Την ημέρα αυτή, τιμούμε τους αγώνες για ισότητα και ίση αντιμετώπιση των γυναικών σε όλα τα πεδία της ζωής.
Συνήθως γιορτάζουμε τα επιτεύγματα τηςγυναίκας. Μα φέτος όχι..
Φέτος πρέπει να σιωπήσουμε και να αφουγκραστούμε την κραυγή της μάνας. Αυτήςτης κραυγής που ξερίζωσε τα σωθικά μας.
Ας αναλογιστούμε την ευθύνη μας στη νωθρή αγωνιστικότητα των παιδιών μας. Εμείς που για να τα προστατεύσουμε τα κάναμε νωθρούς πολίτες του πληκτρολογίου και του ωχαδερφισμού.
Αφήστε τα παιδιά να αγωνιστούν, να διαμαρτυρηθούν με εμάς δίπλα τους.
Μπορούμε να προλάβουμε την τυχαιότητα των γεγονότων, να φωνάξουμε ότι απαίτησή μαςείναι η ασφάλεια και η υπευθυνότητα αυτών που κυβερνούν και όχι η αποποίηση ευθυνών.