Συνέντευξη Μαρία Μ. Κάργα
Στο xiakoslaos.gr μίλησε αυτή τη φορά η Άννα Τομάζου, Ανθυποπλοίαρχος Εμπορικού Ναυτικού. Η Άννα κατάγεται από τη Χίο και η αγάπη της για τη θάλασσα προήλθε από τη μικρή της ηλικία.
«Νομίζω πως τα περισσότερα παιδιά του νησιού αγαπάμε τη θάλασσα και όλοι έχουν κάποιον στην οικογένειά μας που να ασχολείται με το ναυτικό επάγγελμα», λέει.
Πέρασε στην Σχολή των Οινουσσών το 2013 και ολοκλήρωσε τις σπουδές της το 2017, έχοντας ήδη τέσσερα χρόνια προϋπηρεσία. Εργάζεται σε υγραεροφόρα πλοία που μεταφέρουν υγρό αέριο και το μεγαλύτερο διάστημα που έχει εργαστεί μέσα σε πλοίο είναι επτά μήνες.
Σύμφωνα με την Άννα, όλα τα πλοία πάνω κάτω έχουν τις ίδιες απαιτήσεις. Στα υγραεροφόραέχουν κάποιες παραπάνω επιθεωρήσεις, είναι λίγο πιο επικίνδυνο. «Ο άνθρωπος μπορεί να χτυπήσει σε οποιοδήποτε πλοίο με την ίδια ευκολία. Σε εμάς υπάρχουν πολλές δικλείδες ασφαλείας, επομένως για να φτάσουμε στο σημείο να γίνει το ατύχημα πρέπει τα λάθη να είναι συνεχόμενα».
Οι ευκολίες και οι δυσκολίες που αντιμετωπίζει μέσα στο πλοίο θεωρεί ότι είναι ίδιες με τις αντίστοιχες του άνδρα. «Είναι το τι βγάζει ένας άνθρωπος. Μέχρι τώρα ευτυχώς δεν έχει συμβεί να με αντιμετωπίσουν διαφορετικά. Είναι ο κόσμος, είναι το τι εκπέμπω εγώ σαν άνθρωπος… δεν είχα ποτέ πρόβλημα», σημειώνοντας ότι η πραγματική δυσκολία είναι το να λείπεις από την οικογένεια σου γιατί χάνεις σημαντικές στιγμές. Ωστόσο, συμπληρώνει ότι αν αγαπάς αυτό που κάνεις σίγουρα έχεις κάτι να κερδίσεις από αυτό.
Μέχρι τώρα, η Άννα έχει κάνει ταξίδι με Ανθυποπλοίαρχο γυναίκα, αλλά και με Γραμματικό γυναίκα. «Η εταιρεία που βρίσκομαι, η Μaran Gas, παίρνει πολύ κόσμο και συγκεκριμένα πολλές γυναίκες. Άλλωστε και το αφεντικό πλέον είναι γυναίκα, οπότε προσπαθεί όσο γίνεται να μας προωθεί. Είναι η πρώτη εταιρεία στην Ελλάδα με γυναίκα Καπετάνιο», αναφέρει.
Η πιο χαρακτηριστική εμπειρία που δεν θα ξεχάσει είναι η πρώτη της μέρα που μπήκε μέσα στο πλοίο, για να δουλέψει. Ήταν αγχωτική μέρα για εκείνη, γιατί έπρεπε να γνωρίσει τον κόσμο, να δει τι συμβαίνει, πώς λειτουργούν και γενικότερα να εγκλιματιστεί με το περιβάλλον.
Και στα δύο lockdown που είχε η Ελλάδα, η Άννα ήταν μέσα στο πλοίο. «Υπήρχαν πολλά σοβαρά προβλήματα γιατί κάποιες φορές δεν δέχονταν να ξεμπαρκάρουμε από εκεί ή άλλες φορές δεν άφηναν κόσμο να έρθει από άλλα μέρη», επισημαίνοντας ότι οι συνθήκες μέσα στο πλοίο την δεύτερη περίοδο του lockdown ήταν πιο απαιτητικές, καθώς άλλαξαν τα μέτρα προστασίας που πήρε η δική τους εταιρεία.
«Όλος ο κόσμος ήταν περιορισμένος, έπρεπε να έρχονται πάντα με test, ανέβαιναν κλιμάκια και μας έπαιρναν θερμοκρασίες. Γενικότερα, άλλαξε η καθημερινότητά μας στο λιμάνι… ήταν πολύ δύσκολα», δηλώνει.
Το πρόγραμμα χωρίζεται σε βάρδιες. Ο κάθε Ανθυποπλοίαρχος έχει τη δική του και στη Γέφυρα κάνουν δύο βάρδιες τη μέρα. Θα ξυπνήσουν κανονικά το πρωί, θα κάνουν την βάρδια τους κι έπειτα ακολουθεί ένα μικρό μεσημεριανό διάλειμμα. Μετά έρχεται το “overtime”, ανάλογα με το ποια καθήκοντα έχει ο καθένας. «Είναι μία ρουτίνα μέσα στο καράβι», συμπληρώνοντας ότι τις ώρες ξεκούρασης ο καθένας τις διαχειρίζεται όπως θέλει είτε πηγαίνοντας στο καπνιστήριο ή στο γυμναστήριο, είτε βλέποντας μία ταινία.
Όσον αφορά το συνδυασμό δουλειάς και οικογένειας θεωρεί ότι είναι δύσκολος. «Το λογικό, για εμένα τουλάχιστον, είναι όταν αποφασίσω να κάνω τη δική μου οικογένεια να σταματήσω από τα καράβια. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι θα παρατήσω τον ναυτικό κλάδο, διότι μου αρέσει πολύ σαν δουλειά. Υπάρχουν τρόποι που μπορείς να εξελιχθείς και στη στεριά», υποστηρίζει.
Η Άννα συμβουλεύει τα νέα κορίτσια που σκέφτονται να ακολουθήσουν αυτό το επάγγελμα ότι πρέπει να έχουν πείσμα και “γερό στομάχι”. «Το να σηκώνεσαι το πρωί και να αντικρίζεις τη θάλασσα είναι μαγικό. Είναι όμως και δύσκολο γιατί σου λείπει η οικογένειά σου, οι φίλοι σου, η καθημερινότητά σου στη στεριά. Αν ο άνδρας πρέπει να προσπαθήσει ένα 40%, η γυναίκα πρέπει να προσπαθήσει 120% προκειμένου να πετύχει και να “κερδίσει” τον Ανθυποπλοίαρχο ή τον Πλοίαρχο. Η γυναίκα πρέπει να αποδείξει ότι είναι αστέρι για να της φερθούν με τον αντίστοιχο τρόπο που θα φερθούν και στον άνδρα», καταλήγοντας ότι αυτό τα τελευταία χρόνια αλλάζει και ότι ωςκοινωνία έχουμε εξελιχθεί.
