Άκουγε φλάουτο και ψηνόταν από τον πυρετό. Αυτές είναι μερικές από τις λεπτομέρειες για τις τελευταίες ώρες του Πλάτωνα, που ήρθαν το φως μετά την ανάγνωση απανθρακωμένου παπύρου, σε πόλη δίπλα στην Πομπηία. Χάρη στην υψηλή τεχνολογία που έχει πλέον στη διάθεσή της η Αρχαιολογία, αναμένεται η αποκωδικοποίηση χιλιάδων παπύρων που θα αποκαλύψουν και άλλα μυστικά της αρχαιότητας.
Οι πάπυροι που θάφτηκαν κάτω από την πυρακτωμένη λάβα του Βεζούβιου, το 79 π.Χ. ρίχνουν φως στις τελευταίες ώρες του Πλάτωνα, χάρη στην αποκωδικοποίηση των απανθρακωμένων κυλίνδρων, από ερευνητική ομάδα της Νάπολης.
«Χάρη στις πιο προηγμένες διαγνωστικές τεχνικές απεικόνισης, είμαστε επιτέλους σε θέση να διαβάσουμε κείμενα σε απανθρακωμένο πάπυρο, που προηγουμένως φαίνονταν απρόσιτα» ανέφερε ο Graziano Ranocchia, παπυρολόγος του Πανεπιστημίου της Πίζας.
Αξίζει να αναφερθεί ότι το θέμα ανέδειξε η εφημέριδα Guardian.
Σύμφωνα με τη μελέτη του παπύρου, ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος, λίγες ώρες πριν πεθάνει, άκουγε μουσική από αυλό που έπαιζε μια Θρακιώτισσα σκλάβα. Μάλιστα, παρότι ήταν εμπύρετος και στα πρόθυρα του θανάτου, άσκησε κριτική στην αυλήτρια για έλλειψη ρυθμού. Ο πάπυρος διαβάστηκε χάρη στη διασταύρωση της σύγχρονης τεχνολογίας και της φιλολογικής επιστήμης.
Ο Πρόεδρος Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων, Κώστας Πασχαλίδης τόνισε ότι «αυτό που είναι συνταρακτικό, είναι ότι στη μεγάλη αυτή ρωμαϊκή βιβλιοθήκη που διασώζεται με πάνω από 1800 παπύρους, μπορούμε χάρη στην τεχνολογία να διαβάζουμε τους απανθρακωμένους παπύρους χωρίς να τους καταστρέφουμε».
Ο πάπυρος που περιέχει την Ιστορία της Ακαδημίας του Πλάτωνα, ανήκει στον επικούρειο φιλόσοφο Φιλόδημο. Έχει διαβαστεί μέχρι τώρα το 30% του συνολικού κείμενου κι όπως προκύπτει ο Πλάτωνας ενταφιάστηκε στην «Ακαδημία» που φέρει το όνομά του στην Αθήνα, σε κήπο πλησίον του «ναού των Μουσών», πληροφορία που έρχεται να επιβεβαιώσει τις μέχρι τώρα πηγές που αναφέρονται στον τάφο του.
Το κείμενο αναφέρει επίσης ότι ο Πλάτωνας πουλήθηκε ως σκλάβος στο νησί της Αίγινας, πιθανώς το 404 π.Χ. όταν οι Σπαρτιάτες κατέκτησαν το νησί, ή εναλλακτικά το 399 π.Χ., λίγο μετά τον θάνατο του Σωκράτη.
