Το Λωβοκομείο της Χίου είναι το μακροβιότερο Λεπροκομείο της Ελλάδας με συνεχή παρουσία 6 περίπου αιώνων για την περίθαλψη των ασθενών από λέπρα. Αναφέρεται ως το «Καθαριότερο» και ως το πλέον «καλώς διοικούμενο ίδρυμα» το οποίο παρείχε ανέσεις και πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στους ασθενείς του.
Το 1959, το Υπουργείο Κοιν. Πρόνοιας δεν ανανέωσε τη σύμβαση νοσηλείας των ασθενών και το Λωβοκομείο διέκοψε τη λειτουργία του.
Η ιστορική και πολιτισμική αξία του μνημείου είναι μεγάλη. Το Λωβοκομείο αποτελεί αναπόσπαστο μνημείο της νεότερης ιστορίας της Χίου και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπιστεί αναφορικά με τις εργασίες που πρέπει να γίνουν, με την πολιτιστική του αξία να συμβαδίζει και στη μορφή και στο περιεχόμενο Ωστόσο, εδώ και δεκαετίες με ευθύνες των κυβερνήσεων και των αρχών τοπικής διοίκησης έχει αφεθεί να ρημάζει, να βεβηλώνεται και να αποψιλώνεται από συνεχείς κλοπές των υλικών κατασκευής του (πορσελάνινα πλακάκια κλπ).
Η Περιφερειακή αρχή, ως ένας από του αρμόδιους φορείς υλοποίησης του έργου αποκατάστασης του μνημείου, ενέκρινε προσφάτως άλλη μία μελέτη κατά σειρά κοντά σε άλλες αλληλοαναιρούμενες στο παρελθόν. Όμως, η μη εμπλοκή των συναρμόδιων υπουργείων με αντίστοιχες χρηματοδοτήσεις και μελέτες οδηγούν το μνημείο στην κατάρρευση. Η μόνη ασπίδα προστασίας του είναι οι προσπάθειες τις τελευταίες δεκαετίες του Εκπολιτιστικού Συλλόγου “Σήφι-Κοφινά” να το προστατέψει στοιχειωδώς και να βρει μια λύση που να δίνει τέλος στο “γολγοθά” του μνημείου.
Με βάση αυτά η χρηματοδότηση των μελετών και κατασκευών αλλά και η στελέχωση με μόνιμο τεχνικό και επιστημονικό προσωπικό είναι απαραίτητη, αφού πρόκειται για ένα έργο που αφενός θα θυμίζει, θα διδάσκει και θα προστατεύει την ιστορία μας, αφετέρου θα αποτελέσει ένα σύγχρονο και διαδραστικό μουσείο, όπως είναι τα αντίστοιχα στην Ελλάδα και στο νησί.
ΕΡΩΤΑΤΑΙ η κα. Υπουργός σε ποιες αναγκαίες ενέργειες θα προβεί χωρίς καμία χρονοτριβή για την αποκατάσταση του μνημείου (μελέτες, εργασίες αποκατάστασης) και την εξασφάλιση της απαιτούμενης χρηματοδότησης.
