Λόγω της ξηρασίας, ο ποταμός Buriganga στη Ντάκα στέγνωσε και τα νερά που χάθηκαν άφησαν πίσω τους μια τραγική θέα. Η κοίτη του ποταμού καλύπτεται με τόνους πλαστικού και αντικείμενα που οι κάτοικοι πετούσαν και με την πάροδο του χρόνου συσσωρεύτηκαν. Μέσα σε 20 χρόνια, η ποσότητα των πλαστικών απορριμμάτων στη Ντάκα έχει τριπλασιαστεί. Το τοξικό νερό από τις βιομηχανίες μειώθηκε σχεδόν στο μηδέν την ξηρή περίοδο, καθιστώντας αδύνατη την επιβίωση σε οποιοδήποτε ψάρι ή άλλη υδρόβια ζωή.
Το ερώτημα που ανακύπτει είναι αν υπάρχει δυνατότητα να επαναφέρουμε τη ζωή σε αυτό το άλλοτε πανίσχυρο ποτάμι. Σύμφωνα με πληροφορίες, αν και κανένα υδρόβιο πλάσμα δεν μπορεί να επιβιώσει στον ποταμό κατά τη διάρκεια της ξηρασίας, κατά τη διάρκεια των μουσώνων, καθώς η στάθμη του νερού ανεβαίνει από τις έντονες βροχοπτώσεις, το επίπεδο ρύπανσης πέφτει, με αποτέλεσμα το επίπεδο του διαλυμένου οξυγόνου να αυξάνεται, καθιστώντας το νερό του βιώσιμο.
Οι βαρκάρηδες, που ζουν στις όχθες του ποταμού Buriganga, του πιο μολυσμένου ποταμού στο Μπαγκλαντές, εδώ και πολλές γενιές, κέρδιζαν τα προς το ζην μεταφέροντας ανθρώπους, εκτός από το ψάρεμα. Η έλλειψη αλφαβητισμού και άλλων δεξιοτήτων, τους εμπόδιζε να έχουν άλλη πηγή εισοδήματος και τώρα αυτοί και οι οικογένειες τους απειλούνται από την πείνα.
Η πρωτεύουσα του Μπαγκλαντές παράγει 646 τόνους πλαστικού ετησίως και οι οικολογικές οργανώσεις θεωρούν ότι η κατάσταση είναι δύσκολα αναστρέψιμη.
Ο ποταμός έχει μέσο βάθος 7,6 μέτρα και το μέγιστο βάθος του είναι 18 μέτρα.