Παντρεμένη από τους γονείς της στα 14 της χρόνια, η Ινδή μητέρα επτά παιδιών Τζαϊμάλα Ντέβι συνέχισε να κάνει παιδιά επειδή ο σύζυγός της επέμενε ότι μπορούσε να σταματήσει μόνο όταν είχε γεννήσει δύο γιους.
Η ιστορία της Ντέβι είναι κοινή σε όλο το Μπιχάρ, το φτωχότερο κρατίδιο της πολυπληθέστερης χώρας του κόσμου και ταυτόχρονα το ταχύτερα αναπτυσσόμενο: με περίπου 127 εκατομμύρια κατοίκους, έχει ήδη περίπου τόσους κατοίκους όσο το Μεξικό.
Το συνολικό ποσοστό γεννήσεων της Ινδίας έχει μειωθεί παράλληλα με την άνοδο της οικονομίας της, αλλά η φτώχεια και η βαθιά ριζωμένη προκατάληψη για τους άνδρες κληρονόμους έχουν διατηρήσει το Μπιχάρ ως μηχανοστάσιο της εθνικής αύξησης του πληθυσμού.
«Το να έχω επτά παιδιά και να τα διαχειρίζομαι όλα μόνη μου με τρελαίνει μερικές φορές», δήλωσε η Ντέβι, η οποία στα 30 της χρόνια δεν έχει φύγει ποτέ από το χωριό της.
«Νόμιζα ότι θα ήμασταν άνετα με ένα ή δύο παιδιά», δήλωσε στο AFP. « Όμως αποκτήσαμε πρώτα κορίτσια, και εξαιτίας αυτού έχουμε επτά».
Η Ντέβι, οι πέντε κόρες και οι δύο γιοι της ζουν σε μια ετοιμόρροπη καλύβα ενός δωματίου, που δεν είναι διακοσμημένη παρά μόνο με μια μικρή τηλεόραση, έναν παλιό ανεμιστήρα και μερικές αφίσες ινδουιστικών θεοτήτων στους άχτιστους τοίχους της.
Το Μπιχάρ έχει ελάχιστες ευκαιρίες για καλά αμειβόμενη εργασία και ο σύζυγος της Ντέβι, ο Σουμπχάς, λείπει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, στέλνοντας πίσω τα πενιχρά του κέρδη ως ανειδίκευτος αποθηκάριος στην πρωτεύουσα Νέο Δελχί.
Πολλοί πατέρες φεύγουν από την πολιτεία για να βρουν δουλειά αλλού, αλλά θεωρούν τη μακρά απουσία από το σπίτι και τον αγώνα για να θρέψουν τα παιδιά τους μια άξια θυσία για την ευκαιρία μελλοντικής ευημερίας.
«Η απόκτηση περισσότερων παιδιών εξακολουθεί να θεωρείται ένας τρόπος για να αποκτήσει η οικογένεια περισσότερα μέλη που βγάζουν χρήματα», δήλωσε στο AFP ο Πάριμαλ Τσάντρα, ο επικεφαλής της πολιτείας του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Πληθυσμού της Ινδίας (PFI).
«Σεβασμός και υπερηφάνεια»
Η επιμονή πολλών ανδρών να αποκτήσουν γιους αντανακλά τις πολιτισμικές προσδοκίες ότι θα στηρίζουν τους γονείς τους ακόμη και αφού παντρευτούν και αποκτήσουν τα δικά τους παιδιά.
«Η γέννηση ενός αγοριού σημαίνει σεβασμό και υπερηφάνεια για την οικογένεια και τη μητέρα», δήλωσε ο Τσάντρα.
Οι κόρες, αντίθετα, θεωρούνται συνήθως επαχθείς και δαπανηρές λόγω της παράδοσης της γαμήλιας προίκας που πληρώνουν οι γονείς των νυφών.
Οι γονείς σε φτωχότερα νοικοκυριά συχνά προσπαθούν να απαλλαγούν από την ευθύνη των κοριτσιών παντρεύοντάς τα νωρίς, όπως συνέβη στον γάμο της Ντέβι ως έφηβης.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα στο Μπιχάρ, όπου η πρόωρη αποχώρηση των κοριτσιών από το σχολείο έχει αφήσει μόνο το 55% των γυναικών στο κρατίδιο ικανό να διαβάζει και να γράφει – το χαμηλότερο ποσοστό αλφαβητισμού των γυναικών στην Ινδία, σύμφωνα με την Εθνική Έρευνα Οικογενειακής Υγείας.
Ο Τσάντρα δήλωσε ότι αυτό το «αβυσσαλέο» στατιστικό στοιχείο υποβαστάζει το υψηλό ποσοστό γεννήσεων στο κρατίδιο, αφήνοντας τις μητέρες χωρίς πρόσβαση σε γνώσεις σχετικά με την αντισύλληψη ή την εξουσία σχετικά με το μέγεθος των οικογενειών τους.
Η κατάσταση του Μπιχάρ κάποτε επαναλαμβανόταν σε ολόκληρη την Ινδία, μια χώρα που παλαιότερα ήταν συνώνυμο της εξοντωτικής φτώχειας, αλλά που τις τελευταίες δεκαετίες γνώρισε πρωτοφανή οικονομική ανάπτυξη.
Η μέση γυναίκα στην Ινδία γεννά σήμερα μόλις δύο παιδιά, από έξι που ήταν το 1960, σε συνδυασμό με την καλύτερη υγειονομική περίθαλψη των μητέρων και την άνοδο του βιοτικού επιπέδου.
Όμως το Μπιχάρ υπήρξε επί μακρόν οικονομικός ουραγός και το πολύ υψηλότερο ποσοστό γεννήσεων – περίπου τρία παιδιά ανά μητέρα κατά μέσο όρο – αντανακλά μερικά από τα χειρότερα ποσοστά υποσιτισμού, παιδικής θνησιμότητας, εκπαίδευσης και πρόσβασης στην ιατρική περίθαλψη στην Ινδία.
Ο Ραζ Κουμάρ Σάντα, 55 ετών, έχει ξεπεράσει τα τέσσερα από τα πέντε παιδιά του και συχνά λέει στον μοναδικό επιζώντα γιο του να κάνει τουλάχιστον τέσσερα δικά του παιδιά.
Με αυτόν τον τρόπο «αν κάτι συμβεί σε ένα ή δύο από αυτά, θα έχει ακόμα κάποιον που θα του έχει απομείνει», δήλωσε στο AFP.
«Θα βρείτε ανθρώπους με τέσσερα, πέντε, έξι, επτά ή οκτώ παιδιά, και αυτό είναι πολύ φυσιολογικό εδώ».
«Μεγάλη πρόκληση»
Η κυβερνητική υπάλληλος υγείας Ιντίρα Κουμάρι παρακολουθεί κάθε μήνα περίπου 400 γυναίκες στην αγροτική περιοχή του Μπιχάρ, πολλές από τις οποίες, όπως λέει, δεν έχουν τη δυνατότητα να επιλέξουν πόσα παιδιά θα αποκτήσουν.
«Ακόμη και αν μια γυναίκα θέλει να χρησιμοποιήσει τον οικογενειακό προγραμματισμό, τα πεθερικά ή ο σύζυγός της δεν υποστηρίζουν την άποψή της», δήλωσε η Κουμάρι στο AFP.
Η πολιτειακή κυβέρνηση έχει προσφέρει χρηματικά κίνητρα για να τελειώσουν τα κορίτσια το σχολείο τους και έχει διανείμει δωρεάν προφυλακτικά σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει τις γυναίκες να κάνουν οικογένεια αργότερα και να αποκτήσουν λιγότερα παιδιά.
Αυτές και άλλες προσπάθειες έχουν βοηθήσει στην αλλαγή της στάσης ορισμένων γονέων στο Μπιχάρ, όταν «ακόμη και η ανάδειξη του θέματος αποτελούσε μεγάλη πρόκληση» πριν από μερικά χρόνια, δήλωσε στο AFP η υπεύθυνη του προγράμματος PFI Ρίτου Σινγκ.
Μεταξύ των γυναικών των οποίων η οπτική γωνία έχει αλλάξει είναι η Πούναμ Ντέβι, 26 ετών, χωρίς να έχει συγγένεια με την Τζαϊμάλα, μια ημερομίσθια εργάτρια που επέλεξε την περίδεση των σαλπίγγων μετά τη γέννηση του τέταρτου παιδιού της.
«Οι άνθρωποί μας λένε ότι μια γυναίκα είναι άχρηστη αν δεν μπορεί να κάνει παιδιά μετά τον γάμο», δήλωσε στο AFP.
«Ωστόσο, είπα στον σύζυγό μου μετά το τέταρτο παιδί μας ότι έχουμε αρκετά και ότι πρέπει να επικεντρωθούμε στη διατροφή και την εκπαίδευσή τους, και συμφώνησε».
Πηγή: AFP
Πηγή: ertnews.gr
