Γράφει ο Στέφανος Φαρατζής
Άφησα συνειδητά να περάσουν οι καλοκαιρινές μέρες προκειμένου να αναφερθώ σε ένα γεγονός. Ένα γεγονός το οποίο δυστυχώς επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι όταν έρθει η στιγμή να απαρνηθείς αυτό τον κόσμο, όποιος και να είσαι σπάνια θα σε τιμούν για ότι ήσουν και τι πρόσφερες στην ζωή σου.
Αναφέρομαι στο γεγονός του μνημόσυνου που τελέσθηκε στην ιερά Μητρόπολη Χίου στις 11 Ιουλίου του 2021 για την μνήμη του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Χίου Διονυσίου.
Η παρουσία μου σε αυτή την προσευχή δεν είχε μόνο να κάνει για την ανάπαυση της ψυχής του εκλιπόντα Μητροπολίτη μας, είχε να κάνει και με τον σεβασμό προς τον Άνθρωπο και ιερέα, που με τις πράξεις του κατέγραψε ποιος είναι ο πραγματικός ρόλος της εκκλησίας. Είναι ρόλος που αποτυπώθηκε μέσα από τις πρωτοβουλίες και την μεγάλη του συμβολή είτε αυτό ήταν εκκλησιαστικό Λύκειο, είτε ο οίκος Αγάπης είτε χώρος που έχουν αναπτυχθεί οι εγκαταστάσεις της Ε.Μ.Χίου, είτε ο χώρος που παραχωρήθηκε στον Ο.Ε.Κ για να ανεγερθούν εργατικές κατοικίες ,
Άφησα για το τέλος τις εργατικές κατοικίες, όπου το πρόγραμμα του Ο.Ε.Κ θα έμενε ανενεργό εάν δεν υπήρχε στο αίτημα του Ε.Κ Χίου η άμεση ανταπόκριση του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Χίου Διονυσίου με την παραχώρηση 25 στρεμμάτων στην έκταση της Π. Γεωργικής σχολής.
Μια παραχώρηση που ήρθε όταν το πρώτο εγχείρημα του Ο.Ε.Κ για ανέγερση εργατικών κατοικιών στο ιδιόκτητο οικόπεδο τους στην περιοχή ΒΑΓΙΑ συνάντησε με διάφορα προσχήματα την σθεναρή αντίσταση και όχι μόνο από τον τότε ιδρυθέντα σύλλογο της περιοχής ΒΑΓΙΑ και όλων αυτών στο φαίνεσθαι ήταν υπέρ της ανέγερσης, ενώ άλλα είχαν δεσμευθεί στο βωμό της πολιτικής τους επιβίωσης.
Αυτή η παραχώρηση ήρθε να δικαιώσει όλες τις προσπάθειες των διοικήσεων του εργατικού κέντρου Χίου, των σωματείων της δύναμής του και κατ΄ επέκταση τους αγώνες των εργαζομένων του Νομού μας. Δυστυχώς η παρουσία ελάχιστων ήρθε για άλλη μια φορά να επιβεβαιώσει ότι αποχαιρετίσαμε προ πολλού την κοινή λογική.
