Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Εισαγωγή
Την εποχή των παχιών αγελάδων, και μόλις η ζωή στη στεριά άρχισε να γίνεται πιο ενδιαφέρουσα από όλες τις… πλευρές, πολλοί ναυτικοί άφησαν το επάγγελμά τους και βάλθηκαν να ανοίγουν καταστήματα – κυρίως μπουτίκ -μαζί με τις συζύγους τους. Καθώς « παρήλθον οι χρόνοι εκείνοι» και οι αγελάδες έγιναν ισχνές, οι περισσότεροι επέστρεψαν στο προηγούμενό τους επάγγελμα για να τους ακολουθήσουν και οι νέοι μας -θύματα της ανεργίας. Σήμερα πλέον, ακόμα και αριστούχοι μαθητές, με διαφορετικές κλίσεις και ταλέντα, εισάγονται στις ΑΕΝ με γνώμονα αυτό που θεωρούν υψηλή αμοιβή αλλά και άμεση επαγγελματική αποκατάσταση, χωρίς να υπολογίζουν τους κόπους, τους κινδύνους, τις θυσίες και την απομόνωση που συνεπάγεται η επιλογή της ζωής του ναυτικού…Δεν συνεχίζουν όλοι την καριέρα στη θάλασσα, επειδή απλώς το συγκεκριμένο επάγγελμα δεν ταιριάζει σε κάθε ψυχοσύνθεση και ίσως για τον λόγο αυτό, υπάρχει παγκοσμίως έλλειψη (!) 30.000 εργαζομένων στη θάλασσα.
Θέμα πρώτο
Παρατηρήσαμε ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, ουδείς ασχολήθηκε επισήμως με την ταλαιπωρία των ναυτικών – τουλάχιστον στα συμβατικά ΜΜΕ. Λες και αυτοί οι άνθρωποι δεν υπήρχαν. Ώρες ατελείωτες αναλώθηκαν με τα παράπονα, κυρίως τα οικονομικά όλων των κλάδων των εργαζομένων, ενώ ελάχιστες φορές έγινε λόγος για τις άπειρες δυσκολίες που αντιμετώπισαν οι ναυτικοί ταξιδεύοντας από, και προς το καράβι στο οποίο έπρεπε να εργασθούν. Πολλοί χρειάστηκε να αναχωρήσουν από την Ελλάδα προτού ανοίξει η πλατφόρμα για τους εμβολιασμούς. Σε άλλους, η λήξη της σύμβασης καθυστερούσε, επειδή μέχρι να φθάσουν στο λιμάνι της χώρας από την οποία θα έφευγαν για την πατρίδα τους, οι αρχές έκλειναν τα σύνορά της, ως μέτρο κατά της πανδημίας. Υπήρχαν και ναυτικοί που έμειναν στο καράβι 5 και 6 μήνες, αν όχι περισσότερο, πλέον της προγραμματισμένης παραμονής τους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, κυρίως με κίνδυνο σωματικής, ψυχολογικής και πνευματικής κόπωσης, καθώς και της υγείας τους.
Θέμα δεύτερο
Αφορμή για το σημερινό σημείωμα πήραμε από την αναχώρηση γνωστού μας προσώπου με προορισμό το λιμάνι Yeosu της Κορέας, προκειμένου να αναλάβει την ηγεσία ενός πλοίου της εταιρείας για την οποία εργάζεται. Μετά την ούτως ή άλλως πολύωρη πτήση, τούς περίμενε μαζί με συνάδελφό του, και πεντάωρη καθυστέρηση στο αεροδρόμιο κατά την άφιξη στη Σεούλ, ώστε να γίνουν οι εξονυχιστικοί έλεγχοι για τυχόν κρούσμα κορωνοϊού τόσο στους ίδιους όσο και στους χιλιάδες επιβάτες που εν τω μεταξύ κατέφθαναν με διάφορες πτήσεις.
Η συνέχεια είναι ακόμα πιο…συναρπαστική. Οδηγήθηκαν θεονήστικοι σε ένα κρατικό ξενοδοχείο της πρωτεύουσας και αποκλείσθηκαν ο καθένας βέβαια ξεχωριστά από τον έξω κόσμο για επτά ημέρες. Προληπτική καραντίνα.Την πρώτη μέρα δεν τους δόθηκε φαγητό παρά μόνο μερικά… μπισκοτάκια. Από την επομένη άρχισαν να τους αφήνουν έξω από την πόρτα των δωματίων τους τρία συσκευασμένα γεύματα με εδέσματα από την τοπική κουζίνα .
Τα πακέτα ήταν χωρισμένα σε θήκες που η καθεμία περιείχε διαφορετικά φαγητά. Τα δυο από αυτά σταθερά δεν τρωγόντουσαν, επειδή ήταν πολύ… καυτερά. Καθημερινά, οι ταξιδιώτες «απολάμβαναν» το ίδιο γεύμα, καθώς δεν είχαν άλλη επιλογή, με ελάχιστες παραλλαγές, κυρίως στη θέση των φαγητών μέσα στα κουτάκια, τα οποία μάλιστα συνοδεύονταν από ένα μπουκαλάκι νερό ιδιαιτέρως μικρού μεγέθους. Κατά τα άλλα, το δωμάτιο διέθετε ίντερνετ για να υπάρχει τουλάχιστον μια επικοινωνία με τον έξω κόσμο αλλά κανένα μπαλκόνι για να πάρουν λίγο αέρα. Τους παρείχαν επίσης και μια συσκευασία με καφέ ανά ημέρα. Είχαν υποβληθεί σε τρία PCR τεστ μέσα σε τέσσερεις μόλις μέρες. Ένα πριν την αναχώρηση από την Ελλάδα, ένα στο αεροδρόμιο της Σεούλ και ακόμη ένα στο ξενοδοχείο με την άφιξή τους. Την δε ημέρα την εβδόμη αφέθηκαν ελεύθεροι και κατέλυσαν στο συνεργαζόμενο με την εταιρεία ξενοδοχείο, αφού προηγουμένως υπεβλήθησαν και σε τέταρτο PCR τεστ72 ωρών- απαραίτητο για την επικείμενη επιβίβασή τους στο καράβι. Αυτό το τεστ πραγματοποιήθηκε σε συγκεκριμένο ιατρικό κέντρο, το λεκτικό των πιστοποιητικών του οποίου, ήταν το μόνο αποδεκτό (!) από το κράτος της Κίνας στην οποία κάποια στιγμή το καράβι ενδέχεται να καταπλεύσει.
Μέσα σε όλα αυτά, μια μικρή περιήγηση στη Σεούλ τούς έδωσε την ευκαιρία να διαπιστώσουν ότι απαγορεύεται το κάπνισμα ακόμα και στο δρόμο, ενώ υπάρχουν καθορισμένα σημεία για να ικανοποιηθεί η συγκεκριμένη ανάγκη,τα οποία σκοπίμως είναι πολύ βρώμικα τη στιγμή που η υπόλοιπη πόλη αστράφτει από καθαριότητα, πιθανόν για να αποθαρρύνονται οι πολίτες από τη βλαβερή αυτή συνήθεια.
Επίλογος
Μικρή παρηγοριά, δυο πινακίδες σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος, εκ των οποίων η μια διαφήμιζε greek yogurt και η άλλη τα πασίγνωστα σoκολατάκια leonidas…
