αστείου και σοβαρού είχα πει στους αστυνομικούς ότι θα γράψω άρθρο και με παρότρυναν σχεδόν με ενθουσιασμό μπας και γλυτώσει κάποιος τα χρήματα του, όπως είπαν.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης μαζί τους, ρώτησα παρεμπιπτόντως αλλά ευθέως αν είχαμε και στον τόπο μας κρούσματα του τύπου του αγαπητικού μισθοφόρου στο ΙΡΑΚ ή στην ΥΕΜΕΝΗ που σχολίαζαν εκείνες τις μέρες στα ΜΜΕ και χωρίς να απαντήσουν με κοίταξαν σιωπηλά και με νόημα.
Η απάτη, όπως και κάθε τι κακό είναι πάντα μπροστά από τον νόμο, την πρόληψη ή την καταστολή. Ειδικά στις μέρες μας, με την επικράτηση της τεχνολογίας σε κάθε έκφανση του ανθρώπινου βίου η οποία κυριάρχησε στη ζωή μας χωρίς θεσμικά πλαίσια και κανόνες, πράγμα το οποίο αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο όχι μόνο ελληνικό. Θα λέγαμε μάλιστα ότι οι ευκαιρίες για τους επιτήδειους είναι άπειρες χάρη σε αυτήν. Ας μεταδώσομε το μήνυμα να μην υποκύπτομε στις σειρήνες των διαφημίσεων που έχουν εισβάλει στη ζωή μας και την καταδυναστεύουν- ιδιαίτερα στο διαδίκτυο αλλά και στα ΜΜΕ…
ΥΓ. Έχομε πλήρη συνείδηση ότι δίχως την ύπαρξη των διαφημίσεων δεν θα απολαμβάναμε τα άπειρα πλεονεκτήματα του διαδικτύου σε επίπεδο διασκέδασης, εκπαίδευσης, επικοινωνίας, πληροφοριών κ.ο.κ. αλλά είναι αισχρή και πολλές φορές ολέθρια η έλλειψη κανόνων περιορισμών και ελέγχου…
