Connect with us

Hi, what are you looking for?

ΑΠΟΨΕΙΣ

«Αγαπητό καλοκαίρι 2021» της Ευτυχίας Κατωπόδη

Γράφει ο Κωνσταντίνος Βολάκης 

Διήγημα

Η αλήθεια είναι ότι τα έκανες λίγο σκατά. Βέβαια για να λέμε και του στραβού το δίκιο δεν είχες και τις καλύτερες προδιαγραφές. Λίγο μουρτζούφλικο φαινόσουν. Σα να σε ξύπνησε κάποιος απότομα και σε έσπρωξε στη δουλειά. Χωρίς ούτε έναν καφέ. Σα να σε είχαν καλέσει σε ένα γάμο από αυτούς που βαριέσαι να πας αλλά «τι να κάνουμε, θα παρεξηγηθεί η θεία αν δεν πάμε». Σε τραβήξαμε λίγο από τα μαλλιά κι εμείς. «Όχι, θα έρθεις και θα είσαι σούπερ». Λες και δεν βλέπαμε. Λες και δεν καταλαβαίναμε. Αλλά τι να γίνει… Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Θέλουμε πάντα να γίνεται το δικό μας. Εγωιστές παιδί μου, τι να λέμε τώρα? Αφού φαινόταν το πράγμα ότι δεν θα πήγαινε. Σαν αυτή τη σχέση. Που τη βλέπεις ότι δεν τραβάει αλλά δεν θες να το παραδεχτείς. Που τη νιώθεις ότι είναι στα τελευταία της αλλά δίνεις περιθώρια μπας και γίνει το θαύμα. Ε, λοιπόν το θαύμα δεν έγινε. Μας απογοήτευσες καλοκαίρι 2021. Στάθηκες κατώτερο των περιστάσεων. Τι να θυμηθώ, τι να ξεχάσω που έλεγε και το άσμα…

Η μια γυναίκα να δολοφονείται μετά την άλλη. Και μετά να μαθαίνουμε και τις λεπτομέρειες. Ξύλο, απειλές, κακοποίηση με όλες τις μορφές της. Ήρθε και η δολοφονία να σφραγίσει μια ζωή έτσι κι αλλιώς τελειωμένη.

Καύσωνες. Φριχτοί. Από αυτούς που θυμάσαι. Να αγκομαχούν τα κλιματιστικά πρωί και βράδυ. Να σαρώνει τον πλανήτη η ζέστη. Να λιώνει η Γη μας.

Και μετά ήρθαν οι πυρκαγιές. Να σαρώσουν σπίτια, ζώα, φύση. Και ζωές. Κι ας μην θρηνήσαμε θύματα. Ζωές θρηνούμε. Γιατί για κάποιους από εμάς τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο.

Και βέβαια έχουμε και τον ιό. Πανταχού παρών. Να μην μπορούμε να τον ξεχάσουμε. Χιλιάδες τα κρούσματα κάθε μέρα. Δεκάδες οι θάνατοι. Δεν είναι αριθμοί σε μια οθόνη. Είναι άνθρωποι. Είναι ζωές. Είναι μανάδες και πατεράδες, είναι παππούδες κι αδέρφια, είναι φίλοι. Και το χειρότερο, σε κάποιες περιπτώσεις είναι γιοι και κόρες. Όλων μας.

Και βέβαια είναι κι όλα τα «μικρά» και προσωπικά δράματα του καθενός μας. Που δεν φαίνονται σε καμιά οθόνη. Που δεν ακούγονται σε κανένα δελτίο. Που δεν γράφονται σε καμιά εφημερίδα. Οι ασθένειες. Οι απώλειες. Οι χωρισμοί. Οι προδοσίες. Μια δουλειά που χάθηκε λόγω των συνθηκών κι άντε να ξαναβρεθεί. Ένα εισόδημα που εξαφανίστηκε κι άντε να το να ξανακερδίσεις. Προσπάθειες ζωής που έγιναν στάχτη.

Τι καλοκαίρι. Τι χρονιά. Τι χρονιές…

Κι εμείς; Που στεκόμαστε εμείς σε όλο αυτό; Σε ποια μεριά; Από που κοιτάζουμε τα δράματα; Μέσα από την οθόνη. Πίσω από τις κραυγές για βοήθεια. Μακριά από τα δάκρυα. Θεατές. Μια ζωή θεατές. Και αμέτοχοι.

Γιατί δεν δώσαμε και πολύ σημασία στις φωνές και στα κλάματα του διαμερίσματος στον επάνω όροφο. Γιατί κάναμε τους «διακριτικούς» Γιατί καμαρώνουμε που «δεν ανακατεύομαι εγώ στις ζωές των άλλων, με ξέρεις». Και μια μέρα, ήταν πια αργά.

Γιατί δεν δώσαμε και πολύ σημασία στις εκκλήσεις των επιστημόνων. Η Γη μας δεν αντέχει. Είναι στα κόκκινα. Είναι στα όρια της. Και μέσα μας πάντα η φωνούλα της αμφισβήτησης «εγώ θα σώσω τον πλανήτη;» Και «έλα μωρέ, συμφέρονται είναι όλα». Και φτάσαμε στο μη περαιτέρω. Εκεί που κάθε κίνηση μετράει. Ναι, εγώ θα σώσω τον πλανήτη. Όταν πάψω να σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου. Τη βόλεψή μου. Τις συνήθειες μου που αρνούμαι να αλλάξω. Πεθαίνει η γη μας. Ούτε καν αργοπεθαίνει τώρα πια. Πεθαίνει με ταχείς ρυθμούς. Μα πριν πεθάνει θα προλάβει να πάρει το αίμα της πίσω. Να μας φτύσει και να μας ξεράσει από μέσα της. Και να μας στείλει εκεί που πρέπει. Στον αγύριστο. Κι εμάς και τα παιδιά μας.

Γιατί δεν δώσαμε και πολύ σημασία στο «προσέχω για να έχω». Προσέχω εμένα, το διπλανό μου, τον ηλικιωμένο, τα παιδιά. Κανείς δεν μπορεί να κάνει ότι αυτός ο ρημαδοϊός δεν υπάρχει. Υπάρχει. Και σκοτώνει. Κι αν δεν θες να εμβολιαστείς, πρόσεχε τουλάχιστον. Αλλά όχι. Εμείς: «δεν μασάμε από τέτοια. Εμάς δε μας πιάνει ρε παιδί μου».

Γιατί δεν δώσαμε και πολύ σημασία στην ουσία. Μείναμε στα γνωστά. Σε αυτά που ξέρουμε και μας θρέφουν τόσο χρόνια. Στο χρήμα. Στην επιτυχία. Στην καταξίωση. Στην ύλη. Στα απτά. Σε αυτά που κατέχουμε. Και ξεχάσαμε αυτά που είμαστε. Είμαστε άνθρωποι. Και έχουμε φτιαχτεί για να γινόμαστε καλύτεροι. Και αυτό που πρέπει να μας κινητοποιεί είναι η πρόοδος. Η προσφορά. Η ανάπτυξη. Και βέβαια η αγάπη. Αλλά κυνηγώντας τόσα χρόνια αυτά που έχουμε, ξεχάσαμε να κυνηγήσουμε αυτά που -πρέπει να- είμαστε.

Και παραμένουμε στη μεριά μας. Αυτή των θεατών, ξέρετε. Αυτή που έχεις άποψη αλλά δεν έχεις ευθύνη. Αυτή που συζητάμε μεταξύ μας για τα προβλήματα αλλά κάνουμε ότι δεν βλέπουμε τις λύσεις.

Μήπως είναι ώρα να αλλάξουμε μεριά; Να αλλάξουμε θέση; Να αλλάξουμε στάση; Μήπως να πάμε λίγο κι απ’ την άλλη; Να ξεβολευτούμε. Να συμμετέχουμε. Να ακούμε το διπλανό μας. Να προσφέρουμε. Να απλώνουμε το χέρι. Να δίνουμε τον ώμο. Γιατί τίποτα από αυτά δεν κάνουμε. Η τέλος πάντως δεν τα κάνουμε αρκετά. Δεν τα κάνουμε πολλοί. Και οι γυναίκες συνεχίζουν να δολοφονούνται. Τα παιδιά συνεχίζουν να κακοποιούνται. Η Γη συνεχίζει να γυρίζει στα κόκκινα. Μας κτυπά το καμπανάκι του κινδύνου. Οι άνθρωποι συνεχίζουν να αδιαφορούν για το διπλανό τους. Δουλειές συνεχίζουν να χάνονται. Ζωές συνεχίζουν να καταστρέφονται. Κι εμείς συνεχίζουμε να κοιτάμε την πάρτη μας.

Αγαπητό καλοκαίρι του 2021.

Η αλήθεια είναι ότι τα κάναμε ελαφρός, σκατά…

Η κυρία Ευτυχία Κατωπόδη  γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα την οποία αν και καθαρόαιμη αστή, διακαώς έλπιζε να εγκαταλείψει από πολύ μικρή. Μέχρι τα 35 της, αξιολογώντας τις σπουδές της, εργάστηκε σε μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, σε κατασκευαστικούς ομίλους και τα έδωσε όλα για ένα σκοπό που τελικά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετός. Άρπαξε την ευκαιρία να εγκατασταθεί στην περιφέρεια το 2005 όπου έκανε οικογένεια και τα τελευταία χρόνια έχει καταφέρει να κάνει μερικά σημαντικά βήματα προς το παιδικό της όνειρο. Να ζήσει σε ένα αρμονικό περιβάλλον, κοντά στη φύση, με ηρεμία, με την οικογένεια της, γράφοντας και προσπαθώντας να γίνει καλύτερος άνθρωπος.

Πηγή / Αναδημοσίευση: www. fraktalart.gr

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

ΧΙΟΣ

Μηταράκης: Πιο αισιόδοξος μετά την επίσκεψη του κ. Ταχιάου  Ταχιάος: Όλοι οι φορείς της Χίου να συμπράξουν στην εκτέλεση των έργων Επίσκεψη στα μεγάλα...

ΧΙΟΣ

Επιστολή προς τον Υπουργό Υποδομών & Μεταφορών κ. Ταχιάο έστειλε ο Δικηγορικός Σύλλογος Χίου με αφορμή την επίσκεψή του στο νησί της Χίου. Αναλυτικά...

ΧΙΟΣ

Ξεκάθαρο μήνυμα προς τους  εργολάβους  ότι η Κυβέρνηση δεν πρόκειται να επιτρέψει πλέον καμία ολιγωρία στα υπό εκτέλεση έργα στο νησί της Χίου, έστειλε...

ΧΙΟΣ

Σε συνέχεια των επιτυχημένων δεντροφυτεύσεων που πραγματοποιήθηκαν το περασμένο τρίμηνο, το Κοινωφελές Ίδρυμα “Μαρία Τσάκος”– Διεθνές Κέντρο Ναυτικής Έρευνας και Παράδοσης, προχωρά στην τέταρτη...

Advertisement