Γράφει ο Κωνσταντίνος Γανιάρης
Όταν αναλάβαμε τη διοίκηση της Ένωσης, στις αρχές της δεκαετίας του 90, όπως προκύπτει από τις εκθέσεις πεπραγμένων και τους ισολογισμούς, η Ένωση ήταν υπερχρεωμένη (χρωστούσε 3,5 δις δραχμές με επιτόκια δανεισμού στο 30-35%.) με διορισμένο, από την εκάστοτε κυβέρνηση, το εν τρίτο του διοικητικού της συμβουλίου με ο,τι αυτό συνεπάγονταν.
Ήταν τέτοιος ο κομματικός ανταγωνισμός και η κομματική πόλωση που οι γενικές συνελεύσεις γίνονταν παρουσία των κομματικών επιτελείων με αποτέλεσμα πολλές φορές η διοίκηση της να αποφασίζεται στα δικαστήρια και να διορίζεται από αυτά.
Οι πρώτες αποφάσεις που πήραμε τότε ήταν:
- Η μετατροπή της Ένωσης από πεδίο κομματικού ανταγωνισμού σε επιχείρηση με μοναδικό σκοπό το κέρδος.
- Η ρύθμιση των χρεών
- Το κλείσιμο κάθε ζημιογόνας δραστηριότητας που δεν είχε προοπτική οικονομικής ανάκαμψης (Super market, ζωοτροφές, ηλεκτρικά είδη, γεωργικά μηχανήματα, γεωργικά φάρμακα και εφόδια κτλ)
- Η στροφή αποκλειστικά σε δραστηριότητες της μαστίχας και των παραγώγων της.
- Ο εκσυγχρονισμός των εγκαταστάσεων μέσω των ευρωπαϊκών προγραμμάτων.
Τα παραπάνω ήταν ενέργειες θετικές όμως τελείως ανεπαρκείς και αναποτελεσματικές για να βάλουν την Ένωση από την κρίση, θωρακισμένη στην παγκόσμια αγορά και την ελεύθερη οικονομία.
Χρειαζόμασταν νέα εταιρικά σχήματα, εξειδικευμένα στελέχη, νέες μορφές οργάνωσης και διοίκησης , καινοτόμες δράσεις, στοχευόμενες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, νέα ελκυστικά προϊόντα και για να τα επιτύχουμε όλα αυτά απαιτούνταν άμεσες αποφάσεις και κυρίως σημαντικά κεφάλαια.
Αυτά θα μπορούσαν να αντληθούν:
1ον: Από τα ίδια τα μέλη της Ένωσης, δηλαδή τους μαστιχοπαραγωγούς.
2ον: Από άλλους συνεταιρισμούς και από συνεταιριστικά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
3ον: Από κοινωνικά ομόλογα και «κοινωνικούς επενδυτές» (social investors).
4ον: Από τρίτους εμπορικούς δανειστές και από χρηματοπιστωτικές αγορές, δηλαδή από τραπεζικό δανεισμό.
Είναι ηλίου φαεινότερο ότι τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορούσε να συμβεί.
Έτσι προχωρήσαμε σε αυτό που εμείς πρώτοι πανελλαδικά ονομάσαμε και εφαρμόσαμε <<ΣΥΜΠΑΡΑΞΗ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ>>
Δημιουργήσαμε ανώνυμες εταιρείες , υπογράψαμε προγραμματικές συμβάσεις και μνημόνια συνεργασίας κτίζοντας συνέργειες και αντλώντας σημαντικά κεφάλαια από τον ιδιωτικό τομέα κρατώντας όμως την πλειοψηφία των μετοχών και ελέγχοντας τη διοίκηση τους.
Όλοι βέβαια γνωρίζετε ότι δεν διστάσαμε να συγκρουστούμε σκληρά με το ιδιωτικό κεφάλαιο, στην κοινωνία και στις δικαστικές αίθουσες, και το κάναμε πολλές φορές για να προστατέψουμε τα συμφέροντα μας και τελικά τα καταφέραμε.
Έτσι σε συνεργασία με ιδιωτικά κεφαλαία ιδρύσαμε:
- Το 2002 την Mediterra Α.Ε (πρωτογενής τομέας, παραγωγή, επικοινωνία, εμπόριο) με έδρα την Καλλιμασιά.
- Το 2011 το Μουσείο Μαστίχας Χίου (πολιτισμός) με έδρα το Πυργί και
- Το 2016 την Mastiha Damla Sakiz (εμπόριο) στην Τουρκία με έδρα την Σμύρνη
- Το 2017 το Βιομηχανικό Κέντρο Έρευνας και Ανάπτυξης Εφαρμογών μαστίχας ( έρευνα, καινοτομία, παραγωγή) με έδρα την Καλλιμασιά.
Όλα τα παραπάνω αποτελούν μέρος του απόλυτου success story που έχει καταστήσει την Ένωσή μας φωτεινό παράδειγμα προς μίμηση στον συνεταιριστικό κόσμο.
Το ιδιωτικό κεφαλαίο δεν είναι εξ ορισμού καλό ή κακό, δεν σε οδηγεί a priori στον οικονομικό παράδεισο ή στην ολοκληρωτική καταστροφή.
Αρκεί να έχεις την γνώση, την εμπειρία και κυρίως την πολιτική βούληση να το χρησιμοποιείς για το συμφέρον σου.
Και η Ένωσή μας όλα αυτά τα έχει.
