Η υψηλή κατανάλωση ενός διαδεδομένου τεχνητού γλυκαντικού, της σουκραλόζης, που χρησιμοποιείται σε τρόφιμα και ποτά, μειώνει τις ανοσολογικές αποκρίσεις σε ποντίκια και το εύρημα αυτό θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα, σύμφωνα με επιστήμονες του βρετανικού Ινστιτούτου Φράνσις Κρικ.
Όπως για πολλά άλλα τεχνητά γλυκαντικά, οι επιδράσεις της σουκραλόζης στον οργανισμό δεν είναι ακόμα πλήρως κατανοητές. Αν και γενικά θεωρείται ασφαλής για κατανάλωση, υπάρχουν ανησυχίες σχετικά με τις επιπτώσεις στην υγεία που μπορεί να έχουν ορισμένες γλυκαντικές ουσίες, συμπεριλαμβανομένης της σουκραλόζης.
Στη συγκεκριμένη έρευνα, που χρηματοδοτήθηκε από το βρετανικό Ινστιτούτο Έρευνας του Καρκίνου και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature, τα ποντίκια τράφηκαν με υψηλές δόσεις σουκραλόζης, σε επίπεδα ισοδύναμα με την αποδεκτή ημερήσια πρόσληψη που συστήνουν οι ευρωπαϊκές και αμερικανικές αρχές για την ασφάλεια των τροφίμων. Ωστόσο, διευκρινίζεται ότι η δοσολογία ήταν συγκριτικά υψηλότερη από αυτή της κανονικής ανθρώπινης κατανάλωσης τροφίμων και ποτών με το συγκεκριμένο γλυκαντικό.
Τα ποντίκια εμφάνισαν μειωμένα επίπεδα πολλαπλασιασμού και διαφοροποίησης των Τ κυττάρων, που είναι συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος και ήταν λιγότερο ικανά να ενεργοποιήσουν τα Τ κύτταρα ως απόκριση στον καρκίνο ή σε κάποια μόλυνση. Δεν παρατηρήθηκε επίδραση σε άλλους τύπους ανοσοκυττάρων.
Η έρευνα συνεχίζεται και προγραμματίζονται δοκιμές για να ελεγχθεί εάν η σουκραλόζη έχει παρόμοια επίδραση στους ανθρώπους. Εάν αυτό διαπιστωθεί, τότε η σουκραλόζη θα μπορούσε στο μέλλον να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά για να βοηθήσει στην άμβλυνση των αποκρίσεων των Τ κυττάρων, όπως σε ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα που πάσχουν από ανεξέλεγκτη ενεργοποίηση των Τ κυττάρων.
Την ίδια ώρα, οι ερευνητές σημειώνουν ότι δεν πρέπει να ανησυχήσουν όσοι θέλουν να διασφαλίσουν ότι έχουν ένα υγιές ανοσοποιητικό σύστημα ή αναρρώνουν από ασθένειες, καθώς οι άνθρωποι που καταναλώνουν φυσιολογικά ή ακόμα και μέτρια αυξημένα επίπεδα σουκραλόζης δεν εκτίθενται στα επίπεδα που επιτυγχάνονται σε αυτή τη μελέτη.