Αντιγραφέας ο Αριστείδης Ζαννίκος
Αγαπητέ σύντροφε Αλέξη, σε χαιρετώ,
Κατά πρώτον σου εύχομαι κουράγιο και αντοχή στον δύσκολο αγώνα κατά του Κούλη και της παρέας του. Όλα δείχτουνε ότι το βράδυ της Κυριακής που μας έρχεται, θα χαρούμενε όλοι μια καινούργια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ.
Αν θυμάσαι, στο τελευταίο γράμμα μου, σού’ γραψα ότι, κατά που λε η γυναίκα μου, κάτι μου ετοιμάζει σαν έκπληξη, μια βδομάδα πριν τις εκλογές.
Άκου τώρα την έκπληξη. Τα γενέθλιά μου είναι στις 15 του Μάη. Όμως, για να μπορέσουνε να έρτουνε και οι στενοί συγγενείς, η γυναίκα μου εκανόνισενε να κόψομενε την τούρτα το απόγευμα της Κυριακής που το νησί μας γιορτάζει τον Άγιο Σίδερο.
Το σόι λοιπόν ήρτενε νωρίς νωρίς το απόγευμα. Τα παιδιά μας, τα εγγόνια, τα συμπεθέρια. Μέχρι και μια βαφτισιμιά μας που είχα χρόνια να τη δω.
Αφού, σύντροφε, με βάλανε να σβήσω τα δυο κεράκια, ένα οκτώ και ένα έξι, αρχίσανε όλοι μαζί να μου τραγουδούνε το γνωστό τραγουδάκι αλλά αλλαγμένο.
– Να ζήσεις, Ανέστη, και χρόνια πολλά, μεγάλος να γίνει με φρέσκα μυαλά.
Με το που ήκουσα ευτό το τελευταίο, με πιάσανε τα διαβόλιά μου και τος είπα αγριεμένος να σταματήσουνε. Μάλιστα εγύρεψα το λόγο από το στεφάνι μου και τα παιδιά μας.
Αντί να μου ζητήσουνε συγνώμη, εβάλανε όλοι τα γέλια και είπανε ότι μου κάμανε ένα αστείο μήπως αλλάξω μυαλά και δεν σε ψηφίσω. Ακούς, Αλέξη; Ακούω να λες. Άκου τώρα και τη συνέχεια. Γυρίζει η γυναίκα μου και λε δυνατά:
– Ανέστη μου, καλέ μου αντρούλη, να τα εκατοστίσεις. Πάντα γερός και σιδερένιος. Να, πάρε και το δωράκι σου, και μου δίνει ένα φάκελο.
– Ήντα είναι πάλι ετούτο, τη ρωτώ όλο περιέργεια.
– Άνοιξε το φάκελο και θα δεις, μου απαντά. Είναι ο φάκελος που, εδώ και εφτά χρόνια, μού’ δωκες και εφύλαγα στα κονίσματα λες και ήτανε θησαυρός. Είναι μέσα το γράμμα ενός συντρόφου σου.
Επειδή Αλέξη μου δεν είχα μαζί τα γυαλιά μου είπα του εγγονού μου του φοιτητή να ανοίξει το φάκελο και να μας διαβάσει το γράμμα.
Σύντροφε, τέτοιο χουνέρι είχα χρόνια να το πάθω. Και μάλιστα μπροστά σε τόσους συγγενείς. Και άκου το γιατί για να με καταλάβεις.
Το πρώτο που ήβγαλενε από το φάκελο ο εγγονός μου, ήτανε ένα απόκομμα εφημερίδας του Απρίλη του 2016 που ήγραφενε με μεγάλα γράμματα:
«ΔΗΛΩΣΗ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ: “Το Πάσχα θα έρθει μαζί με την Ανάσταση της οικονομίας”», Η γυναίκα μου, μου θύμησενε ότι, εκείνη τη χρονιά, Πάσχα είχαμενε την πρώτη του Μάη.
Στο μεταξύ, ο εγγονός, είχενε βγάλει και δεύτερο χαρτί, που δεν ήτανε άλλο παρά το γράμμα του συντρόφου του Κατρούγκαλου, ευτό που Αλέξη μου είχενε στείλει σε όλους τους συνταξιούχους τον Οκτώβρη του 2016. Τότε μόνο εκατάλαβα ποια ήτανε η έκπληξη της γυναίκας μου. Όμως ήτανε πια αργά. Ο εγγονός είχενε αρχίσει να διαβάζει τα γραφόμενα του Υπουργού μας:
“Με την επερχόμενη άνοδο της οικονομίας (μάς ήγραφενε), θα υπάρξει αύξηση των συντάξεων. Ρητά προβλέπει ο νόμος ότι η ανάπτυξη θα αντανακλάται και στις νέες συντάξεις. Αυτές θα αυξάνονται αυτομάτως κάθε χρόνο ανάλογα με την άνοδο της οικονομίας και του πληθωρισμού. Όταν οι νέες συντάξεις και οι παλαιές θα φθάσουν στο ίδιο επίπεδο, και η δική σας σύνταξη θα αυξηθεί”.
Σύντροφε, μόνο που δεν ήπαθα εγκεφαλικό. Αναγκάστηκα να διακόψω τον εγγονό και να ρωτήσω τη γυναίκα μου γιατί όλο ευτό το θέατρο. Και ήντα λες ότι μου απάντησενε;
– Ανέστη μου, δεν είναι θέατρο. Είναι η πικρή αλήθεια. Από τότε, από το 2016, επερίμενες κάθε χρόνο ότι όλο και κάποια αύξηση θα μας δώκουνε οι συντρόφοι σου. Επέρασενε το 2017, επέρασενε το 2018, ήρτενε το 2019, αύξηση καμιά. Μόνο οι φόροι είχανε αυξηθεί και η κράτηση υπέρ υγείας που, από 4% μας την κάμανε 6%. Αυτά δεν μπορεί να ξεχαστούνε, Ανέστη μου. Σε κοροϊδεύανε τότε οι συντρόφοι σου και συ ο μωροπίστευτος τούς επίστευες. Και ακόμη τους πιστεύεις.
Θα μου πεις ότι και ο Κυριάκος, μόλις φέτος που έχομενε εκλογές ήκαμενε μια αύξηση στη σύνταξη. Όμως, δυο χρονιές, μας ελιγόστεψενε τον ΕΝΦΙΑ που οι συντρόφοι σου είχανε τάξει ότι θα καταργήσουνε, αλλά κι ευτό έμεινε μονάχα στα λόγια.
Ας είναι, Ανέστη μου. Καλά να’ σαι να γιορτάζεις τα γενέθλιά σου, να είμαστενε καλά και όλοι οι δικοί σου να σε χαιρούμεστενε και ο καθένας ας κάμει στην κάλπη ό,τι τον φωτίσει ο Θεός. Το πιστεύω κάθε ανθρώπου πρέπει να είναι σεβαστό από τους υπόλοιπους. Αφού λοιπόν τόσο πολύ αγαπάς και εκτιμάς τον σύντροφό σου τον Αλέξη, με γεια σου με χαρά σου. Όπως ελέγανε και οι παλιοί, δεν είν’ μακριά το Σάββατο κι η Κυριακή πλακώνει.
Μακάρι, ευτό που θα βγάλει η κάλπη, να είναι για το καλό όλου του κόσμου. Αυτός, Αλέξη, ήτανε ο λόγος της γλωσσούς της γυναίκας μου που, δεν σου κρύβω, λιγάκι με συγκίνησενε.
Εδώ σταματώ για σήμερα. Χαιρετισμούς στην αγαπημένη μου Περιστέρα και φιλιά στα παιδάκια σας. Και με τη νίκη την Κυριακή.
Σε χαιρετώ συντροφικά,
ο μπαρμπα- Ανέστης από τη Χίο.
