Η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου, όταν ακούει «φοιτητικές εκλογές», φαντάζεται έναν όχλο που φωνάζει, μαλώνει και προσπαθεί να επιβάλει την άποψή του. Όχι με επιχειρήματα αλλά συνήθως με βία. Κάποιες φορές υπέρμετρη. Φέρνει στο νου του αφίσες τοιχοκολλημένες άτακτα έξω από τα Πανεπιστήμια ή στους κεντρικούς δρόμους της χώρας. Ανασύρει από τη μνήμη του εικόνες τραμπουκισμού και νοθείας.
Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ εδώ και χρόνια δεσμεύθηκε να μη συμμετέχει σε αυτό το δυστοπικό σκηνικό και τήρησε απαρέγκλιτα την υπόσχεσή της. Κατεβαίνει στις εκλογές με επιχειρήματα και όραμα για ένα καλύτερο μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης.
Οι φοιτητές, ενδιαφέρονται περισσότερο από ποτέ, για ένα σύγχρονο, ασφαλές, καινοτόμο Πανεπιστήμιο. Ένα Πανεπιστήμιο που βρίσκεται απέναντι στις καταλήψεις και την οπισθοδρόμηση. Ένα Πανεπιστήμιο που σέβεται το περιβάλλον, χωρίς αφισοκολλήσεις, καθαρό και ενεργειακά αναβαθμισμένο. Ένα Πανεπιστήμιο που μεταλαμπαδεύει τη γνώση σε όλους τους φοιτητές και προσφέρει επαγγελματικά δικαιώματα και προοπτικές. Που σέβεται τη μοναδικότητα κάθε ατόμου και εξασφαλίζει ισότιμη και καθολική πρόσβαση στις εγκαταστάσεις των ιδρυμάτων.
Στον αντίποδα, ένα συνονθύλευμα από αριστερές -κατά κανόνα- παρατάξεις, οι οποίες υπερασπίζονται με φανατισμό, μια οπισθοδρομική αντίληψη για αυτήν που θεωρούν ως ιδεατή δημόσια δωρεάν παιδεία. Μια αντίληψη η οποία επικράτησε στα ανώτατα ιδρύματα καθ’ όλη σχεδόν τη διάρκεια της Μεταπολίτευσης και η οποία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τη σημερινή κατάσταση που επικρατεί σε πολλά Πανεπιστήμια.
Βλέπουν τις εκλογές ως αφορμή για αναστάτωση και «επαναστατική γυμναστική». Αδιαφορούν για όσα έχει ανάγκη το σύγχρονο πανεπιστήμιο. Αδιαφορούν για τη ρύπανση που προκαλούν, για τις προβλέψεις του νόμου ενώ είναι περίεργο το γεγονός ότι δεν κατανοούν πως οι νέοι -στους οποίους υποτίθεται ότι απευθύνονται- έχουν ξεπεράσει την εποχή που αντλούσαν ενημέρωση από τις αφίσες. Στην εποχή των social media, αυτοί κολλούν αφίσες. Ίσως γιατί τα μπαγιάτικα συνθήματά τους ταιριάζουν μόνο με την λογική περασμένων δεκαετιών…
Είναι αστείο ότι οι άνθρωποι αυτοί, συνεπικουρούμενοι και από διαβόητους «αιώνιους φοιτητές», έχουν υιοθετήσει το σύνθημα «όλοι σας και μόνοι μας» απέναντι στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Η πραγματικότητα είναι διαμετρικά αντίθετη. Είμαστε όλοι εμείς, όχι μόνον η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αλλά και όλη η κοινωνία απέναντι σε μια μικρή μειοψηφία που κρατά σε ομηρεία τη δημόσια εκπαίδευση.
Είναι ενδεικτικό ότι το 60,5% των πολιτών εμφανίζεται θετικό απέναντι στην Πανεπιστημιακή αστυνομία. Το 52% των πολιτών δηλώνει ότι σίγουρα συμφωνεί και το 19% ότι μάλλον συμφωνεί με την κάρτα εισόδου στα πανεπιστήμια.
Οι αυριανές εκλογές λοιπόν έχουν δύο όψεις. Είναι στενάχωρο φυσικά το γεγονός ότι υπάρχουν νέοι άνθρωποι που αντιμάχονται την πρόοδο και αντιμετωπίζουν το Πανεπιστήμιο ως μια αρένα εξυπηρέτησης μικροπολιτικών συμφερόντων. Στον αντίποδα όμως είναι ευτυχές ότι αποτελούν πολύ μικρή μειοψηφία. Η κοινωνία προχωρά και η πρόοδος δεν είναι δυνατόν να σταματήσει.
Εμείς είμαστε με την άλλη όψη. Αυτή της προόδου. Έχουμε την κοινωνία μαζί μας και πρέπει να τελειώσουμε με τη βία. Με τη συγκάλυψη από τις αριστερές παρατάξεις, που με τη στάση τους σιγοντάρουν «εγκλήματα». Με τις απαράδεκτες πρακτικές της μειοψηφίας που βιαιοπραγεί σε βάρος των φοιτητών, απειλεί και εξυβρίζει όποιον έχει αντίθετη άποψη. Η Δημοκρατία και η Ελευθερία του Λόγου αποτελούν το εφαλτήριό μας, καθώς για εμάς τα Πανεπιστήμια είναι χώρος ιδεών και μόρφωσης, όχι άσυλο για κάθε παραβατικό.
Δεν χρειαζόμαστε ένα πανεπιστήμιο – στέκι, αλλά την ανάπτυξη ενός κέντρου ιδεών. Δεν χρειαζόμαστε «φοιτητές» με βαριοπούλες, έτοιμους να βιαιοπραγήσουν ανά πάσα ώρα και στιγμή, αλλά φοιτητές που θα προωθούν τον υγιή διάλογο και την κατάθεση προτάσεων. Που δεν θα φοβούνται αν θα χάσουν το εξάμηνο από τις συνεχείς καταλήψεις, θα μελετούν σε σύγχρονες βιβλιοθήκες, θα έχουν πρόσβαση σε κάθε μέσο που χρειάζονται, με στόχο την αποτελεσματική αποκατάστασή τους, με το πέρας των σπουδών τους.
Στις 18 Μαΐου επιστρέφουμε στις νίκες, γιατί εμείς είμαστε ενωμένοι και εκείνοι απομονωμένοι. Γιατί εκείνοι έχουν κομματικές παρωπίδες, τρέμουν την πρόοδο και την αλλαγή, δεν καταθέτουν καμία πρόταση προς όφελος των φοιτητών, γιατί η εποχή τους έχει αφήσει πίσω και μάλιστα τους έχει ξεπεράσει.
Στις 18 Μαΐου η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ θα είναι και πάλι πρώτη. Πρώτη στην προτίμηση των φοιτητών, πρώτη στην εκτίμηση των φοιτητών. Η σχέση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ με τον φοιτητικό κόσμο είναι διαρκής, είναι ειλικρινής, είναι δυνατή και αδιατάρακτη.
Επιστέφουμε στις εκλογικές μάχες και βγαίνουμε νικητές, για τα Πανεπιστήμια που μας αξίζουν.
Γράφει η Γραμματέας της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ
Κατερίνα Κορωνιά
Πηγή: protothema.gr
