Ερώτηση προς την υπουργό Παιδείας κατέθεσαν οι βουλευτές του ΚΚΕ Μαρία Κομνηνάκα, Γιάννης Δελής και Γιώργος Λαμπρούλης, ζητώντας την άμεση κάλυψη των αναγκών σε σχολικούς νοσηλευτές στη Χίο.
Ακολουθεί ολόκληρη η ερώτηση των βουλευτών:
Ένα μήνα μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς έπειτα και από τη Β΄ φάση προσλήψεων τα σχολεία στερούνται τους απαιτούμενους σχολικούς νοσηλευτές (ΠΕ25).
Το γεγονός αυτό έχει προκαλέσει την ανησυχία γονέων και κηδεμόνων με παιδιά που πάσχουν από Διαβήτη Τύπου 1 (ΔΤ1), αφού το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών των παιδιών παραμένουν στα σχολεία μόνα τους, χωρίς παρακολούθηση, με ό,τι κινδύνους αυτό συνεπάγεται για την ίδια τη ζωή τους.
Ένα παιδί με ΔΤ1 ινσουλινοεξαρτώμενο με ή χωρίς συνεχή παροχή ινσουλίνης διατρέχει τον κίνδυνο συνεχών υπογλυκαιμιών και υπεργλυκαιμιών που προκαλούν ανεπανόρθωτες βλάβες στην υγεία του. Η παρακολούθηση μπορεί να γίνει μόνο από ενήλικα εκπαιδευόμενο στον ΔΤ1 (δηλαδή σχολικό νοσηλευτή). Όσον αφορά το κλειστό κύκλωμα παροχής ινσουλίνης (αντλία), δεν είναι είναι δυνατόν ένα παιδί να βρίσκεται μόνο του στο χώρο του σχολείου γιατί υπάρχει ο κίνδυνος να πατηθεί η αντλία και να γίνει υπερβολική έκχυση ινσουλίνης με αποτέλεσμα να πέσει σε κώμα. Παράλληλα, το παιδί δεν μπορεί να καταναλώσει οτιδήποτε, ενώ η παροχή φαγητού γίνεται με ανάλογη δόση ινσουλίνης που πρέπει να είναι σε ακρίβεια χιλιογραμμαρίου. Κάθε κίνησή του επηρεάζει τα επίπεδα του σακχάρου και τη δυσλειτουργία του οργανισμού. Την κατάσταση αυτή είναι δύσκολο να τη διαχειριστούν παιδιά του νηπιαγωγείου ή του δημοτικού. Η παρουσία του σχολικού νοσηλευτή είναι αναγκαία και επιτακτική, καθώς είναι εκείνος που μπορεί να κάνει ένεση γλυκαγόνης σε περίπτωση κωματώδους κατάστασης και εκείνος που μπορεί να επιβλέπει το σύστημα συνεχούς έκχυσης ινσουλίνης.
Η έλλειψη σχολικών νοσηλευτών θέτει σε κίνδυνο την ζωή των παιδιών, προσθέτοντας επιπλέον δυσκολίες στις οικογένειές που επωμίζονται το βάρος της στήριξης, ιατρικής φροντίδας, εξουθενωμένοι, χάνοντας ακόμα και τις δουλείες τους.
Ταυτόχρονα, η διαδικασία έγκρισης των αιτήσεων είναι χρονοβόρα και αντεπιστημονική αφού πέρα από την ιατρική γνωμάτευση, χρειάζεται, επιπλέον, έγκριση από την Διευθύνσεις Εκπαίδευσης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να καθυστερούν δραματικά οι εγκρίσεις που προσδιορίζονται από τον αριθμό των προσλήψεων και όχι τον πραγματικό αριθμό των παιδιών που χρήζουν τέτοιου είδους στήριξη. Ενώ ζητούνται γνωματεύσεις και εγκρίσεις σε μια ασθένεια που δεν ιάσιμη αλλά εφ’ όρου ζωής.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κ. Υπουργός, τι μέτρα θα λάβει ώστε άμεσα:
Να εγκριθούν, τώρα, τα αιτήματα για την τοποθέτηση σχολικού νοσηλευτή, χωρίς καθυστερήσεις.
Να καλυφτούν τα κενά που υπάρχουν, με βάση των πραγματικό αριθμό των μαθητών που πάσχουν από διαβήτη τύπου ΔΤ1, από μόνιμους σχολικούς νοσηλευτές.
