Γράφει η Λεμονιά Μορόμαλου
Δεν είχα συνδέσει το χαμηλό επίπεδο των εκπομπών στην τηλεόραση με την προβολή διαφημίσεων. Μάλιστα νόμιζα ότι η κακή ποιότητα και η προχειρότητα όσων προβάλλονται ήταν φαινόμενο ελληνικό και ότι οφείλεται στην επιλογή μείωσης του κόστους ή έστω στην έλλειψη χρημάτων. Μέχρι που διάβασα στην «Monde diplomatique» ένα σχετικό άρθρο (του οποίου η αυτόματη μετάφραση ήταν ασυνάρτητη εκτός από απαράδεκτη, αλλά τέλος πάντων το διάβασα στην πρωτότυπη γλώσσα) σύμφωνα με το οποίο τόσο στη Γαλλία όσο και στις ΗΠΑ οι εκπομπές που προβάλλονται αποτελούν διαρκή προσβολή στην ανθρώπινη νοημοσύνη με απώτερο σκοπό τη χαλάρωση και την αποβλάκωση ώστε να πωλούνται ευκολότερα τα άχρηστα προϊόντα που διαφημίζονται…
«… Αυτό που μας προσφέρεται ως μοντέλο τηλεόρασης είναι ένα μέσο χωρίς περιεχόμενο, του οποίου το πνευματικό επίπεδο διατηρείται, επίτηδες, σε επίπεδο εδάφους. Στην πραγματικότητα, είναι μια μόνιμη προσβολή για τη νοημοσύνη του θεατή…»
«… Στην Αμερική, οι περισσότερες εκπομπές είναι σχεδιασμένες για νεανικό κοινό ή αφορούν μόνο την ανώριμη πλευρά κάθε ενήλικα. Η σταδιακή μείωση του πνευματικού επιπέδου των μεγάλων μαζικών εκπομπών έχει σκοπό να προκαλέσει μια πραγματική νηπίωση του πληθυσμού και επιτρέπει την ευκολότερη χειραγώγηση του τηλεοπτικού κοινού. Αυτό το μέτριο μείγμα απλοϊκών πλοκών, επιφανειακής δημοσιογραφίας, φτωχών βαριετέ – όλα διανθισμένα με διαφημίσεις- στοχεύει στην αγορά άχρηστων προϊόντων…»
«… Για να αποσπάσουν την προσοχή του κοινού από το να είναι επικριτικό, οι παραγωγοί χρησιμοποιούν την τεχνική του “κλείσιμο του ματιού” σαν να τους λένε “ξέρουμε ότι αυτή η παράσταση είναι ανόητη, ξέρουμε ότι το ξέρεις κι εσύ, αλλά ας το διασκεδάσουμε όλοι μαζί !”
Οι άνθρωποι, όπως εσείς και εγώ -συνεχίζει ο Γάλλος αρθρογράφος- βλέπουν προγράμματα και διαφημίσεις αξιοθρήνητου επιπέδου. Όπως ξέρουμε, η μεγάλη φιλοσοφία της τηλεόρασης είναι η διασκέδαση. Χρόνια “διασκεδαστικών” προγραμμάτων αρχίζουν τώρα να έχουν το βλαβερό τους αποτέλεσμα και συνειδητοποιούμε ότι ο πολιτισμός μας, σιγά σιγά, απειλείται με καταστροφή…»
«… Η Ευρώπη πρέπει να αντισταθεί στη διείσδυση αυτού του μοντέλου τηλεόρασης που έχει ήδη προκαλέσει ανυπολόγιστη ζημιά στην κουλτούρα των Ηνωμένων Πολιτειών και την οποία ο Αμερικανός συγγραφέας Ian Mitroff περιέγραψε ως “υπεύθυνη για την πτώση του πολιτισμού”. Η απληστία των οικονομικών δυνάμεων έχει περιορίσει το πληρέστερο μέχρι τώρα μέσο ενημέρωσης στο τίποτα, επιβάλλοντάς του ένα οδυνηρό πνευματικό περιεχόμενο. Αυτή η καταπληκτική εφεύρεση προσφέρει μόνο μια συλλογή παστεριωμένων εικόνων, χωρίς προσωπικότητα, με χαμηλού κόστους προγράμματα που επαναλαμβάνουν τα ίδια κλισέ σε ένα κοινό που όλο και περισσότερο αναισθητοποιείται από τη βλακεία τους
Στόχος είναι να προσελκύσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη θέαση και να πουλήσει διαφημιστικά μηνύματα. Η διαφήμιση έχει γίνει ο μοναδικός κριτής του τι θα δούμε στην τηλεόραση. Όταν ο στόχος ενός προγράμματος γίνεται, ολοφάνερα , το κέρδος, υπάρχει μικρή ελπίδα ότι το τελικό προϊόν θα έχει κάποια αξία. Η διαφήμιση έχει υποβαθμίσει το περιβάλλον μας και έχει μετατρέψει τα πάντα σε εμπόρευμα…»
Ξανακοιτάζοντας το άρθρο πιο προσεκτικά με έκπληξη και θλίψη διαπίστωσα ότι είχε γραφτεί το έτος 1990 πράγμα που σημαίνει ότι το φαινόμενο είχε γίνει αντιληπτό αρκετά χρόνια νωρίτερα. Αναρτήθηκε ξανά από την «Monde diplomatique» πριν από λίγες μέρες. Επιστρατεύοντας την πρόσθεση μέτρησα τουλάχιστον (στα καθ’ ημάς) μια τριακονταετία συλλογής τηλεοπτικών απορριμμάτων με σκοπό τη διαμόρφωση ΚΑΙ στη χώρα μας μιας άβουλης και αδρανούς μάζας ανθρώπων (πλην όσων αντιστέκονται βέβαια) η οποία εξακολουθεί να βάλλεται καθημερινά με αμέτρητες εκπομπές μαγειρικού περιεχομένου, realities, ταξιδιωτικές εκπομπές μαϊμού, τηλεδικαστήρια, κλειδαρότρυπες, αρένες, εξομολογητήρια ψυχαναλυτήρια, «ψυχαγωγικές» εκπομπές σεξιστικού έως και ρατσιστικού περιεχομένου και, για να μην ξεχνιόμαστε ενημερωτικές εκπομπές γεμάτες τρομολαγνεία και ασφαλώς προπαγάνδα. Μόνο με κριτικό πνεύμα μπορεί κανείς να αντισταθεί σε όλα τα παραπάνω, πράγμα που προϋποθέτει πρώτα απ όλα ΠΑΙΔΕΙΑ.
«Ο ορισμός της ψυχαγωγίας διαχωρίζεται από εκείνον της διασκέδασης. Ως ψυχαγωγία ορίζεται η τέρψη που επιτυγχάνεται μέσα από πνευματικά μέσα. Αντίθετα, η διασκέδαση δηλώνει την απομάκρυνση από τα καθημερινά προβλήματα, τον διασκορπισμό των εννοιών μέσα από το ξέδομα- το ξαλάφρωμα. Ως νόθα (ή κακή) ψυχαγωγία αναφέρονται οι μορφές διασκέδασης που προβάλλονται ως ψυχαγωγικές ενώ κατ’ ουσίαν δεν εξελίσσουν τον άνθρωπο πνευματικά. Τέτοιοι τρόποι ψυχαγωγίας είναι για παράδειγμα η χαρτοπαιξία, η υπέρμετρη κατανάλωση αλκοόλ και τα χαμηλής στάθμης θεάματα. Αποτέλεσμα της νόθας ψυχαγωγίας μπορεί να είναι ο εθισμός, η κρίση ηθικών αξιών, η φθορά σωματικής και ψυχικής υγείας». (ΠΗΓΗ : WIKIPEDIA )
ΠΗΓΗ : MONDE DIPLOMATIQUE
