Γράφει η Ευγενία Γάλλου
Εμβολιάστηκες; ακούμε να ρωτά ο ένας τον άλλον στις παρέες. Κάτι που φυσικά ρωτούν κι εμένα φίλοι και γνωστοί. Φυσικά, απαντώ ΝΑΙ!
Δυστυχώς, με το ζήτημα του εμβολιασμού (άρνησης-αποδοχής- αμφισβήτησης- καταδίκης κλπ), όπως εξελίσσεται, διαπιστώνω με θλίψη έναν διχασμό, έναν διαχωρισμό σε δύο στρατόπεδα την ελληνική κοινωνία… Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που διχαζόμαστε με αφορμή ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Με ανησυχεί πολύ αυτή η συνδιαλλαγή με όρους απαξίωσης, διάκρισης και συχνά φανατισμού.
Καθένας μας έχει χρέος να υπακούσει τη δική του συνείδηση. Ζούμε στο καλύτερο σύμπαν που υπήρξε ποτέ και από επιστημονική αλλά και από δημοκρατική άποψη. Εκατομμύρια θυσιάστηκαν παγκοσμίως για να έχει καθένας μας σήμερα τη δυνατότητα να πει το δικό του ΝΑΙ ή ΟΧΙ και να το διατυμπανίζει ελεύθερα.
Παρότι όμως έχουν προοδεύσει όλα αυτά, δεν έχει προοδεύσει η ποιότητα της επικοινωνίας μας. Μπορεί να υπάρχουν άπειροι τρόποι στα μέσα επικοινωνίας για να μιλάμε αλλά δεν υπάρχουν για να ακούμε. Πολλά βιβλία για να το πώς να μιλάμε αλλά όχι για το πως να ακούμε. Δεν έχουμε μάθει να αφουγκραζόμαστε τον συνάνθρωπό μας είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε μαζί του. Και φυσικά δεν το κάνουμε μόνο στα σόσιαλ αλλά και μέσα στους χώρους εργασίας και στο σπίτι μας κι ας νομίζουμε ότι δεν το κάνουμε.
Η Δημοκρατία ξεκίνησε από τη χώρα αυτή και πήρε αιώνες και μπόλικους αγώνες και θυσίες για να φτάσουμε στο σημείο να έχουμε το δικαίωμα της δικής μας επιλογής.
Για μένα η κρίση αυτή είναι λιγότερο υγειονομική και περισσότερο πολιτισμική και καθένας μας έχει χρέος αφενός να ακούσει τη δική του συνείδηση και να παλέψει για εκείνο που εκείνος θεωρεί σωστό, αλλά ακόμη πιο πολύ έχει χρέος να διατηρήσει την ποιότητα του διαλόγου με τον συνάνθρωπό του, είτε συμφωνεί, είτε διαφωνεί, σε μια εποχή ανθρωποφαγική που ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται ως απαξία…
