«Το υπουργείο Εξωτερικών θρηνεί την απώλεια του πρέσβη ε.τ. Αδαμάντιου Βασιλάκη, ενός εξαίρετου διπλωμάτη που τίμησε την πατρίδα και απετέλεσε υπόδειγμα και πηγή έμπνευσης για όλους όσους είχαν την τύχη να τον γνωρίσουν». Με αυτή τη δήλωση, το υπουργείο Εξωτερικών αποχαιρετά ένα από τα πλέον επίλεκτα στελέχη του, το οποίο έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών.
Με πενήντα χρόνια εμπειρίας, ο Αδαμάντιος Βασιλάκης εισήλθε στην υπηρεσία το 1972 και δεν σταμάτησε να αγωνίζεται στο διπλωματικό στίβο. Το όνομά του, μάλιστα, συνδέθηκε με το Μακεδονικό ζήτημα. Ήταν ο άνθρωπος που διαπραγματεύτηκε από ελληνικής πλευράς με Σλαβομακεδόνες πρέσβεις στο πλαίσιο της τότε πρωτοβουλίας Νίμιτς.
Γεννήθηκε στη Χίο, στην περιοχή Κάμπος. Η οικογένειά του είχε ένα κτήμα με πορτοκάλια και μανταρίνια και ο πατέρας του ήταν γεωργός στο επάγγελμα. Είχε τρία μικρότερα αδέλφια, όλα αγόρια. Έζησε όλη την παιδική και νεανική του ζωή στο νησί του. Ήταν άριστος μαθητής και αποφοίτησε από την Εμπορική Σχολή της Χίου.
Ο θείος του ήταν εκείνος που τον βοήθησε να πάει στα 18 του στις Βρυξέλλες για να σπουδάσει. Την εποχή εκείνη, η ευκαιρία αυτή αποτελούσε μία πολυτέλεια και μία τεράστια ευκαιρία, την οποία ο νεαρός τότε Αδαμάντιος κεφαλαιοποίησε στο έπακρο. Πράγματι, πήρε πτυχίο στις πολιτικές και διπλωματικές επιστήμες. Αγάπησε τις Βρυξέλλες και, μάλιστα, σκεφτόταν πολύ σοβαρά να μείνει εκεί. Αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ελλάδα, όμως, για το στρατιωτικό του.
Η διπλωματική του καριέρα ξεκίνησε το 1972. Αρίστευσε στις εξετάσεις του υπουργείου εμπορίου. Το πρώτο του πόστο ήταν στο Βελιγράδι ως εμπορικός ακόλουθος. Ξαναέδωσε εξετάσεις, αυτή τη φορά για τον διπλωματικό κλάδο. Έτσι άρχισε μία μακρά και σπουδαία καριέρα. Μεταξύ άλλων, διετέλεσε Γενικός Διευθυντής για Ευρωπαϊκές Υποθέσεις και Διευθυντής του Κέντρου Ανάλυσης και Σχεδιασμού του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας.
Την περίοδο 2002-2007 διετέλεσε Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδος στα Ηνωμένα Έθνη. Από το 2007 και μετά ήταν επικεφαλής διαπραγματευτής της Ελλάδας στις συνομιλίες με τον Προσωπικό Απεσταλμένο του ΓΓΗΕ για το ονοματολογικό Μάθιου Νίμιτς. Πράγματι, ο Πρέσβης είχε διακριθεί για τις άοκνες προσπάθειές του στην επίλυση του μακεδονικού.
Ο ίδιος είχε στο παρελθόν δηλώσει ότι «όλες οι θέσεις είναι πολύ σημαντικές, μερικές είναι αμέσου ενδιαφέροντος, μερικές είναι μακροπρόθεσμου ενδιαφέροντος». Σε ανύποπτη στιγμή, όμως, είχε εξομολογηθεί ότι στη δεύτερη θητεία μου στον ΟΗΕ ήταν η φορά που αισθάνθηκε έντονα την ικανοποίηση ότι προσέφερε κάτι στην χώρα του. Ήταν παντρεμένος με τη Fay Malouf Βασιλάκη, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Θεόδωρο και την Αθηνά.
Είχε κερδίσει διάφορες διακρίσεις κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Εκείνη που τον είχε συγκινήσει ιδιαίτερα ήταν το Ομήρειο Βραβείο, το οποίο καθιερώθηκε από τη Χιακή Ομοσπονδία το 1977 και απονέμεται σε ανθρώπους που δημόσια υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τους νόμους και τα δημοκρατικά ιδεώδη και εργάζονται για την σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και Ελλάδας. Η αγάπη του, άλλωστε, για το νησί του τον συνόδευσε καθόλη τη διάρκεια της ζωής του.
Ελάχιστοι γνώριζαν ότι έστελνε περιοδικά, εφημερίδες και βιβλία επί δεκαετίες στη βιβλιοθήκη του νησιού, συμβάλοντας και στον εμπλουτισμό του πανεπιστημίου του νησιού. Τίποτα δεν τον χαροποιούσε περισσότερο από το να συναντά φοιτητές που διάβαζαν περιοδικά και άρθρα δεκαετιών νωρίτερα που εκείνος είχε συλλέξει.
