Γράφει η Μαρία Στακιά-Καραβόλου
Οι αποφοιτήσαντες το 1961 γιόρτασαν την επέτειό τους με πρωτοβουλία του Μίμη Παϊδούση και της Ελένης Νταή, που ανέλαβαν την όλη εκδήλωση.
Το Σάββατο στις 20 Αυγούστου 2022, στις 11π.μ. συγκεντρώθηκαν οι αποφοιτήσαντες, στο προαύλιο της Μιχαλίου Εμπορικής Σχολής, χτύπησαν το κουδούνι, έγινε προσευχή πριν να μπουν στην τάξη και στη συνέχεια ενός λεπτού σιγή, για όσους έχουν φύγει από τη ζωή.
Αφού μπήκαν στις τάξεις, βγήκαν φωτογραφίες, έγιναν διάφορες διηγήσεις και η Μαρία Στακιά μίλησε για τη σχολική και μετέπειτα ζωή.
Ακολουθεί η ομιλία της:
Αγαπημένοι μου συμμαθητές και συμμαθήτριες, φίλοι και φίλες,
Είμαι πολύ συγκινημένη και χαρούμενη συγχρόνως που βρίσκομαι ανάμεσά σας, έπειτα από 11 ολόκληρα χρόνια, κατά τα οποία έχουν συμβεί τόσα πολλά…Το χειρότερο από όλα, η πανδημία, που μας έκλεισε μέσα στα σπίτια μας και που δεν φαίνεται να μας εγκαταλείπει, δυστυχώς. Γι’ αυτό πρέπει να αισθανόμεθα πολύ τυχεροί, που βρισκόμεθα σήμερα εδώ. Σας ευχαριστώ θερμά όλους, γι’ αυτή την πρωτοβουλία.
Βέβαια από το 2011 μέχρι τώρα έχομε γίνει ακόμη λιγότεροι. Λείπουν ο ΓιώργοςΜπενοβίας, ο ΘανάσηςΒαρίνος, ο ΠαναγιώτηςΠερρής, η ΧρυσούλαΑναστασάκη, η Δώρα Σωτηριανού και ο Λεωνίδας Γλύκας. Θα τους θυμόμαστε πάντα όλους, και όσους έχουν φύγει νωρίτερα, με πολλή αγάπη.
Συμμαθητές μου και συμμαθήτριες,
Παρ’ όλα μας τα 79 μας χρόνια, που τώρα πια καταλαβαίνουμε πόσο δύσκολα περνούν, δοξάζομε τον Θεό που μας αξίωσε να φθάσομε ως εδώ και να γευόμαστε όλες τις χαρές και τις λύπες της ζωής. Μέσα σ’ αυτά τα χρόνια, ξεχωριστή θέση καταλαμβάνουν οι αναμνήσεις μας από τούτον εδώ τον αγαπημένο χώρο, της Εμπορικής μας Σχολής.
Δώδεκα χρόνων παιδιά, με τα πηλίκια τα αγόρια, με τις μπλε ποδιές τα κορίτσια, βρεθήκαμε σ΄ αυτό το σχολείο και μοιραστήκαμε τις σκέψεις μας, τις αγωνίες μας, τους προβληματισμούς μας επί έξι ολόκληρα χρόνια και για ορισμένους από εμάς επί δώδεκα χρόνια. Αναφέρομαι στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κάμπου τότε, «στου Κλούβα», από το οποίο πήγαμε στην Εμπορική Σχολή επτά μαθητές:Παντελής Καυκάλας, Κική Λεριώτου, Καίτη Μελέκου, ΓεώργιοςΠαϊδούσης, Μίμης Παϊδούσης, Μαρία Στακιά. ΣιδερήςΦλατσούσης.
Ήμαστε τότε στην πιο τρυφερή ηλικία, που διαμορφώνονται χαρακτήρες, έχοντας να αντιπαρέλθουμε συχνά δύσκολες οικογενειακές συνθήκες. Όμως προσπαθούσαμε όλοι και ο καθένας ξεχωριστά, να γίνομε κάτι για τον εαυτό μας και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Όλοι βάλαμε το λιθαράκι μας, ο καθένας από το πόστο του. Άλλοι κάναμε καλές οικογένειες και άλλοι προόδευσαν στο αντικείμενό τους και έγιναν χρήσιμοι άνθρωποι.
Πιστεύω ότι πρέπει να είμεθα ήσυχοι με τη συνείδησή μας, γιατί προσφέραμε στην κοινωνία μας ό,τι καλύτερο μπορούσαμε, με το παράδειγμά μας.
Φίλοι και φίλες,
Είμαι πολύ υπερήφανη που βρίσκεσθε στη ζωή μου και εύχομαι να ζούμε και να απολαμβάνομε τη συντροφικότητα μεταξύ μας, που είναι πολύτιμη, για τον καθένα από εμάς.
Η εκδήλωση έληξε με δείπνο και κόψιμο τούρτας, η οποία ήταν στολισμένη με την αναμνηστική φωτογραφία και τον αριθμό 61 να λάμπει πάνω σε αυτήν. Όλα αυτά έγιναν με πρωτοβουλία της Ελένης Νταή και την ευχαριστούμε θερμά.
ΥΓ. Θα ήθελα να επισημάνω, εκ μέρους των συμμαθητών μου, ότι δεν συμμεριζόμεθαόσα εγράφησαν από τον συμμαθητή και φίλο κ. Μιχάλη Ξυλοπόδη για τον Διευθυντή μας Μιχάλη Πιτίδη. Τα γραφόμενά του αποτελούν προσωπικές του απόψεις και παρακαλούμε θερμά το θέμα να κλείσει εδώ.
Οι αποφοιτήσαντεςμαθητές και μαθήτριες της Εμπορικής Σχολης
