Ποια είναι τα σημάδια που θα σε οδηγήσουν να καταλάβεις αν είσαι γονέας “μπουλντόζα”, σε ποιες περιπτώσεις εκδηλώνουμε μία τέτοια συμπεριφορά και πως μπορεί το σύνδρομο αυτό να επηρεάσει αρνητικά τη ψυχολογία του παιδιού.
Η γονεϊκότητα σήμερα μοιάζει να είναι μία επιστήμη. Το να είσαι γονέας φέρει πολλές ευθύνες και προκλήσεις. Κάθε ευσυνείδητος γονιός οφείλει να αναλάβει με υπευθυνότητα την ανατροφή και διαπαιδαγώγηση του παιδιού του. Ωστόσο, ο ρόλος αυτός είναι ίσως ο δυσκολότερος και ταυτόχρονα ο πιο υπέροχος που θα κληθούμε να αναλάβουμε.
Η αλήθεια είναι πως δεν σου έρχεται κανένα χαρτί με οδηγίες, που αν τις ακολουθήσεις θα γίνεις η καλύτερη μαμά ή ο καλύτερος μπαμπάς. Κάθε γονέας θέλει το καλύτερο για το παιδί του και χρησιμοποιεί κάθε τρόπο για να του το εξασφαλίσει.
Ωστόσο, δεν λειτουργούν όλες οι ενέργειες τους θετικά στο παιδί, τουλάχιστον για τη μελλοντική του εξέλιξη. Ένα μοτίβο συμπεριφοράς που συναντάται συχνά είναι το σύνδρομο του γονέα μπουλντόζα, το οποίο θα αναλύσουμε.
Από το σύνδρομο αυτό πάσχουν οι γονείς που εμπλέκονται υπερβολικά στη προσωπική ζωή και τις επιλογές των παιδιών τους. Θεωρούν ευθύνη τους να λαμβάνουν αυτοί αποφάσεις για ζητήματα που αφορούν τη ζωή τους, όπως για παράδειγμα που θα πάει σχολείο, με αποτέλεσμα τα παιδιά να δέχονται παθητικά τις επιλογές των γονέων τους.
Είναι σημαντικό να ξεκαθαρίσουμε, πως δεν έχουν καμία κακή πρόθεση να τα βλάψουν, αντίθετα παρεμβαίνουν διαρκώς στη ζωή τους θεωρώντας ότι έτσι τα προφυλάσσουν. Μιλάμε για μία υπερπροστατευτική συμπεριφορά, με τον γονέα να εμπλέκεται στη μοίρα του παιδιού του, απομακρύνοντας από τη ζωή του οτιδήποτε θεωρεί εμπόδιο για εκείνο.
Ποια τα αποτελέσματα στο παιδί
Καταστρέφοντας κάθε πιθανό εμπόδιο που θα μπορούσε να συναντήσει το παιδί, είναι για το γονέα – μπουλντόζα μία επιτυχία. Ισχύει όμως το ίδιο για το παιδί; Η ψυχολόγος Suzie Sharman καταλήγει στο συμπέρασμα, ότι αυτή η συμπεριφορά μπορεί να δημιουργήσει ανασφάλειες στο παιδί και μελλοντικά να συναντήσουμε έναν ψυχολογικά εύθραυστο και αδύναμο ενήλικα. Με το να μην έρχεται ποτέ αντιμέτωπο με την αποτυχία δεν θωρακίζει τον εαυτό του απέναντι σε μελλοντικούς “κινδύνους”. Συνεπώς, το παιδί δεν αποκτά στρατηγικές άμυνας και αντιμετώπισης πιθανών μελλοντικών προβλημάτων. Εύκολα κυριεύεται από φόβο, έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και πάντα θα αναζητά βοήθεια και λύσεις από άλλους.
Δεν είναι ποτέ αργά για αλλαγή
Αν έχεις υποψίες ότι οικειοποίησε τέτοιου είδους συμπεριφορές τότε θα χρειαστείς βοήθεια, κυρίως για να χαλαρώσεις. Η συγγραφέας Julie Lythcott – Haims παρουσιάζει το βιβλίο της με τίτλο How To Raise an Adult: Break Free of the Overparenting Trap and Prepare your Kid for Success, το οποίο αναφέρεται στις παγίδες που μπορεί να πέσουν οι γονείς μεγαλώνοντας τα παιδιά τους και δίνει συμβουλές για το πως θα τους επιτρέψουμε να αποκτήσουν κριτική σκέψη και αυτοδυναμία.
Σταμάτα να αποφασίζεις εσύ για το παιδί, να δρας εσύ αντί για αυτό και να έχεις τον πλήρη έλεγχο της ζωής του. Όταν αναλαμβάνεις καθήκοντα που αφορούν το παιδί το υποσυνείδητο του το μεταφράζει ως ” δεν είμαι αρκετά καλ@ για αυτό το κάνει η μαμά μου”. Έχε στο πίσω μέρος του μυαλού σου ότι ορισμένες φορές θα χρειαστεί να καταπιέσεις τα δικά σου άγχη και φοβίες και να σταθείς στο παιδί σου δείχνοντας του την αμέριστη εμπιστοσύνη σου. Κάθε φορά που του δίνεις χώρο να κάνει τις δικές του επιλογές, είναι σαν να θεωρείς δεδομένο ότι θα πετύχει!
Πηγή: savoir ville
