Μία εξομολογητική και εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη παραχώρησε ο Αύγουστος Κορτώ στην εκπομπή «Δύο στις 10″ και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Γιαγτζόγλου. Ο γνωστός συγγραφέας ανοίγει την καρδιά του για τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπισε στο παρελθόν, τόσο ο ίδιος όσο και η μητέρα του, καθώς και για την απόπειρα αυτοκτονίας που έκανε.
«Αποζητούσα τη σαρκική επαφή από πολύ νωρίς. Ήξερα πολύ καλά ότι αυτό που με τραβούσε ήταν το αγορίστικο σώμα, μέσα μου σε ό,τι αφορούσε την επιθυμία και τη συναίσθηση της επιθυμίας, ήμουν απόλυτα ελεύθερος», είπε αρχικά ο Αύγουστος Κορτώ.
«Δεν νοσταλγώ καθόλου τα νιάτα μου. Η εφηβεία μου ήταν μοναχική, πικραμένη. Ήμουν παχύσαρκος, μετά λιπόσαρκος, βυθισμένος στη μοναξιά. Στη Θεσσαλονίκη υπήρχαν μόνο δύο γκέι μπαρ όλα κι όλα, υπήρχε ο τρόμος μη σε δουν εκεί», περιγράφει αμέσως μετά στην κάμερα της Δημόσιας Τηλεόρασης.
«Επέζησα μετά την αυτοκτονία της, πάλεψα με την διπολική διαταραχή. Η αυτοκτονία είναι ένα από τα μεγαλύτερα κοινωνικά ταμπού, θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι, ως το ακραίο σύμπτωμα μιας σοβαρής νόσου. Μετά την αυτοκτονία της νοσηλεύτηκα, κανένας άνθρωπος δεν βλέπει ως λύτρωση το ψυχιατρείο. Αν δεν με είχε λατρέψει τόσο εντακτικά, δεν θα είχα επιβιώσει», εξομολογείται ο Αύγουστος Κορτώ για τον θάνατο της μητέρας του.
«Πήρα τα χάπια στο καθιστικό, πήγα στην πόρτα της κρεβατοκάμαρας, κάθισα στην άκρη του κρεβατιού, εκείνη την στιγμή θυμάμαι να λέω μέσα μου: “Όχι, αυτό που έκανε η Κατερίνα, δεν θα το κάνω εγώ στον Τάσο, δεν θα ξυπνήσει να με βρει νεκρό δίπλα του”. Έπρεπε να ζήσω, αν όχι για μένα, τουλάχιστον για τον Τάσο. Εκείνη τη στιγμή πήρα το 166», αφηγείται ο Αύγουστος Κορτώ για τη δική του απόπειρα αυτοκτονίας.
