Του Κωνσταντίνου Αναγνώστου
Ο Ναυτικός Όμιλος Χίου αποχαιρετά τον αγαπημένο του “Πέπε”. Ο ισπανός Josep Brasco Cata ήταν ένας από τους κορυφαίους προπονητές που πέρασαν από την Χίο και οδήγησε το ΝΟ Χίου στη μεγαλύτερη επιτυχία του έως τώρα στην υδατοσφαίριση την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας Ανδρών το 1990. Αγαπήθηκε όπως κανένας άλλος από όλους τους παίκτες αλλά και τους φιλάθλους του ΝΟΧ. Ο δικός μας “Πέπε” όπως τον φώναζαν όλοι με το γλυκό του χαμόγελο θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας.
Ο Josep Brasco Cata ήρθε στην ομάδα μας το 1989 και έμεινε ως προπονητής για 3 αγωνιστικές περιόδους κατακτώντας την 6η θέση στο πρωτάθλημα Α1 Ανδρών και τις 3 περιόδους. Το 1990 οδήγησε το ΝΟ Χίου στον 1ο και μοναδικό τίτλο του έως και σήμερα, στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδας Ανδρών και έτσι η ομάδα μας έγινε η πρώτη επαρχιακή ομάδα που κατακτά τον τίτλο. Μετά τη λήξη του τελικού δήλωσε τα εξής: “Είχαμε μία καλή ευκαιρία για το Κύπελλο και την κάναμε πράξη…Όλα τα παιδιά δούλεψαν σκληρά γι’αυτό το σκοπό και είχαν κρυφή επιτυχία να το πετύχουν. Αισθανόμουν την αισιοδοξία τους, πίστεψαν από την αρχή του αγώνα στη νίκη και τα κατάφεραν. Προσωπικά αισθάνομαι ευτυχής, γιατί πήρα το δεύτερο τίτλο στην καριέρα μου, μετά το πρωτάθλημα Ισπανίας με τη Μονζουίκ. Η διαφορά μας με τη Γλυφάδα στον τελικό δεν ήταν μόνο τρία γκολ, αλλά ακόμη μεγαλύτερη”.
Τη Χίο την αγάπησε σαν δεύτερη του πατρίδα και πάντα έστελνε τις ευχές του από τη μακρινή Βαρκελώνη. Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου με το ΝΟ Χίου το 1990 είχε αναφέρει χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους: “Είμαι καλά στην Ελλάδα. Όλοι μ’ αγαπούν και τους έχω φίλους μου. Η Χίος είναι δεύτερη πατρίδα μου και γενικά η Ελλάδα”.
Λίγα λόγια για τον Josep Brasco Cata
Ο Josep Brasco Cata γεννήθηκε το 1929 στη Βαρκελώνη και έπαιξε πόλο σε υψηλό επίπεδο στην Μεντιτεράνι και την Μονζουίκ, δυο ομάδες της πόλης. Αργότερα, θήτευσε ως προπονητής στην Μονζουίκ από το 1965 ως το 1972 οδηγώντας την στην κατάκτηση του πρωταθλήματος Ισπανίας, ενώ από το 1969 μέχρι το 1972 ήταν βοηθός του Ομοσπονδιακού προπονητή Μπάντι Ζόλιομι, ο οποίος αποτέλεσε και τον μέντορά του. Από το 1973 μέχρι το 1978 ήταν ο πρώτος προπονητής της Εθνικής Ισπανίας, με την οποία αναρριχήθηκε ψηλά και την κατέστησε μια εκ των κορυφαίων στον κόσμο. Μάλιστα, στο διάστημα εκείνο οι μικρές εθνικές της Ισπανίας κατακτούσαν διαρκώς τίτλους στα πρωταθλήματα υποδομών , ενώ η Εθνική ανδρών μπήκε στην πρώτη οκτάδα του Παγκόσμιου Χάρτη. Από το 1981-83 εργάστηκε ως προπονητής της Εθνικής Ομάδας της Σαουδικής αραβίας.
Το 1984 ανέλαβε την Εθνική Ελλάδος αποδεχόμενος την πρόσκληση της Ομοσπονδίας και την οδήγησε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984 κατακτώντας την 8η θέση, την κορυφαία ως τότε για τη χώρα μας σε αντίστοιχη διοργάνωση. Συνολικά κάθισε στον πάγκο της Εθνικής σε 40 παιχνίδια (19 νίκες, 6 ισοπαλίες, 15 ήττες). Την περίοδο 1989-1992 εργάστηκε ως προπονητής στο ΝΟ Χίου που τον οδήγησε στην κατάκτηση του κυπέλλου Ελλάδος Ανδρών και το 1994 στο ΝΟ Βουλιαγμένης με τον οποίο κατέλαβε την 4η θέση στο πρωτάθλημα κα τον οδήγησε στον τελικό του κυπέλλου Ελλάδος.
Στην καριέρα του πέρασε από τον πάγκο σπουδαίων ομάδων όπως η Σαμπαντέλ, η Μπαρτσελονέτα και η Μεντιτεράνι στην Ισπανία αλλά και η Ορτίτζια στην Ιταλία.
Το 2007 σε ηλικία 78 ετών σταμάτησε την προπονητική του καριέρα στην Ισπανική Μεντιτεράνη.
Ο «Πέπε» ήταν «άρρωστος» , παθιασμένος με το πόλο και ήθελε να προωθεί διαρκώς τα νέα παιδιά. Έμεινε στην ιστορία ως ο άνθρωπος που έδινε ευκαιρίες σε πολλά νέα παιδιά και εκείνος που ανέδειξε έναν εκ των κορυφαίων όλων των εποχών, τον Μανουέλ Εστιάρτε, αλλά και τον δικό μας Γιώργο Μαυρωτά, που κλήθηκε υπό τις οδηγίες του στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες σε ηλικία μόλις 17 ετών.
Καλό ταξίδι “Πέπε”…
ΒΙΝΤΕΟ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
