«Τέλος καλό, όλα καλά» αυτή είναι η πρώτη φράση που μου ήρθε στο μυαλό, μόλις αντίκρισα τον κ. Σιδερή Σιδεράτο.
Συνέντευξη: Ραφαέλα Βατάκη
Ο xiakoslaos.gr είχε τη μεγάλη χαρά και τιμή να φιλοξενήσει κοντά του τον 50χρονο Χιώτη που αγνοούταν από τη Δευτέρα (6/12) στην ευρύτερη περιοχή της Κατάβασης. Μία συγκινητική συνέντευξη με τον κ. Σιδερή Σιδεράτο να περιγράφει λεπτομερώς την σοκαριστική εμπειρία που έζησε, η οποία αν μη τι άλλο ανησύχησε και κινητοποίησε όλο το νησί της Χίου.
Ας πάρουμε, όμως, τα γεγονότα με τη σειρά! Συναγερμός είχε σημάνει το βράδυ της Δευτέρας (6/12) στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, στα οποία γνωστοποιήθηκε η εξαφάνιση ενός Χιώτη άνδρα. Ωστόσο, μεγάλη ήταν και η κινητοποίηση που έδειξαν η Αστυνομική και Πυροσβεστική Ασφάλεια της Χίου, καθώς και συγγενείς, φίλοι, εθελοντές, προκειμένου να εντοπίσουν αρχικά το αυτοκίνητο του κ. Σιδερή.
Όπως πολύ χαρακτηριστικά περιγράφει ο ίδιος, εκείνο το πρωινό της Δευτέρας έφυγε από το σπίτι του πολύ νωρίς για να μαζέψει μανιτάρια (αμανίτες), μία από τις πιο αγαπημένες του δραστηριότητες. Αφετηρία του, η περιοχή των Καρυών, κοντά στους Αγίους Πατέρες. Κατά το μεσημέρι αποφάσισε, λόγω του ότι δεν βρήκε μεγάλη ποσότητα από μανιτάρια εκεί, να κατευθυνθεί στο δεύτερο σημείο, στην περιοχή «Γιαννάκι» στην Κατάβαση, όπου και βρέθηκε το αυτοκίνητό του.
«Δεν βρήκα στις Καρυές αμανίτες και κάποια στιγμή, προς το μεσημέρι, αποφάσισα να πάω από την άλλη πλευρά, που εκεί θα έβρισκα σίγουρα. Έτσι, πήγα στην περιοχή κάτω από το Γιαννάκι. Η γυναίκα μου τόσα χρόνια ξέρει ότι αν δε βρω σε ένα σημείο, θα πάω στο άλλο. Δεν σκέφτηκα να την πάρω τηλέφωνο», λέει ο κ. Σιδερής αναφέροντας ότι το αυτοκίνητό του το είχε αφήσει πολύ κοντά του, σε απόσταση 100-200 μέτρα, τέτοια που το έβλεπε.
«Κάποια στιγμή εκεί που ήμουν σκυφτός είδα ένα μαύρο πράγμα από πάνω μου, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να δω ούτε στο μισό μέτρο. Ήταν πυκνή ομίχλη και μετά από λίγο άρχισε να βρέχει. Είχα γίνει μούσκεμα, έκανα βόλτες γύρω γύρω, αλλά δε διέκρινα τίποτα. Άρχισα να κρυώνω και είπα στον εαυτό μου ότι πρέπει να προχωρήσω», συμπληρώνοντας ότι δεν μπορούσε να υπολογίσει ούτε τι ώρα είναι, ούτε να πάρει τηλέφωνο γιατί το είχε ξεχάσει στο αμάξι, αλλά ούτε να δει αφού νύχτωνε σιγά σιγά.
Ο κ. Σιδερής φαντάστηκε ότι η οικογένειά του σίγουρα θα ανησυχούσε και έχοντας αυτή τη σκέψη στο μυαλό του και χωρίς να αγχωθεί σκέφτηκε να ακολουθήσει τον ποταμό: «Υπέθεσα ότι ο ποταμός κάπου θα με βγάλει. Ήταν πολύ δύσκολο, δεν μπορείτε να φανταστείτε … Δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου, πέρα από βράχια. Το βουνό ήταν τόσο κοφτό που ούτε ανέβαινες, ούτε κατέβαινες», υπογραμμίζοντας ότι προχωρούσε όλη τη νύχτα, συνολικά πάνω από 18 ώρες.
Την ώρα που τον εντόπισαν, ήταν ήδη στον δρόμο και συγκεκριμένα στο γεφυράκι του Μετοχιού, εξαντλημένος και παραδομένος από την ταλαιπωρία. «Τα παιδιά, αμέσως, μου πρόσφεραν νερό και φαγητό, αλλά εγώ ήθελα απεγνωσμένα ένα τσιγάρο. Δεν φανταζόμουν ότι θα είχε γίνει τόσο μεγάλη κινητοποίηση», τόνισε.
Πράγματι, οι Χιώτες σε κάτι τέτοιες περιπτώσεις αποδεικνύουν ότι μπορούν όλοι μαζί να ενωθούν, προκειμένου να προσφέρουν την πολύτιμη βοήθειά τους στον συνάνθρωπό τους, ακόμα κι όταν δεν τον γνωρίζουν. Αστυνομία, Πυροσβεστική, Δημοτική Αρχή, Πολιτική Προστασία, συγγενείς, φίλοι, εθελοντές και γενικότερα δημότες αμέσως έδειξαν την ευαισθησία τους και τον ανθρωπισμό τους, οι οποίοι καταβάλλοντας ολονύχτια προσπάθεια, εντόπισαν στο τέλος τον κ. Σιδερή, ευτυχώς σώο και αβλαβή.
«Όταν είδα όλα αυτά τα αμάξια κατάλαβα πόσο μεγάλη ήταν η κινητοποίησή τους. Κάποιοι πίστευαν ότι δεν θα έχει αίσιο τέλος αυτή η ιστορία. Όμως, εγώ όλο το βράδυ προσπαθούσα να είμαι προσεκτικός, να μην χτυπήσω διότι αν χτυπούσα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Δεν είχα νερό, είχα να φάω δύο μέρες, είχε κρύο και η βλάστηση ήταν πολύ πυκνή, αλλά είμαι σίγουρος ότι αν σταματούσα να περπατάω, αυτή τη στιγμή ίσως και να μην ζούσα».
Σύμφωνα με τον κ. Σιδερή Σιδεράτο το σημαντικότερο που τον κράτησε και του έδωσε δύναμη να συνεχίσει ήταν η ίδια του η ψυχραιμία, το γεγονός ότι δεν πανικοβλήθηκε. Όπως δήλωσε, δεν τρόμαξε καθόλου, καθώς δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγαινε στο βουνό. Ωστόσο, είναι κάτι το οποίο δεν του έχει ξανά συμβεί όσα χρόνια ασχολείται και σίγουρα είναι μία εμπειρία που θα θυμάται και θα την εξιστορεί.
«Επειδή δεν τρόμαξα, ίσως γι’ αυτό να βγήκα γερός. Θα συνεχίσω να κάνω αυτό που με γεμίζει και αυτό που αγαπώ. Θα ήθελα να έχω μία παρέα, αλλά με όποια παρέα κι αν πας δεν θα μείνει για πολλή ώρα. Εμένα το πάθος μου είναι να πάω από νωρίς το πρωί, να κάνω το κέφι μου, το μεράκι μου, να μείνω αρκετές ώρες. Μαζεύω μανιτάρια από μικρό παιδάκι. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν τέτοια η συγκυρία που δεν μπορούσα να τα βάλω με τον καιρό… ο καιρός είναι απρόβλεπτος», σημειώνοντας ότι δεν πίστευε ποτέ ότι θα γίνει κάτι τέτοιο.
Με τη δύναμη που κρύβει μέσα του, ο κ. Σιδερής Σιδεράτος, είναι καλά στην υγεία, γερός δίπλα στους δικούς του ανθρώπους. Βαθιά συγκινημένος και με δάκρυα στα μάτια, θέλησε να ευχαριστήσει όλον τον κόσμο που έσπευσε και συνέβαλε με τον τρόπο του στην προσπάθεια αυτή, ώστε να βρεθεί.
«Ευχαριστώ από καρδιάς όλον τον κόσμο και όλες τις υπηρεσίες που έτρεξαν για εμένα. Εύχομαι να είναι όλοι καλά», κατέληξε.
Δείτε τη συνέντευξη κι όλα όσα δήλωσε ο κ. Σιδερής Σιδεράτος στην κάμερα του «Χιακού Λαού»:
