Γράφει ο Σταύρος Παπαγιαννάκης
Τα τελευταία χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υιοθετήσει όλο και πιο αντιπαραγωγική στάση στο παγκόσμιο στερέωμα. Αντί να επιδιώκουν εποικοδομητικό διάλογο και διπλωματία, καταφεύγουν σε επιθετικά μέτρα—επιβάλλοντας κυρώσεις, δασμούς και ακόμη και διεκδικώντας εδαφικές αξιώσεις. Αυτή η συμπεριφορά, που θυμίζει παιδικό ξέσπασμα, δεν είναι μόνο μη παραγωγική αλλά και αποξενώνει σημαντικούς διεθνείς εταίρους.
Παραδοσιακά, η Αμερική θεωρούνταν φάρος ελευθερίας και δημοκρατίας—μια χώρα που προωθούσε τα ανθρώπινα δικαιώματα και υπερασπιζόταν το κράτος δικαίου. Η ηγεσία της στην προώθηση αυτών των αξιών αποτελούσε παράδειγμα για πολλές χώρες παγκοσμίως. Ωστόσο, η πρόσφατη στροφή στην πολιτική έχει υπονομεύσει αυτήν την κληρονομιά. Επιλέγοντας να χρησιμοποιεί οικονομική και γεωπολιτική πίεση αντί για συνεργασία, οι ΗΠΑ διακινδυνεύουν να διαβρώσουν την εμπιστοσύνη και τη θετική διάθεση που είχαν δημιουργήσει με την πάροδο των δεκαετιών.
Ένα σαφές παράδειγμα αυτής της αλλαγής παρατηρείται στην αντίδραση του Καναδά. Σε απάντηση στην επιβολή βαριών δασμών και κυρώσεων από τις ΗΠΑ, ο Καναδάς έχει λάβει αποφασιστικά μέτρα για να περιορίσει την αμερικανική επιρροή στα εδάφη του. Πολλά αμερικανικά προϊόντα έχουν ήδη απομακρυνθεί από τα ράφια των καταστημάτων, ενώ οι καταναλωτές στρέφονται όλο και περισσότερο προς εγχώριες επιλογές. Αυτή η αντίδραση δεν αποτελεί απομονωμένο περιστατικό· αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη παγκόσμια τάση, καθώς και άλλες χώρες αρχίζουν να αμφισβητούν τη σοφία της συνεργασίας με μια χώρα που φαίνεται να αγνοεί τις αρχές του αμοιβαίου σεβασμού και της διεθνούς συνεργασίας.
Εάν αυτή η τάση εξελιχθεί σε παγκόσμιο μποϊκοτάζ των αμερικανικών αγαθών και υπηρεσιών, οι οικονομικές συνέπειες για τις ΗΠΑ θα μπορούσαν να είναι καταστροφικές. Η αμερικανική οικονομία, αν και ισχυρή, είναι βαθιά συνδεδεμένη με τις παγκόσμιες αγορές, και μια μαζική απομάκρυνση από τα αμερικανικά προϊόντα θα οδηγήσει σε σημαντικές απώλειες στο εμπόριο. Επιπλέον, μια τέτοια κίνηση θα σήμαινε μια σημαντική αναδιάταξη στις διεθνείς σχέσεις, όπου μακροχρόνιες συμμαχίες θα δοκιμαστούν από μονομερείς ενέργειες και καταπιεστική διπλωματία.
Συνοψίζοντας, η υιοθέτηση μιας πολιτικής που βασίζεται στον αντιπαραγωγικό ανταγωνισμό και την επιβολή κυρώσεων, αντί της συνεργασίας και του διαλόγου, όχι μόνο υπονομεύει την εικόνα των ΗΠΑ ως υπερασπιστών των αξιών της ελευθερίας και της δημοκρατίας, αλλά και θέτει σε κίνδυνο την οικονομική και πολιτική τους θέση σε παγκόσμιο επίπεδο. Για να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη και η διεθνής επιρροή, είναι απαραίτητη μια στροφή προς μια πιο διπλωματική, πολυμερή και σεβαστική προσέγγιση στις διεθνείς σχέσεις.
