«Η μητέρα μου ήταν στα όρια να λιποθυμήσει», περιέγραψε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης μιλώντας στον Κώστα Τσουρό για την επιστροφή του ίδιου και των γονιών του στο σπίτι τους στα κατεχόμενα. Εκεί απ’ όπου έφυγαν μετά την εισβολή.
«Οι γονείς μου γνωρίστηκαν στο Λονδίνο ως φοιτητές και γυρίζοντας πίσω παντρεύτηκαν. Παντρευτήκαν μια εβδομάδα πριν από την τουρκική εισβολή και εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, όπως 200.000 πρόσφυγες», είπε αρχικά ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
«Μια φορά πήγα με την μητέρα μου στην Κερύνεια, όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα. Μπήκαμε στο αυτοκίνητο και ενώ νομίζεις πως είναι κάτι μακρινό ήμασταν σε 12 – 13 λεπτά στην Κερύνεια από την Λευκωσία.
Κάναμε μια ώρα να βρούμε το σπίτι κι, όταν το βρήκαμε, η μητέρα μου ήταν στα όρια να λιποθυμήσει.
Πήρα την πρωτοβουλία, χτύπησα την πόρτα κι άνοιξε μια καλλιεργημένη κυρία μιλήσαμε στα αγγλικά μας, κατάλαβε και μπήκαμε μέσα.
Η μάνα μου ήταν μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, το ίδιο και ο πατέρας μου.
Τότε, έγινε κάτι απίστευτο: η γυναικά αυτή πήγε σε μια κάμαρα κι έφερε στην μητέρα μου 4 πίνακες που είχε ζωγραφίσει, όταν ήταν μικρή και τους είχε κρατήσει από το 1974», περιέγραψε ο Μιχάλης Χατζηγιάννης.
