Ο Λευκός Οίκος ζήτησε από τη NASA να συνεργαστεί με άλλες υπηρεσίες των ΗΠΑ και διεθνείς οργανισμούς προκειμένου να δημιουργήσουν ένα νέο πρότυπο χρόνου για τη Σελήνη. Η αμερικανική διαστημική υπηρεσία θα πρέπει να δημιουργήσει αυτό που ονομάζεται Συντονισμένη Σεληνιακή Ώρα (LTC) μέχρι το τέλος του 2026.
Δεν πρόκειται για μια ζώνη ώρας όπως αυτές στη Γη, αλλά ένα ολόκληρο πλαίσιο χρονικής αναφοράς για το φεγγάρι. Ο χρόνος εκεί κινείται λίγο πιο γρήγορα εξαιτίας της μειωμένης βαρύτητας – 58,7 μικροδευτερόλεπτα κάθε μέρα – σε σύγκριση με τη Γη. Μεταξύ άλλων, η LTC θα παρέχει ένα σημείο αναφοράς μέτρησης χρόνου για σεληνιακά διαστημόπλοια και δορυφόρους που απαιτούν εξαιρετική ακρίβεια για τις αποστολές τους.
«Ένα ατομικό ρολόι στο φεγγάρι θα τρέχει με διαφορετικό ρυθμό από ένα ρολόι στη Γη», εξήγησε ο Κέβιν Κόγκινς, επικεφαλής επικοινωνίας και πλοήγησης της NASA. «Είναι λογικό ότι όταν πηγαίνετε σε ένα άλλο ουράνιο σώμα, όπως η Σελήνη ή ο Άρης, το καθένα θα έχει τον δικό του παλμό» πρόσθεσε.
Η NASA σχεδιάζει να στείλει επανδρωμένες αποστολές στη σεληνιακή επιφάνεια, στο πλαίσιο του προγράμματος Artemis, ξεκινώντας τον Σεπτέμβριο του 2026. Σκοπεύει επίσης να δημιουργήσει μια επιστημονική σεληνιακή βάση για τις μελλοντικές επανδρωμένες αποστολές στον Άρη. Στην προσπάθεια αυτή συμμετέχουν δεκάδες εταιρείες και χώρες.
Χωρίς ένα ενιαίο σεληνιακό πρότυπο χρόνου, δήλωσε στο Reuters ένας αξιωματούχος του OSTP, θα είναι δύσκολο να διασφαλιστεί ότι οι μεταφορές δεδομένων μεταξύ διαστημικών σκαφών είναι ασφαλείς και ότι οι επικοινωνίες μεταξύ της Γης, των σεληνιακών δορυφόρων, των βάσεων και των αστροναυτών είναι συγχρονισμένες. Οι χρονικές αποκλίσεις θα μπορούσαν επίσης να οδηγήσουν σε σφάλματα στη χαρτογράφηση και τον εντοπισμό θέσεων πάνω ή σε τροχιά γύρω από το φεγγάρι, επισήμανε ο αξιωματούχος.
«Φανταστείτε αν ο κόσμος δεν συγχρονίζει τα ρολόγια του στην ίδια ώρα, πόσο ενοχλητικό μπορεί να είναι αυτό και πόσο δύσκολη γίνεται η καθημερινότητα», συμπλήρωσε ο αξιωματούχος.
Τα ρολόγια και οι ζώνες ώρας στη Γη χρησιμοποιούν την Παγκόσμια Συντονισμένη Ώρα (UTC), η οποία είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Βασίζεται σε ένα τεράστιο παγκόσμιο δίκτυο ατομικών ρολογιών που τοποθετούνται σε διαφορετικές τοποθεσίες σε όλο τον κόσμο. Μετρούν τις αλλαγές στην κατάσταση των ατόμων και δημιουργούν έναν μέσο όρο που τελικά καθορίζει έναν ακριβή χρόνο.
Η ανάπτυξη της LTC μπορεί να απαιτεί την εκτόξευση ατομικών ρολογιών στο φεγγάρι. Ο καθορισμός του τρόπου εφαρμογής της σεληνιακής ώρας θα απαιτήσει διεθνείς συμφωνίες, μέσω των «υφιστάμενων φορέων τυποποίησης» και μεταξύ των 36 εθνών που έχουν υπογράψει τις «Συμφωνίες Άρτεμις». Πρόκειται για ένα πλαίσιο για τη διεθνή συνεργασία στη Σελήνη, στο οποίο συμμετέχει και η Ελλάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως η Κίνα και η Ρωσία, οι δύο κύριοι αντίπαλοι των ΗΠΑ στο διάστημα, δεν έχουν υπογράψει τις «Συμφωνίες Άρτεμις».
Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί την Συντονισμένη Παγκόσμια Ώρα. Αλλά το πού ακριβώς θα ξεκινά ο νέος χωροχρόνος είναι κάτι που πρέπει να αποφασίσει η NASA.
Σε αντίθεση με τη Γη, η Σελήνη δεν θα έχει θερινή ώρα, κατέληξε ο Κόγκινς.
