Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα κατά του σχολικού εκφοβισμού, θα θέλαμε να επισημάνουμε και να γνωστοποιήσουμε πως ο εκφοβισμός στο σχολείο δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, ιδιαίτερης επιστημονικής προσοχής έχει τύχει τις τρεις τελευταίες δεκαετίες. Όλες οι έρευνες που έχουν διεξαχθεί σε διάφορες χώρες, έχουν καταδείξει την ύπαρξη του εκφοβισμού σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό στα σχολεία σε όλες τις χώρες του κόσμου.Σε κάποιες από τις χώρες αυτές, έχουν αναληφθεί πρωτοβουλίες σε εθνικό επίπεδο για την αντιμετώπιση και πρόληψη του φαινομένου.
Ο σχολικός εκφοβισμός καθίσταται η επιθετική εκείνη συμπεριφορά που είναι εσκεμμένη, απρόκλητη και επαναλαμβανόμενη, αποτελεί κατάχρηση εξουσίας και εμπεριέχει ανισότητα στη δύναμη αντικειμενική (π.χ. σωματική) ή αντιληπτή (π.χ. προσωπικότητας). Εν ολίγοις, κατευθύνεται προς εκείνα τα θύματα που εκλαμβάνονται από τους θύτες (έναν ή πολλούς μαζί) ως αδύναμα, είτε σωματικά είτε ψυχολογικά.
Υπάρχουν 4 ειδή σχολικού εκφοβισμού:
Πρώτον, η Άμεση/Σωματική: Χτυπάω, κλωτσάω, σπρώχνω, βάζω τρικλοποδιά, κλέβω, κρύβω, καταστρέφω τα πράγματα. Δεύτερον, η Άμεση / Λεκτική: Κοροϊδεύω, προσβάλλω, βρίζω, κάνω σεξουαλικά υπονοούμενα ή/και χειρονομίες. Τρίτον, η Έμμεση / Κοινωνική: Εκβιάζω, απειλώ με σωματική βία και απαιτώ χρήματα ή πράγματα, διαδίδω φήμες, απομονώνω κοινωνικά, προδίδω τα μυστικά και τέταρτον, η Ηλεκτρονική: μέσω κινητού τηλεφώνου ή διαδικτύου, απειλές, προσβολές, δυσφήμιση, κοινωνική απομόνωση, δημοσιοποίηση πληροφοριών και εικόνων χωρίς άδεια, ψεύτικη ταυτότητα για εκμαίευση πληροφοριών και γελοιοποίηση. Ωστόσο, μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε αυτή τη μάστιγα του σχολικού εκφοβισμού με το σχολείο να καλείται για την αντιμετώπιση του εκφοβισμού, να δημιουργήσει μία ολοκληρωμένη πολιτική, μέσα από μία ενεργητική και αναστοχαστική διαδικασία. Σημαντική καθίσταται: Η ενημέρωση για το φαινόμενο μέσω σχετικής βιβλιογραφίας, όπως και η η δέσμευση παραγόντων στην αντιμετώπιση του εκφοβισμού δηλαδή Διευθυντής/ντρια, Σχολική επιτροπή, Σύλλογος διδασκόντων, Σύλλογος γονέων και κηδεμόνων, Μαθητικά συμβούλια. Ακόμη, η συγκρότηση συντονιστικής επιτροπής, καθώς και ο σχεδιασμός ολοκληρωμένης πολιτικής, με βάση την ανάλυση των αναγκών του σχολείου. Παραδείγματος χάριν: συλλογή στοιχείων, εντοπισμός φορέων για πληροφόρηση και τεχνογνωσία. Επιπρόσθετα, σημαντική αποτελεί η συνδρομή για την αντιμετώπιση του φαινομένου μέσω ερωτηματολογίων για το είδος και την έκταση της βίας, τους τρόπους αντίδρασης των θυμάτων, των παρατηρητών και των εκπαιδευτικών, σε όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας, γονείς, μαθητές, εκπαιδευτικούς. Επίσης, μέσω συνεντεύξεων με μέλη της σχολικής κοινότητας για εμβάθυνση στο φαινόμενο καθώς και παρατηρήσεις των εκπαιδευτικών ή/και ειδικών σε διάφορους χώρους του σχολείου σε περιστατικά βίας.
Εν κατακλείδι , οι πλέον πρόσφατες συστηματικές ανασκοπήσεις των ερευνών, έχουν επισημάνει την ανάγκη αύξησης του αριθμού των συστατικών των προγραμμάτων παρέμβασης, σε όλα τα επίπεδα – ατομικό, σχολείου, τάξης και για όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας – μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικούς. Τέλος, έχουν καταδείξει μια θετική συσχέτιση της διάρκειας και της έντασης του προγράμματος με τη μείωση της έκτασης του φαινομένου.
