Εδώ και λίγες μέρες έχει διανεμηθεί διαδικτυακά το νέο τραγούδι της Μάρθας Φριντζήλα σε οπτικοποιημένη έκδοση. Σήμερα 4 Ιουνίου, ημέρα γιορτής της καλλιτέχνιδας, συμβολικά συναντάται με την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Επιθετικότητας εναντίον των Παιδιών και το «νέο της παιδί», αυτό το νέο της τραγούδι.
«Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που γνωρίζω και έχουν να πουν ιστορίες για κάποιον θείο, κάποιον φίλο του πατέρα, κάποιον γείτονα. Για κάποιον μπακάλη στη γειτονιά που όλοι γνώριζαν πως του αρέσουν τα μικρά κοριτσάκια ή αγοράκια, κι έτρεμαν κάθε φορά που τις έστελνε η μαμά για ψώνια. Για την ακρίβεια, είναι ελάχιστες οι γυναίκες που γνωρίζω και δεν έχουν παρόμοιες ιστορίες να διηγηθούν. Το τραγούδι του Γιάννη Τσιαντή μιλά για όλες τις Ανθούλες που έκαναν τη ντροπή τους δύναμη, νίκησαν το φόβο και έμειναν καθαρές και περήφανες για να φωνάξουν στα μούτρα του κακοποιητή τους την αλήθεια που η κοινωνία γνωρίζει από πάντα αλλά κάνει τα στραβά μάτια», αναφέρει η Μάρθα Φριντζήλα.
Ο συνθέτης του τραγουδιού Γιάννης Τσιαντής θα συμπληρώσει: «Είναι ένα καταγγελτικό τραγούδι για όλους εκείνους τους τενεκέδες, τα καμουφλαρισμένα τέρατα που απλώνουν τα χέρια τους σε παιδικές ψυχές με όπλα τη βία της έμφυλης ιεραρχίας, τη δύναμη της εξουσίας και τον καθεστωτικό νόμο της σίγασης που «κατσικο-εδρεύουν» από χρόνια στην κοινωνίας μας. Απέναντι στη ρημάδα ντροπή, στις ολονύχτιες τύψεις και στη χρόνια σιωπή ας ορθώνουμε συλλογική κραυγή κι αλληλεγγύη, μπας και ξεχορταριαστούν τα άνθη του ντουνιά από τα βέβηλα και νοσηρά».
Δείτε το βίντεο κλιπ του τραγουδιού:
Διαβάστε τους στίχους του τραγουδιού:
Ο τενεκές
«Μου παν της μοίρας τα γραφτά και τα κιτάπια
Σαν επτασφράγιστο να είναι μυστικό
Να καταπιώ τη γλώσσα μου στα σάπια
Κι ας μου λεκιάστηκε παιδί το ψυχικό
Μα ένα φουστάνι τρυπωμένο στο ντουλάπι
Από τα σκέλια ξηλωμένο και σκιστό
Ρεφραίν 1
Να μου θυμίζει το κουλάδι του σατράπη
Τότε που με ‘κοψε δεκάχρονο βλαστό (δις)
Με λεν Ανθούλα κι ας άργησα τριάντα
Χρόνια που ένοχα τα έλουζε η σιωπή
Μερόνυχτα έτριβα τα στήθια μου λεβάντα
Μπας και ξεβρόμιζε η δόλια η ψυχή
«Θέλησε τα ‘παθε» φωνάζαν νοικοκυραίοι
Του δρόμου πράμα, ζωηρή και του τεκέ
Ρεφραίν 2
Βρόμικοι πάντα θα ζείτε αρουραίοι
σαν καρβουνιά του γκαζοτενεκέ (δις)»
Πηγή: ertnews.gr
