Γράφει η Αριάννα Κάμπουρα, Λογοθεραπεύτρια Κινητής Μονάδας Ψυχικής Υγείας Χίου του Κέντρου Παιδιού και Εφήβου
Η αξία της αγκαλιάς είναι πολύτιμη τόσο για την ψυχοσωματική εξέλιξη του ανθρώπου όσο και για τη συναισθηματική ισορροπία κατά τη διάρκεια ολόκληρης της ζωής του. Είναι πολύ σημαντική για όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, φύλου, εθνικότητας ή οποιουδήποτε άλλου ατομικού χαρακτηριστικού. Η δύναμή της είναι πολύ μεγάλη δεδομένου ότι μέσα από μία αγκαλιά μπορούμε να εκφράσουμε πολλά συναισθήματα, χωρίς να χρειαστεί να πούμε το οτιδήποτε. Γι’ αυτού του είδους το συναισθηματικό μοίρασμα χρειάζεται μόνο η αίσθηση της αφής. Η όραση, η ακοή και οι υπόλοιπες αισθήσεις έχουν δευτερεύοντα ρόλο. Επιπλέον, μέσω της αγκαλιάς μπορούν να εκφραστούν κάθε είδους συναισθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. Παραδείγματος χάριν, μπορεί να εκφραστεί η αγάπη, η συμπάθεια, το ενδιαφέρον, η χαρά, η εμπιστοσύνη αλλά και ο φόβος, η στεναχώρια, ο πόνος ή το άγχος. Τις περισσότερες φορές η αγκαλιά αφήνει στους ανθρώπους τη γλυκιά αίσθηση της ηρεμίας, της ασφάλειας, της ανακούφισης.
Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όπου η αγκαλιά ήταν απαγορευτική, οι άνθρωποι δυσανασχετούσαν. Πολλές φορές εξέφραζαν λεκτικά την ανάγκη τους λέγοντας «μακάρι να μπορούσα να σε αγκαλιάσω». Όμως η λεκτική αυτή έκφραση σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να καλύψει το κενό της απόστασης που υπήρχε. Το διάστημα της καραντίνας πολλοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν την αξία και τη σημαντικότητα της αγκαλιάς διότι αναγκάστηκαν, ξαφνικά και απότομα, να τη βγάλουν από τη ζωή τους.
Βέβαια, παρόλο που η αγκαλιά συνήθως πραγματοποιείται ανάμεσα σε δύο όντα, είναι πολύ σημαντικό να μην ξεχνάμε να αγκαλιάζουμε και τον ίδιο μας τον εαυτό. Η διαδικασία αυτή αποδεικνύει ότι η αγκαλιά δεν αποτελεί μία πρακτική διαδικασία αλλά μία βαθύτερη συναισθηματική έκφραση. Ίσως να μην είναι σύμπτωση το γεγονός ότι μέσα στο ρήμα ‘αγκαλιάζω’ κρύβεται το ρήμα ‘ζω’. Αγκαλιάζοντας τον εαυτό μας του δίνουμε την ευκαιρία να μας εκφράσει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του. Στην ουσία του επιτρέπουμε να μας μιλήσει ειλικρινά έτσι ώστε να μπορέσουμε να επεξεργαστούμε, να κατανοήσουμε και τελικά να αποδεχτούμε όλα αυτά που θέλει να μας πει. Άλλωστε εάν δεν προσπαθήσουμε να αποδεχτούμε τον εαυτό μας πως θα μπορέσουμε να αποδεχτούμε τους άλλους;
