Η Barbie είναι αναμφίβολα η πιο δημοφιλής κούκλα στον κόσμο και αναπόσπαστο κομμάτι των παιδικών και νεανικών μας χρόνων, καθώς έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές από το 1959 μέχρι και σήμερα.
Η Ruth Handler (1916-2002) και ο σύζυγός της Elliot ίδρυσαν την εταιρεία παιχνιδιών Mattel σε ένα εργαστήριο γκαράζ στη Νότια Καλιφόρνια το 1945. Έκαναν το πρώτο μεγάλο λανσάρισμα στην ετήσια έκθεση παιχνιδιών στη Νέα Υόρκη, 9 Μαρτίου 1959, και από εκεί έφτασαν να έχουν την πιο διάσημη κούκλα ολόκληρου του κόσμου.
Η δημιουργός της, Ruth Handler και η κόρη της Barbara (Barbie), το 1997 είχαν μιλήσει στο BBC για την πραγματική σύλληψη της ιδέας της Barbie, τα προβλήματα που αντιμετώπισαν, καθώς και τον αντίκτυπο που είχε το εγχείρημά τους, τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες.
Παρακάτω ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξη
- Γιατί σε ορισμένους άνδρες δεν άρεσε η ιδέα μιας κούκλας με γυναικείο σχήμα;
RH: Οι άντρες θεωρούσαν ότι οι γυναίκες δεν θα αγόραζαν μια κούκλα με γυναικείο σώμα, μια ενήλικη κούκλα με σέξι εμφάνιση. Πίστευαν ότι οι γυναίκες τους δεν θα την ήθελαν και ότι δεν θα ήταν σωστό για ένα παιδί να έχει κάτι τέτοιο, ωστόσο έκαναν λάθος. Από την άλλη πλευρά, οι γυναίκες ξετρελάθηκαν και αμέσως τις αγόραζαν για τις κόρες τους.
- Πώς σκεφτήκατε να δημιουργήσετε μια νέα κούκλα μόδας;
RH: Η δική μου κόρη, Barbie, συνήθιζε να παίζει με χάρτινες κούκλες με τις φίλες της για πολλά χρόνια. Με γοήτευε ο τρόπος που έπαιζαν, οπότε προσπάθησα να εκφράσω αυτή την ιδέα, της δημιουργίας της κούκλας, στον Elliot και στους άλλους σχεδιαστές της Mattel, χωρίς να αποσπάσω καμία θετική αντίδραση. Έτσι, σταδιακά, εγκατέλειψα την ιδέα.
- Πώς έμοιαζε η κούκλα από την οποία εμπνευστήκατε τη Barbie, μετά από ένα ταξίδι σας στην Ελβετία;
RH: Περάσαμε από ένα κατάστημα παιχνιδιών και εκεί στη βιτρίνα υπήρχε μια πανέμορφη κούκλα, ονόματι Lilli, με φιγούρα ενηλίκου ύψους περίπου 11,5, 12 ιντσών, η οποία καθόταν σε μια κούνια με σχοινί, ντυμένη με πολύ ευρωπαϊκά ρούχα του σκι. Στο κατάστημα επίσης υπήρχαν άλλες έξι ή επτά από τις ίδιες κούκλες η καθεμία με διαφορετική ευρωπαϊκού τύπου στολή του σκι. Η Barbara και εγώ ξετρελαθήκαμε, σκεφτήκαμε ότι οι κούκλες ήταν απλά πανέμορφες.
«Παρόλο που ήταν τότε 15 ετών, η Barbara ήθελε μια τέτοια κούκλα»
RH: Δεν μπορούσε να αποφασίσει ποια ήθελε, επειδή κάθε στολή του σκι ήταν διαφορετική. Και έτσι είπα στην κυρία στο κατάστημα: «Μπορώ να αγοράσω αυτό το στυλ και να αγοράσω αυτή τη στολή;». Και η κυρία στο κατάστημα με κοίταξε σαν να ήμουν τρελή. Μόνο μια τρελή Αμερικανίδα θα έκανε μια τόσο ανόητη ερώτηση. Είπε: «Όχι, αν θέλεις αυτό το κοστούμι, αγόρασε αυτή την κούκλα, αν θέλεις αυτό το κοστούμι, αγόρασε αυτή την κούκλα». Τότε ήταν που γεννήθηκε η ιδέα μιας κούκλας που πωλείται μαζί με μια ολόκληρη γκαρνταρόμπα ρούχων.
- Πώς ανταποκρίθηκε η κόρη σας, Barabara (Barbie) στην μεγάλη απήχηση της κούκλας, εφόσον φέρει το όνομά της;
RH: Η Barbara δεν ήθελε να είναι γνωστή ως η έμπνευση για την κούκλα Barbie, την ενοχλούσε.
BH: Ήταν πολύ περίεργο, οι άνθρωποι ερχόντουσαν σε μένα και μου ζητούσαν αυτόγραφο. Όταν ο κόσμος ερχόταν και μου έλεγε: «Εσύ είσαι η πραγματική Barbie», δεν μπορούσα να το καταλάβω. Αυτό είναι απλώς ένα όνομα που δόθηκε στην κούκλα, αλλά πολλοί πίστευαν ότι την είχαν διαμορφώσει με βάση εμένα, την έκαναν να μοιάζει με εμένα και ότι υποτίθεται ότι εγώ ήμουν εκείνη, πράγμα που δεν είναι αλήθεια.
- Τι έχετε να πείτε σχετικά με τη δημιουργία του Ken, όνομα που πήρε από τον γιό σας, για τη συζήτηση που δημιουργήθηκε, καθώς η κούκλα δεν είχε γεννητικά όργανα;
RH: Ήταν μια συνειδητή απόφαση να φτιάξουμε την κούκλα Ken χωρίς γεννητικά όργανα. Αυτό ήταν μια συζήτηση μεταξύ των σχεδιαστών και εμού, στην οποία έχασα. Όλοι οι άνδρες της ομάδας σχεδιαστών θεωρούσαν ότι ο Ken δεν έπρεπε να έχει γεννητικά όργανα. Εγώ δεν ήμουν σίγουρη. Με την πάροδο του χρόνου αποκτήσαμε ένα μικρό εξόγκωμα.
- Πώς νιώθατε που ήσασταν από τις πρώτες γυναίκες καριερίστα;
RH: Ένιωθα τεράστιες ενοχές για το ότι ήμουν μητέρα μακριά από τα παιδιά μου, επειδή εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν γυναίκες καριέρας. Οι άλλες γυναίκες δεν ήξεραν ακριβώς πώς να μου φέρονται. Όταν βγαίναμε σε μια κοινωνική εκδήλωση, έπιανα τον εαυτό μου να κάθεται με τους άνδρες που μιλούσαν για δουλειές.
«Δεν ήθελα να φτιάξω μία κούκλα που θα εκφοβίζει τα κορίτσια»
RH: Προσπαθήσαμε να μην την κάνουμε πολύ όμορφη. Δεν είχαμε την αγωνία να έχουμε μια όμορφη κούκλα, γιατί πιστεύαμε ότι αν τα μικρά κορίτσια επρόκειτο να προβάλλουν τον εαυτό τους μέσω αυτής της κούκλας, δεν θέλαμε να απειληθεί το μικρό κορίτσι από την ομορφιά της Barbie.
Πηγή: BBC
